Healed in his arms (De Alleje 1)

17

memories

Nag-aliwalas ang mukha niya. I sighed inward. "Basta. It's a surprise," he winked.

Gusto ko na talagang manalamin ngayon para ma-check ang mga pisngi ko!

Napansin kong may kinuha sa pocket ng pants niya si Kel. Nangunot ang noo ko pero-

"Kel what's this?" iglap na naging night-blind ang vision ko dahil sa panyong tumabon sa paningin ko.

Ezekiel chuckle. He's behind me and guiding my way.

"Relax Catherine, count on me."

"Bakit kailangan pa ng pa-blindfold?"

Tumawa siya, "surprise nga diba?" aniya. As if ang bobo ko kasi di ko alam 'yun. I rolled my eyes though he couldn't see it.

"I get that you're trying to surprise me, but is this blindfold thing really necessary? I mean baka madapa ako, Kel?"

Muli siyang tumawa. Amusement is audible in him. "Just count on me, will you little cathy-baby?"

I swallowed the lump in my throat. He's voice is so damn tingling! A sultry feeling is creeping all over my skins.

My heart aches as he took off the blind-fold in me.

Sa dinami-rami ng lugar bakit dito niya pa ako dinala? Bakit dito pa sa Belvedere? Mismo sa pinagkuhanan sa akin ni Randy noon.

I want to bury those awful memories. I have no idea kung ba't dito pa ako dinala ni Kel.

This place is only causing me sorrows. I had been menaced by this place. Kung pwede lang sana... hindi na'ko pupunta sa lugar na'to.

I manage to smile on him. I'm not gonna show him my disappointment. He made efforts to surprise me and I don't have the heart to fail him.

Nilingon ko siya. Nakangiti siya sa akin. My heart aches again at the sight of him.

Ganoon pa rin kaya siya? I mean... 'yung feelings niya para sa akin, hindi pa rin ba nagbago? Hindi ba 'yun nawala?

Kasi ayoko na siyang masaktan... masaktan ko. Ayoko siyang umasa. Ayaw kong umasa...

I just couldn't afford to lose him again! I'm so confused right now kasi nasasaktan ako. Hindi para sa kanya. Kundi para sa aming dalawa.

Nawala ang ngiti sa labi ni Kel. He eyed me impassively, "hindi mo ba nagustuhan?"

Para akong sinakal sa tanong niyang 'yun.

"No... " sabi ko, "I like it," then I smiled.

Para akong napaso nang hawakan niya ang magkabilang balikat ko at iharap ako sa kanya. Nagtama ang mga mata namin.

"Alam mo ba kung bakit kita dinala rito?"

Umiling ako. Sumibol ang kaba sa aking dibdib. Kusang nagbalik tanaw ang mga ala-alang ayaw ko na sanang maalala pa. Pilitin ko mang umiwas sa pagbabalik tanaw ay di ko magawa. The memory of me with Randy is haunting me.

I don't even have a will stop my mind from harking back on that. It's like, my mind is rebelling on me now.

"This place... " I couldn't determine his expression this time, "this quite beautiful place becomes your hatest, Catherine."

Umawang ang bibig ko. Kung ganoon... bakit niya pa ako dinala rito, alam niya naman pala iyon. What's his plan?

"I know Cath... "

Yumuko ako, "bakit mo pa ako dinala rito?"

Pinasadahan niya ng tingin ang buong palagid. Maya-maya'y ngumiti.