Daddy ' Yabancı

2.4

Gözlerimi yavaşça açarak hazırlandım. Aşağıya yemeğe indiğimde annemin koltukta oturmuş pencereden dışarı baktığını gördüm. Bunu düşünceli olduğunda veya üzüldüğünde yapardı. Annemle bir kaç gündür aramız çok kötüydü o artık beni ve Selim'i biliyordu. Bizi anlamıştı.Aynı zamanda anneliği ile ilgili ona üzüleceği şeyler söylemiştim. Kendimi anneme karşı sorumlu hissettim. Karşısında oturduğumda bana döndü. Ellerini avuçlarımın arasına aldım.

''Anne iyi misin?'' Dedim.

Sesim yumuşacık çıkarken karnının üstünde duran mektubu bana uzattı. Uzatırken aynı zamanda konuşmuştu.

''Dilara çok üzgünüm.'' Dedi.

Ne oluyordu? Mektubu alacaktım ki tekrardan konuştu.

''Onu sevdiğini biliyorum. Bu konuyu hiç oturup konuşmadık. Çok yanlıştı ama senin mutluydun bu yüzden o yanlışın bir önemi yoktu. İstediğin gibi bir anne hiç olamadım. Burada yazanları okuduğunda her zaman annenin yanında olduğunu ona gelebileceğini unutma ben yukarıdayım.'' Dedi.

Annem mektubu kollarıma bırakarak merdivenlerden çıktığında sadece bir süre mektuba baktım. Zarfı açmaya cesaret edemiyordum. Burada Selim'le ilgili bir şeyler yazıyordu. Üzülecektim bunu annem söylemişti. Cesaret edemiyordum. Zarfı yavaşça elime aldım. Yavaşça açtım ve içindeki mektubu aldım. Yapamıyordum,okumaya cesaret edemiyordum.

''Sen güçlüsün hiçbir şeyin seni yıkmasına izin verme hiçbir şeyin.'' Dedim.

Ben güçlüydüm hayatım boyunca hep güçlü kalmıştım. Mektubu yavaşça açtığımda okumaya başladım.

Selim'den...

Bu satırlardan sonra hiçbir şey ikimiz için de eskisi gibi olmayacak. Seni seviyorum bunu biliyorsun. Hayatımızda ne olursa olsun ne yaşarsak yaşayalım seni sevdiğim günler gerçekti. Sana olan sevgim yanlışta olsa hep gerçekti. Ormandan çekip gittiğim andan beri düşünüyorum. Kerim,baban,annen,abim,kızım aramızda hep bir sorunlar oldu. Hep aramıza girdiler. Ayrıldık,barıştık,sevdik,seviştik en önemlisi hiç kopmadık. Dün gece kaç kere yanına gelmeyi düşündüm. Keşke kızımdan hiç bahsettmeseydin. Kızımın bir gün bizi bitireceğini bilmiyordum. Ayrılıkları,vedaları,gitmeleri sevmem. Ama gitmek zorundayım. Bu sonda ne senin suçun var ne de başkasının tüm suç ben de. Dilara çok güzel günler yaşadık,kötü günler de yaşadık. Bu kadarmış.Her şey için teşekkür ederim. Bu satırları yazıyorum çünkü bir açıklamayı hakettiğini düşündüm. Sabaha karşı arabama binip defolup gideceğim. Bir kaç gün sonra da beraber kurduğumuz,hayallerimizde beraber yaşayacağımız Atina'ya gideceğim. Orada yaşamaya,orada hayat kurmaya,orada iş sahibi olmaya ve orada yeniden aşık olmaya çalışacağım. Yaşattığım her şey için özür dilerim. Hoşçakal küçüğüm...

Yazar'dan...

Genç kız ellindeki mektubu yavaşça katladı. Önüne bırakarak yavaşça pencereden dışarıya baktı. Öğle sıcağında en tepede olan güneş gözlerini yakıyordu. Dilara saatlerce hiçbir şey söylemedi. Güneşin gözlerini yakmasına izin verdi. Annesi yanına gelip elini tutuncaya kadar öylece oturdu.

''İyi misin güzel kızım?''

Annesi konuştuğunda ona döndü. Güneşten çektiği gözleri bir kaç saniyeliğine kararmıştı. Gülümsedi.

''Başkasına yeniden aşık olmayı deneyecekmiş.'' Dedi.

Derya kızının yanına oturarak onu sarılacaktı ki Dilara eliyle onu durdurdu.

''Ha bir de yaşadığımız her şey için teşekkür etti. Anne inanabiliyor musun teşekkür etti.''

Dilara kahkaha attığında annesi ona sarılacaktı ki hızlıca oturudğu yerden kalktı. Düşecek gibi olduğunda Derya kızını tuttu. Kızına soru yöneltti.

''Konuşmak ister misin?''

Dilara hiçbir şey söylemeden annesinin yanından geçerek merdivenlere ilerledi. Bu merdivenler ilk defa kendisine çok ağır gelmişti. Selim gitmişti... Selim öylece gitmişti. Nedeni bile yoktu. Dilara güçlü duramayarak merdivene çöktü. Derya hızlıca kızının yanına diz çöküp onu sarmaladı.

''Anne yaşattığı her şey için özür dilemiş bir de.''

Dilara annesinin kollarında hıçkırarak ağlamaya başladığında Derya'nın içi parçalanmıştı.

''Neden yaptı bunu bize?''

Derya kızına sarılıp onu sakinleştirmeye çalışıyordu.

''Kızım onun ne yaşadığını bilmiyoruz.'' Dedi.

Dilara annesinin cevabıyla ona baktı.

''Ama benim neler yaşadığımı sen biliyorsun anne.Hepimize yazık değil mi? Yemin ediyorum öldüreceğim kendimi sevdiğim adam cellattım olacak. Hiç mi sevmedi anne beni? Hiç mi sevmedi? '' Dedi.

Dilara'nın ağlaması daha çok artıyor acısı daha çok büyüyordu. Selim gitmişti... Arkasına bakmadan çekip gitmişti. Bir veda bile etmeden ansızın gitmişti.

''Güzel kızım gel odana çıkalım biraz uyu kafanı topla sonra bunu konuşalım. Tamam mı? İyi değilsin şimdi iyi ol öyle konuşalım.''

Derya konuştuğunda Dilara kafasını salladı. Elleri titriyordu.

''Gayet iyiyim ben yürür giderim kendi yoluma.'' Dedi.

Annesinin kollarından ayrılarak ayağa kalktı. Merdivenleri hızlı hızlı çıkarak kendini odasına attı. Kapıyı sertçe kapatarak gardırobuna ilerledi. Gardırobun her tarafını karıştırdıktan sonra eline aldığı gri tişörtle yere çöktü.

''Kokun hala burada...''

Selim'in tişörtünü uzun uzun kokladıktan sonra üzerine geçirerek yatağına ilerledi. Göz yaşlarıyla uyuya kaldı... Selim gitmişti,kız ise bitmişti.

*Sizce bir kaç bölüm sonra final vereyim mi? Artık hikaye pek gitmiyor ve sarmıyor gibi...

*Hikayeyi seviyor musunuz?