Ο δικός μου μπάτσος

||•κεφ.12ο•||

Μπήκαμε μέσα σε ένα μαύρο αμάξι και εγώ βολεύτηκα στο κάθισμα και περίμενα να ξεκινήσει.

<<τι λέει θα φύγουμε ή θα με κοιτάς για πολύ ακομα? >> ρώτησα ειρωνικά.
<<ζώνη>> είπε σοβαρός και τον κοίταξα έτοιμη να γελάσω
<< έλα ρε μπάτσο χεσε μας ξεκινά δεν έχω και ορεξη>>

Χωρίς να μου φέρει άλλη αντίρρηση ξεκίνησε.

Μωρέ μπράβο!

Είμαι και η πρώτη στο πρήξιμο.

Ο μπατσουλης να μη μου φέρει αντίρρηση, παίζει να τον νευριασα άσχημα.

Χεχε ωραία!

Σε όλη τη διαδρομή ήμουν χαμένη στις σκέψεις μου.

Τι λες να κάνει η Ελπίδα άραγε?!

Αν την αγγίξει ορκιζομαι ότι δεν θα ζήσει να δει την επόμενη μέρα ο Νίκος.

Τι στον πουτσο θέλει και εμφανίστηκε πάλι!!

Γαμωτο τίποτα δεν βγάζει νόημα.

<< εεε ακούς? >>Φώναξε ο Άρης και με έβγαλε από τις σκέψεις μου
<<οχι>> απάντησα ειλικρινεστατα
<< θες κάτι από το περίπτερο? >>
Έβγαλα ένα δεκάρικο και του το εδωσα
<< ένα πακέτο τσιγάρα μαλμπορο τα μπλε και δύο μπύρες αμστελ, α α α και ένα γλυφιτζουρι κεράσι>>
<< τίποτα άλλο? >> ρώτησε ενοχλημένος

Εγώ φταίω? Εκείνος προσφέρθηκε να με ρώτησει αν θέλω κάτι.

<< όχι μπορείς να πηγαίνεις και γρήγορα δούλε! >> είπα και με κοίταξε με μισό μάτι και ανταπεδωσα.

Έκανα πισω το κάθισμα ώστε να μπορέσω να βάλω το πόδια μου στο μπροστινό τζάμι για να βολευτώ.

Έβγαλα το κινητό μου για να δω αν έχω κανένα μήνυμα αλλά τίποτα,και έτσι αποφάσισα να παίξω ένα παιχνίδι που κατέβασα πρόσφατα με ζόμπι.

<<βολεύτηκες? >> ρώτησε καθώς έμπαινε μέσα στο αμάξι.
<< μμμ>> μουγκρισα γιατί ήμουν αποροφημενη στο παιχνίδι.
<<κοίτα καλά που το χειρίζεσαι το οπλακι>> είπε ο Άρης που παρακολουθουσε.
<<ουυ που να με δεις και σε real life>>
<< θα το προσπεράσω αυτό που είπες! >> απάντησε και έβαλε μπρος πάλι.
<< και πολύ καλά θα κάνεις>>

Μετά από περίπου δέκα λεπτά φτάσαμε σε έναν λόφο που φαινόταν όλη η πόλη.

Είχε ένα παγκάκι και πήγαμε και καθίσαμε.

Έβγαλα το πακέτο από τη τσέπη μου και αφού εγκλωβισα ένα τσιγάρο ανάμεσα στη χείλη μου το άναψα και πήρα μια γερή τζούρα.