Ο δικός μου μπάτσος

||•κεφ.1ο•||

Η ώρα ήταν δύο το βράδυ.
Οι γονείς μου είχαν κοιμηθεί ήδη από της έντεκα ενώ εγώ με τον αδερφό μου στο κοινό μας δωμάτιο παίζαμε στα κινητά και στον υπολογιστή.
Δεν μας παίρνει ο ύπνος με αποτέλεσμα να κοιμόμαστε τα ξημερώματα και να ξυπνάμε το μεσημέρι..
Μένουμε σε οικογενειακή πολυκατοικία..
Τώρα θα μου πείτε τι σημαίνει αυτό!!

Σημαίνει, λοιπόν, ότι ζω σε μια πολυκατοικία με συγγενείς.
Εγώ με την οικογένειά μου μένουμε στο ισόγειο, στον πρώτο όροφο η γιαγιά μου και στον δεύτερο η αδερφή της μητέρας μου με τα ξαδέρφια μου..

Αλλά δεν σας ενδιαφέρει κιόλας..

Ή γιαγιά μου κάθε βράδυ τριγύριζει το σπίτι μέχρι αργά.
Το καταλαβαίνω γιατί σέρνει τις καρέκλες για να περάσει..

Μερικοί θα πείτε 'οκ κριπι' αλλά δεν είναι.
Όταν χάνεις τον πιο αγαπημένο σου άνθρωπο με τον οποίο έζησες για 50 χρόνια είναι απολύτως φυσικό να έχεις αϋπνίες.
Ναι στον παππού μου αναφέρομαι.
Μας άφησε πριν από σχεδόν ένα χρόνο από μη εκδηλωμενη πνευμονία..

Έβαλα τα ακούστηκα μου και έβαλα το αγαπημένο μου τραγούδι του Stk του dPans και της Marseaux, το Σκέφτομαι και Νιώθω..

Το έβαλα να παίζει και έπιασα να διαβάσω ένα βιβλίο..

Ή ώρα είχε πάει τρεις και ήμουν έτοιμη να πάω στο μπάνιο μέχρι που άκουσα πράγματα να σπάνε από τον πάνω όροφο..

Ή γιαγιά μου..λογικα κάτι θα έριξε καταλαθος και θα έσπασε..ετσι σκέφτηκα τουλάχιστον στην αρχή μέχρι που ακούστηκε ένας πυροβολισμός..

Ο αδερφός μου αν και μεγαλύτερος με κοίταζε τρομαγμένος..

Ετρεξα προς τη μπαλκονοπορτα του δωματίου μου και αφού άνοιξα το μπατζουρι βγήκα έξω..

Τον κήπο με τον όροφο της γιαγιάς τα ενώνει μια μεγάλη πέτρινη σκάλα..
Κοίταξα επάνω και είδα ένα ζευγάρι χέρια με μαύρα γάντια να κατεβαίνουν κακήν κακώς τη σκάλα..

Κατέβηκα με ένα πηδημα τα οκτώ σκαλιά μου και βρέθηκαν στον κήπο..
Το θέαμα που αντίκρισα ήταν απλά απερίγραπτο..
Ένας άνδρας ντυμένος στα μαύρα και με αίματα στο ένα του χέρι και στο άλλο κάτι χρυσαφικά..

Και αυτά τα χρυσαφικά?

Όχι όχι όχι όχι μου κάνεις πλάκα..
Έτρεξα κατεκλυσμενη από θυμο στον άνδρα που επιχειρούσε να πηδηξει τη πόρτα..

Του τραβάω το πόδι και το κεφαλι του έρχεται σε επαφή με τα σκληρά σιδερένια κάγκελα..