Odamdan çıkarak merdivenlere doğru adımladım. Beş dakika önce duş aldığım için saçlarım ıslaktı. Islak olan saçlarımı ellerimle bir kez daha taradım. Merdivenin son basamağını da inerek mutfağa ilerlemeye başladım. Annem dolaptaki misafir tabaklarımızı çıkarıyordu. Bizim eve çok nadir misafir geldiği için şaşırdım. Beni gördüğünde hafifçe kafasını salladı.
"Ah Dilara geldin mi? Ali Bey ve Yasemin Hanım yıl dönümlerini kutlamak için yemeğe çıktılar. Selim yemek yapmayı bilmiyormuş. Bu yüzden onu akşam yemeğine davet ettim. Haberin olsun. Sen de istiyorsan arkadaşlarınla dışarı da takıl. " Dedi.
Selim Bey yemeğe bize gelecekti ve annem bu yüzden beni evden postalaya mı çalışıyordu? Annemin bu söylediğine gülümsedim. Selim Beyi elde etmek için tüm kozlarını oynuyordu.
"Akşam yemeğine mi gelecek?" Dedim.
"Dilara! Kaybol gözümün önünden işim var." Dedi.
Ona yanlış bir şey sormama rağmen sinirlendi. Bunlara alışık olduğum için iç çekerek sinekliği açtım ve kendimi evin bahçesine attım. Selim Beyle deniz kenarındaki yakınlığım aklıma geldikçe heyecanlanıyordum. O andan beri bir daha onu hiç görmemiştim. Birazdan bize akşam yemeğine gelecekti ve ben nedense utanıyordum. Gerçi annem beni evden kovmuş arkadaşlarımla takılmamı söylemişti. Onu sinirlendirmek istemiyordum. Yoksa acısını benden çıkarıyordu. Bu yüzden kapının yanındaki askılıktan deri ceketimi alarak bahçenin dışına adımlamıştım ki ileride arabasından inen Selim beyi gördüm. O da bana bakıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yine çok güzel giyindiğini farkettim. Bana kısa bir gülümseme hediye ettiğinde ben de ona güzel bir gülümseme hediye ettim.
"Hoş geldiniz Selim bey." Dedim.
Bahçe kapısını açarak onu bahçeye davet etmiştim. Güneş gözlüğünü ceketinin yakasına takarak gözlerime baktı.
"Selim yeterli." Dedi.
Yanımdan geçerken kulağıma yaklaşarak cümlesine kurmuştu. Selim yeterli... Onun istediği gibi ben de ona Selim demek istiyordum. Fakat bunu demeyi yanlış buluyordum. Çevremdekilerde yanlış bulurdu.
"Şöyle geçin isterseniz annem hala yemeklerle ilgileniyor." Dedim.
İlerideki oturma yerini gösterdiğimde oraya adımladı ve yavaşça oturdu. O süre boyunca onu izlemiş hala da izliyordum. Gözlerimiz buluştuğunda onun yavaşça yutkundum.
"B-Ben de dışarı çıkıyordum. Aneme yemeklerle ilgileniyor birazdan gelir."
Selim Beyin yanından geçip tam gitmek için adımlamıştım ki sesini duydum.
