Stupidity to Infinity ∞ (UNDER MAJOR REVISION)

27: Goodbye Cliff

(A/N:

This is a PG-13 Chapter.

Pang-unawa sa maduduming bibig, isip at gawa na inyong mababasa. Sa maaarte/sensitive/has few neurons, skip this part. I don't accept criticism for this chap dahil nagpaalala ako. 'Yun lamang. Bow.

- Jinit 💛
______________________________________

Chapter 27:

(Clifford's POV)

"Fvck you! At ano sa tingin mo ang gagawin ko? Papayag ako sa gusto mo? Hinding hindi ko gagawin 'yun kahit ikamatay ko pa iyon ngayon!"

"Tsk tsk tsk. Matapang ka nga De Torres. Manang mana ka sa tatay mo." Sinuntok niya ako sa tyan. Tiniis ko ang sakit. I will not give them the satisfaction to see me hurting.

Nakatayo ako kaharap ang isang lalaking demonyo na nagkatawang tao habang hawak sa magkabilaang braso ng dalawang panget niyang alipores.

Feeling ko puro germs na ang braso ko. Pucha.

Hayop din 'tong demonyong 'to eh. Makaalis lang ako sa lugar na to, sisiguraduhin kong matindi ang ibabalik ko sakanila.

"Matibay ka ha? Let's see kung dito magiging matigas ka pa rin."

May lumapit sakanyang isa sa mga alaga nitong unggoy na nag abot ng tablet.

He tap the gadget and after awhile. . .

"See this? Ano? Hindi ka pa rin papayag?" He grin. That fvcking grin. I want that grin to vanish using my fist.

Bwisit.

Bwisit kang matandang hukluban ka!

Makakabawi rin ako sayong p*tngna ka!

Inis na inis na ako.

I'm so frustrated now dahil wala akong magawa.

Umpisa palang alam ko nang mangyayari 'to. Pero bakit ngayon pa? Bwisit talaga!

"Ano? Tititigan mo nalang ba ako ng masama dyan? Hindi ka lang ba magdedesisyon?" Again, that fvcking face makes my blood boil. Para siyang isang malaking eye sore. Ang sakit sa mata.

After a while, I smirked.

Unti-unti akong ngumisi sa harap nito.

Asaran pala ha? Tingnan natin kung u-ubra ka sakin.

"Pakialam ko naman sa babaeng 'yan? Hoy! Para lang sa kaalaman mo, nai-kama ko na 'yan. Gawin mo ang kung ano mang gusto mong gawin. I already tasted her core so I'm done with her." Tangna. Ang sakit bitawan ng mga salitang iyon. Fvck myself!

Nakita kong nainis siya sa sinabi ko. Pero agad din namang itong nawala.

"Tsk tsk tsk, Little boy. Hindi mo ata alam ang sinasabi mo? Baka gusto mong sampolan kita ngayon ng magagawa ko?"

"Try me. It won't change my decision. Bukod dun, wala kang mapapala sakin."

Nainis na nga lalo ito.

Sinuntok na naman niya ako ng mailang ulit sa sikmura.

Kanina ko pa nahahalatang hindi ako nito sinusuntok sa mukha.

Naubo ako dahil doon.

I spit blood on the floor.

Fvck this old hag. Magbabayad siya. Mahal pa naman ang pagpapa-body scrub ko! Sinayang niya lang. Walanghiya siya!

"Oh, tapos kana ba?"

I slowly looked up.

"Well, tingin mo?" Ngumiti na naman ito.

Napansin ko rin na may binubunot siya sa tagiliran nito.

*click-tak*

Kinasa nito ang baril na hawak niya.

Unti-unti nito iyong itinataas sa harap ko para itutok sa akin.

"Now, siguro ito makakapagsalita na sayo? Kasi kung hindi parin, papatahimikin ka na nito. Habang buhay."

Nanlamig ako.

Pero hindi ko hinayaan na makita niyang kinakabahan ako.

Kalmado kong ipinikit ang mga mata ko.

Diyos ko, kung dito na po matatapos ang buhay ko, pakiusap, h'wag Niyo pong papabayaan ang mga mahal ko. Si dad, si Alex. . .

Let them be safe.

I utter a silent prayer not for myself but for my love ones. Hindi sana masayang ang ibubuwis ko ngayon.

"Ano? Magsasalita kana ba?" I opened my eyes now.

I smiled.

"Sorry but, it's a No."

Halatang nagulat ang kaharap ko.

"Masyado kang matapang. Now, let the verdict be sentenced to you." Iniayos niya ang pagkatutok ng baril sa noo ko.

Any moment, alam kong kakalabitin niya na iyon.

I readied myself.

Pumikit na ako.

"Paalam bata."

*Bang*

#StupidityToInfinity∞