16 en zwanger

2. het ziekenhuis

Als we in het ziekenhuis zijn aangekomen dan worden we naar de echokamer gebracht. Ze kijken wat er aan de hand is, en wat ik al vrees ik ben zwanger... een nachtmerrie die werkelijkheid blijkt te worden. En tot overmaat van ramp is het al te laat om het weg te laten halen.

'Hoelang ben ik eigenlijk al zwanger?'.

'5 maanden 3 weken en 4 dagen' zegt de verloskundige. 'Hoe kan ik niets gemerkt hebben' vraag ik mij hardop af. De verloskundige legt van alles uit, maar ik kan het niet horen. Ik ben echt helemaal weg gezonken in gedachte, hoe ik het mijn ouders moet vertellen... die gaan pissig worden. Ze gaan het nooit goed vinden, ik moet een ander onderdak gaan zoeken. Ik ben immers pas 16 en ik moet voor een kind gaan zorgen. Ik wil niet dat ons kind bij andere mensen gaat opgroeien. 'Terense' zegt Jeremy terwijl hij me aan stoot. Uhhh ja' zeg ik uit gedachten ontwakend. 'Hebben jullie al wel dingen geregeld?' vraagt de verloskundige. Mijn gedachten dwalen weer af naar de foto's van de echo. 'Nee ze weet het echt maar net, sinds dat ze in elkaar zakte' zegt Jeremy rustig. Ik weet dat hij net zo geschokkeerd is als ik en dat hij dat probeert te verbergen. 'Wacht' zeg ik random. 'Wat is er?' vraagt de verloskundige vriendelijk. 'Zie ik op de foto van de echo nou 2 hoofdjes?' vraag ik zacht. De verloskundige pakt de foto's aan en bestudeerd deze lang en goed. 'Ja dat klopt het zijn inderdaad 2 hoofdjes'.
'O nou geweldig' zeg ik sarcastisch. Ik krijg de foto's weer terug en we maken nieuwe echo foto's en we luisteren op nieuw naar de hartjes. Hierna gaan we weg met de volgende afspraak gepland voor volgende maand. 'Jer kan ik misschien bij jou komen wonen want mijn moeder gaat me vermoorden' zeg ik angstig. 'Nou mijn ouders zullen me ook gaan vermoorden'. 'Wacht ik heb al een poos gespaard echt al een paar jaar, dus daar mee kunnen we een goedkoop flatje kopen of huren' schiet mij mijn spaarrekening te binnen. 'Ik heb ook wel wat spaar geld dat we kunnen gebruiken'.

'Oké' zeg ik verder nadenkend over een oplossing. 'We kunnen bij de kringloop meubeltjes enzo kopen' Komt Jeremy met een goed idee. 'Klopt en we kunnen ook onze eigen meubeltjes meenemen van thuis althans ik wel want mijn ouders hebben mijn ledikantje en maxi-cosi en wandelwagen bewaard'.

'Mijn ouders ook' zegt Jeremy lachend. We gaan richting huis, ik blijf bij Jeremy slapen want dat hadden we al afgesproken. Maar als wij eenmaal op bed liggen blijft alles door mijn hoofd heen spoken, hoe gaat het straks zijn? We moeten nog een baby kamer maken. We moeten sowieso nog een woonruimte vinden.