MultiMedya : Çok özleyeceğim..💖
🦋
Nazlı ve Ateş..
Bahar ve Yavuz..
Su ve Feyzullah..
Eylem ve Fethi..
Güler ve Erdem..
Mücahit, Mansur, Ali Haydar..
Ne kadar uzun bir yolculuktan geldi onlar. Ne kadar çok üzüldüler ve ne kadar çok kahkahaları oldu birlikte..
Çok şey ile mücadele ettiler, çok zaman düştüler, gözyaşı döktüler, yoruldular, "yeter artık" dediler..
Ama biri düştüğünde, onu kaldıracak bir başkası hep vardı yanı başında..
Biri ağladı ama gözyaşını silecek biri mutlaka vardı..
Yüzünü güldürecek, elinden tutacak biri hep yanı başındaydı..Çok duyguyu paylaştılar birlikte. Acıyıda, sevdayıda.. Hüznüde, sevincide.. Öfkeyide, heyecanıda..
Ama hiç yalnız kalmadılar. Hep birlikteydiler çünkü.Aile dedi onlar birbirlerine..
Dost oldular, kardeş oldular, anne baba oldular, sıcacık yuva oldular, dağda bayırda ev oldular.. Vatan oldular..Onlar..
Şimdi çok mutlular.
Çünkü mutluluğu en çok hak eden, en çok ağlayandır..Sevinçten havalara uçmayı en çok hak eden, yere düştüğünde dizleri en çok kanayandır..
Başka türlü nasıl bilirlerdi gülümsemenin kıymetini?
Gözyaşı dökmeyen, kahkahanın kıymetini bilemezdi..Bir kez olsun yere düşmeyen, "canım" dediği insanlar tarafından, düştüğü yerden kaldırılmayı nasıl bilecekti?
Bilmezdi..Bir kibrit çöpünü kırıp atmak kolaydır. Tek başına olduğunda, incedir, kırılır..
Ama on tanesi yanyana olduğunda güçlenirler..
Birlik olurlar..
El ele, sımsıkı tutunur, birbirlerine sarılırlar..
Tıpkı onlar gibi..Şimdi hepsi yine yanyana..
Sizin, benim, onları tanıyan herkesin bildiği gibi..
Yanyana ve güçlü..Gelin şimdi ne haldeler, bizsiz neler yapıyorlar bakalım.
5 yıl Sonra..
Bakalım Acar ailesi bu beş yılda ne yapmış?
Nazlı, adının anlamına yakışır şekilde geçirmişti üçüncü çocuğuna olan hamileliğini. Yeri gelmiş gecenin üçünde Ateş'i ejder meyvesi istiyorum diyerek uyandırmış, yeri gelmiş tüm karabayırda mango aratmıştı. Ateş her ne kadar dokuz ay boyunca tüm bunlardan bezmiş olsada Nazlı'nın bir bakışı için dünyaları sallardı.
Tıpkı dokuz aylık hamilelik dönemi gibi doğumda son derece olaylı geçmişti.
22 Temmuz 2020
Acar ve Karasu ailesi birlikte Bozcaada' ya Güler ve Erdem'in yanına gidiyorlardı.
Arabada Nazlı her gördüğü benzinlilte durmuş ve oradan aşerecek bir şey mutlaka bulmuştu.
Nazlı : Ateş! Şurada duralım mı?
Ateş : Ne oldu hayatım, yoksa yine pişmaniye mi aşerdin?
Nazlı : Ay yok canım. Tuvalete girmem gerekiyor.
Ateş : Tamam güzelim, duruyorum.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
DELİBELALI ||Tamamlamdı||
Fiksi PenggemarHayat bu, zor şeyler yaşanır.. Üzülünür, acı çekilir, yeri gelir hıçkıra hıçkıra ağlanır.. Ama yanında yüzünü güldürecek, acını dindirecek ve gözyaşlarını silecek insanlar varsa, bunların önemi yoktur. Onların hikayesi de tıpkı böyleydi. Çok acı çe...