My Superstar 0.2 (Ongoing)

MY SUPERSTAR 24

"Why are you so mad? We can buy another phone once we get there in Seoul". Naiinis ako kasi nalaglag sa bathtub ang cellphone ko at hanggang ngayon hindi parin siya gumagana. I need to call Jae. Kailangan kong sabihin na nagbago ang isip ko, I will not push through our plans, not at this moment.

"I need to call someone". Iniabot niya sa akin ang cellphone niya pero hindi ko ito kinuha. Tiningnan ko lang ito.

"You can use my phone".

"I'm not familiar with his digits". Sinubukan ko ulit na buksan ang cellphone ko pero hindi parin ito gumagana. Kailangan kong matawagan si Jae.

"We're going back to Seoul this afternoon you can just meet him". Mas lalo akong nainis sa sinabi niya. Padaskol kong kinuha ang mga gamit ko at inayos ito.

"Jin, I need to make a call right now. Can't you understand it? I will not stay until lunch. I'll be leaving". Kinakabahan ako parang ngayon lang kasi sa akin nagsink in ang lahat. I don't know what changes my mind but when I woke up I just realize I will not push through my plans. Huwag muna ngayon. Binitbit ko ang bag ko at lumabas ng kwarto, alam ko nakasunod parin siya sa akin hanggang sa makababa kami ng bahay.

"Okay, we will leave this place if that's what you want. Wait for me here, I will get my things". Alas otso na, isang oras na lang. Kinuha ko ulit ang cellphone sa bulsa ko at sinubukan itong buksan ulit pero ganon parin.

"We will be arriving in Seoul in an hour if it's not traffic". Wala sa sariling napatango ako. Habang nasa biyahe kami hindi ko magawang magfocus at alam ko na pinagmamasdan ni Jin ang mga galaw ko.

"What's bothering you? I know you're not okay. What is it?" masuyo niyang tanong sa akin. Ginagap niya pa ang kamay ko at pinagsalikop ito. Hindi ko sinagot ang tanong niya pero hindi ko rin binawi ang kamay niyang mahigpit na nakahawak sa kamay ko.

"Okay, I will not force you to say it but whatever it is, I know everything will be alright". Hindi ko magawang sagutin ang sinabi niya.

You will ruin him! Is that really what you want?

At the back of my head, I know my conscience is taking a toll on me. Is he going to treat me the same after the issue blows up? Of course he will get upset. Maybe, he will loathe me to death.

We arrived in Seoul at nine thirty. My heart is racing so fast. My hands are sweaty and cold but I need to calm myself. I know this will happen. I know from the start that this is insanely-outrageous-dangerous move. Bigla akong napapitlag ng tumunog ang cellphone niya he puts it on a speaker mode since he's not using his airpods.

"What is it RM?" nagkatinginan pa kami ng hindi namin pareho maintindihan ang sinasabi niya. Masyadong chappy ang dating niya.

"I'll call you later. I'm driving".

Pagdating namin sa tapat ng bahay ko, nagmamadali akong bumama hanggang sa makita ko si Jae na para talagang inaabangan ako. He removed his aviator shades. Thank God he's here.

"Jae--"

Hindi agad ako nakagalaw ng bigla siyang suntukin ni Jin. Parang napako ako sa kinatatayuan ko hanggang sa marinig ko ang kaliwa't kanan na pagtunog ng flash ng mga camera at ang ingay ng mga tao sa paligid ko. Everything happened so fast. Naramdaman ko na lang ang biglang pagyakap ni Jin sa akin at ang pagtakip niya sa mukha ko.

"Stop taking pictures and videos of her, please". Pakiusap sa kanila ni Jin.

"Is it true that you're having an affair? How about your wife? Are you still together? What can you say about the leaked pictures on the internet?"