Healed in his arms (De Alleje 1)

32

brave heart

"T-thank you," nauutal kong sabi nang kumalas siya. Kaagad na pumirme ang mga mata niya sa akin. Then I found it difficult to breath.

Napalunok ako at saglit na nag-iwas ng tingin saka itinugon muli sa kanya, Nakita ko ang panghihinayang sa mga mata niya nang maupo sa bakateng silya sa tabi ko si Caesar. Sina Fabio, Hugh at Arshad naman ay nag-paalam na pupunta sa counter, may tumawag na kakilala sa kanila du'n.

"Kumusta ka naman?" Halos pabulong kong sabi. Saka naupo muli.

Tumayo siya sa tabi ni Caesar, o mas tamang sabihin na sa pagitan namin. He rested him arm on his cousin's shoulder. He's woody musk scent itched my nose.

Lalong tumitindi ang kaba ko nang mapansing tahimik na pinapanuod kami ng mga kaibigan. Tila ba may inaabangan silang eksena.

Halos sumpain ko si Morris dahil sa exaggerated niyang pagtikhim. Hindi nakakatulong ang ginagawa niya!

Ilan sa mga kaibigan namin ay napabaling sa kanya, may bahid ng pagtataka ang mga tingin.

Medyo na-distract ako nang makitang naghatid ng inumin sa table namin ang waiter. Nauna itong naghatid sa table nina Rouen. Dalawang table kasi ang in-occupy namin at magkatabi lang.

"Ayos lang naman, at ganoon pa rin…" his hoarse voice sent chill down my spine.

Stubbles had speckled from his chin up to his jaws. He now looks dangerous! His shrewd dark eyes seem to arrest me.

"Magkatuwang na daw kayo ni Morris sa business ninyo ngayon, that's great! Mapapalago ninyo yun with your wisdoms."

A mischievous smile creeped in his lips, "exactly."

I cursed inward as I puzzled out my slip. Natunugan niya yatang nakikibalita ako tungkol sa kanya. Damn!

"Almost three years, ngayon ka lang umuwi? Dahil ikakasal na si Tanner?" may himig ng sarkasmo at pait ang pagkakasabi niya kahit nakangisi. "I'm sure marami kang mga naging kaibigan du'n."

"Uh oo…" bigla ay nangapa ako ng idurugtong nang tumikwas ang kilay niya, "s-sina Soren at Cony, mga kaibigan ni Taylor… tsaka kaunti lang naman na mga lalaki." Huli ko na natantong may pagka-defensive ang sagot ko.

Bakit ba kasi naiisip kong dapat maging tapat sa kanya?

Catherine, you are out of your mind! O siguro jet lag lang ito…

"One month kang magbabakasyon dito? Mamimiss ka nila kung ganoon."

Naninibago ako sa presensya niya, hindi ako sanay na makita siya, makausap pa kaya nang malapitan?

Hindi ako makapaniwala na nasa harap ko na siya ngayon, parang panaginip lang ang lahat. Kahapon lang nasa LA ako at iniisip siya pero ngayon pwede ko na siyang haplusin kung lalabanan ko ang hiya.

"S-siguro uhh… si Bloom… mamimiss niya raw ako."

I never stuttered that way in my three years in LA! Graduate na ako sa ganyan matagal na panahon! Pero bakit ngayon nagkakaganito ako?

"Well I think it's not only Bloom, lahat sila mamimiss ka for sure… hindi lang naman kasi isa, dalawa o higit sa tatlo ang nakakamiss ng kaibigang lumayo, lahat ng kaibigan nangungulila at nanabik."

My heart sank for some reason. Hindi ako sang-ayon sa sinabi niya, of course hindi totoong lahat ay mangungulila sa kaibigan. May kutob akong sinabi niya lang iyon dahil may ipinababatid siya.

"Diretsuhin mo na kasing namiss mo siya Ezekiel!" Kantiyaw ni Morris

My eyes drifted on him, gusto ko siyang kagalitan. Pasimple lang siyang tumungga ng inumin.