Healed in his arms (De Alleje 1)

3

Unstable

Bumaba galing sa driver seat si Kel upang pagbuksan ako mula sa labas.

Around one a.m. na kami dumating sa amin.

"Bye Cath, see you soon," pahabol ni Amherstia bago pa man ako tuluyang makalabas sa kotse niya.

"Bye," I replied in a casual mode.

Sinamahan ako ni Kel sa front step ng gate namin. His head was shook. Sa tingin ko ay itinatago niya sa akin ang mukha niya, or iniiwasan niyang matingnan ako.

Tinapik ko 'yung bicep niya to get his attention. I don't know how to explain his reaction, para kasi siyang napaso sa ginawa ko.

Nahuli ko ang mga mata niya. Napakalungkot niya. Para bang may bumabagabag sa kanya.

Feeling ko tuloy dapat maging responsable ako sa pagpapagaan ng loob niya. After all he's been like a shelter for me, and I want to return the favour to him.

"Kel are you alright?" nag-aala kong tanong. I just can't bear seeing him like that.

Pagod niya akong nginitian saka tumango. Of course it didn't convince me.

I watched how his thick eyelashes flaps. Napakalamlam ng mga mata niya, para akong nahuhulog doon sa tuwing magkakatitigan kami.

Ezekiel is extremely something! He's good, handsome and...lovable.

He's an ideal guy. Pero hindi ko lang talaga lubos maintindihan kung bakit hindi man lang ako nagka-crush sa kanya noon.

Biglang nag-aliwalas anyo niya. Siguro dahil nakita niya na naapektuhan ako sa kanya kaya pinilit niyang nagcheer up.

I really know him. Ayaw niya akong nalulungkot. He'll dive into the ocean if that would make me smile.

"I'm always alright with you," he uttered.

I smiled,"Kel,can I hug you?"

He smile devilishly. I felt my cheeks heated!

Weird.

I want to bury my face in my palms right now dahil sa nakakailang niyang titig.

Natulala na lang ako nang walang sabi-sabing yumakap siya sa akin.

Suddenly I'm bothered, why does it feel awkward now to hug him?

"I'm always here for you Cath," he paused,"I'll never go away from you, never get out of your way. Kahit ipagtabuyan mo pa ako," he whispered in between breathe.

Napalunok ako. I hate being speechless but what can I say? I'm too stunned to utter some words.

Kumalas ako mula sa yakap niya. I can't stand it anymore.

"Thanks for everything Kel, but are you nuts? Bakit naman kita ipagtatabuyan?"

He smiled.

"Good bye baby," he said.

Now he looks really satisfied and it makes me happy unknowing why.

"Good bye din, paano ka uuwi?"

"Magtataxi ako."

"Take care."

"I will sweetie."

Patungo ako sa kwarto ko, napadaan ako sa kwarto ni Danver nasa pinakadulo kasi 'yung sa akin e. Sa tapat naman ng kay Danver 'yung kay Tanner.

Nakasara ang pintuan ng room niya pero alam kong hindi pa siya tulog. Naririnig ko pa kasi ang indistinct chatters niya.