DELİBELALI ||Tamamlamdı||

DAYAN YÜREĞİM

MultiMedya : Eyfet💖

🦋

Fethi'den..

Eylem vurulmuştu.. En son bunu duymuştum. Ateş bağırıyordu, Eylem vurulmuştu.. Ne yaptığımın farkında olmadan bulunduğum yeri terk ettim. Tek düşünebildiğim Eylem'di. Koşar adım yanına gidiyordum. Üzerimden mermiler yaparken de yine tek düşünebildiğim Eylem'di..

Yavuz : Fethi ne yapıyorsun?!

Cevap vermedim. Biliyordum, bu yaptığım hepimizin hayatını tehlikeye atıyordu ama orada yatan benim sevgilimdi.. Eylem.

Koşarak Eylem'in yanına gittiğimde kimse durmayacağımı biliyordu.

Yanına gittim. Göğsünden vurulmuştu ama hala çok güzeldi..

Fethi : Dayan güzelim, dayan bir tanem, dayan Eylem! Ne olur canım, ne olur aç gözlerini ne olur Eylem, ne olur bırakma beni..

Aşık : Fethi, kardeşim sakin ol. Nabzı var ama çok yavaş. Onu buradan hemen çıkarmamız lazım! Bunun için de senin yerine geçmen lazım. Lütfen.. Git hadi, söz veriyorum ona bir şey olmayacak!

Ateş : Dayıoğlu, Eylem'in sana ihtiyacı var!

Ateş'in yüzüne baktım. Evet, doğru söylüyordu. Burada kalarak ona bir yararım dokunamazdı. Ama eğer gidip çatışmaya katılırsam belki buradan daha çabuk çıkardık.

Fethi : Ya buradan birlikte çıkarız, ya da burada birlikte ölürüz sevgilim..
Dedim dolu gözlerimle. Alnına bir öpücük bırakıp tekrar mevizme döndüm.

Yavuz : Merak etme aslanım, çıkaracağız onu buradan. Hep birlikte sağsalim çıkacağız.

Fethi : İnşallah komutanım.

Keşanlı : Gelin lan o*orpu çocukları gelin! Geberteceğim hepinizi! Allah'ın cezaları..

Hafız : Tamam oğlum sakin ol. Allah yardımcımız olsun..

🦋

Fethi'nin de çatışmaya geri dönmesi ile tim tüm güçleri ile bastırmış ve galip gelmişti. Ancak Eylem daha fazla dayanamayacak gibiydi.

Fethi : Aşık durumu nasıl?
Diye sordu Fethi acıyla. Vurulan Eylem'di belki ama can çekişen Fethi..

Aşık : Acele etmemiz lazım komutanım.

Hızla uçağın onları beklediği yere yürümeye başladılar. Yarım saat içinde uçağa varmışlardı ancak Eylem'in durumu git gide daha da kritik bir hal almaya başlıyordu. Şimdi herkesin tek bir duası vardı dilinde. Eylem gözlerini açsın.. İstiyordu her biri.

Fethi : Dayan biriciğim, dayan.. Dayan sevgilim ne olur, ne olur bırakma kendini! Yalvarırım yapma Eylem. Bunu sana da, bana da yapma ne olur..

Ateş : Sakin ol kardeşim. Hem Eylem çok güçlü bir kadın. Üstesinden gelecek merak etme..

Mücahit : Aynen aga. Bir kere benim yengem kimselere benzemez. Bir hainin kurşunu deviremez ki onu!

Aşık : Nabız almakta güçlük çekiyorum.

Fethi : Eyleeemm! Eylem dayan ne olur, dayan bak çok az kaldı! Eylem..

Fethi hiç bir şeyi umursamadan izin veriyordu göz yaşlarının akmasına. 'Erkek adam ağlamaz!' Derler ya hep.. Ne de yalandı. Yüreğinde bir gram aşk olan her canlı ağlardı.. Sevdiğini kaybetme korkusu aşık her yüreği aynı ölçüde yakardı, acıtırdı, ağlatırdı..