Daddy ' Yabancı

2.8

Yıllllarrr sonra beeeeennn geldim. Üniversite sınavına çalıştığım için aranızda olamadım. Ama gene de istediğim yere kazanamadım fpoekflckx Umarım hala benimlesiniz ve bölüm bekliyorsunuzdur. Sizi çoook seviyorum. Bundan sonra sürekli bölüm yazıp atmaya çalışacağım. Siz ne kadar yorum atarsanız benim o kadar bölüm yazasım geliyor. Bölüme geçelim. 

Dilara'dan...
Göz yaşlarımı ellerimin tersiyle silerek kapıya ilerledim. Kapıya sertçe bir kaç kere vurduktan sonra açılmasını bekledim. Kapı benim vurduğum kadar hızlı ve sert açılmıştı. Karşımda gördüğüm eşofmanıyla bana bakan Selim'di. Beni görmeyi beklemiyordu. Bu her halinden belliydi göz yaşlarımı durdurmak için gözlerimi sımsıkı kapattım.

''Dilara.'' Dedi.

İsmimi söylemesiyle ellerimin titremesi bir olmuştu. Gözlerimi açarak gözlerine baktım. Yüzünde hala şaşkın bakışları vardı.

''Neden?'' Dedim.

Sorumu anlayamamıştı kaşları hafifçe çatıldı.

''N-Ne?''Dedi.

Sorduğum soruda anlamayacak bir şey yoktu.

''Bana hayatımın en güzel zamanlarını yaşattın. Ama sonra bir anda çekip gittin. Bana veda bile etmeden,bir sebep bile yokken sadece bir mektup bırakıp gittin. Ben yıllarca ne kadar acı çektim sen biliyor musun? Sadece bu kadarda değil tam seni unuttum,acım bitmeye başladı allah kahretsin ki bir mağazada karşıma çıktın. O günden beri eskiden yaşadığım her şey bana daha ağır gelmeye başladı. Her şey yeniden başladı. Sana olan nefretim,sana olan kızgınlığım,sana olan ihtiyacım,sana olan aşkım...'' Dedim.

Kelimelerimden sonra göz yaşlarım yeniden yanaklarıma inmeye başladı. Selim beni mahvetmişti.

''Şşş gel.'' Dedi.

Yorgun bedenimi kollarıyla sararak beni içeriye aldı. Beni oturma odasına götürerek koltuğa oturttu ve karşıma oturdu.

''Neden beni bıraktın?'' Dedim.

Sormuştum işte,ona sonunda sormuştum. Bana açıklama yapmalıydı. Düzgün bir açıklama onu affedebileceğim bir açıklama istiyordum.

''Bunları duyman için artık çok geç nişanlanmışsın ve benim de kızım yukarıda uyuyor.'' Dedi.

''Ama ben gene de duymak istiyorum.'' Dedim.

Selim derin bir nefes alarak konuşmaya başladı.

"Son günümüzü hatırlıyor musun? Sen bana kızımı sormuştun ve sonrasında kavga etmiştik." Dedi.

Kafamı salladım tabi ki hatırlıyordum. Onunla ilgili hiçbir şeyi unutmamıştım. Özellikle son günümüzü...

"O gün eve gittiğimde annen geldi. Bana senden uzak durmamı söyledi. Seni üzdüğümü,seni sürekli kırdığımı,seni mutlu edemediğimi ve asla bir geleceğimizin olmayacağını söyledi. Bunları zaten biliyordum. Ama o ana kadar hep geçiştirdim,hep belki farklı türlü olur dedim. Annen yanıma gelip bunları söylediğinde başka bir yolu olmadığını anladım. O gece bir mektup yazdım. Ve bir mektup yazarak sana veda ettim." Dedi.

Bu muydu? Beni terk edip gitme sebepi gerçekten bu muydu?

"Peki neden düzgün,güzel bir veda yerine sadece mektup bıraktın?" Dedim.

Omuzlarını silkti.

"Ben veda etmeyi beceremem sevmem de öyle zor olurdu. Yapamazdım. Bu yüzden mektubu seçtim." Dedi.

Açıklamasıyla kafamı salladım. Ayağa kalkarak kafamı sallamaya devam ettim.

"Sen benle dalga mı geçiyorsun? Beni bu yüzden ortada hiçbir sebep yokken bıraktın gittin? Sırf sana zor geliyor diye düzgünce veda bile etmedin. Öyle mi!" Dedim.

Sinirle konuşarak elimi farkında olmadan yanımdaki cam masaya geçirdim.

"Dilara! Ne yaptın?"

Hızlıca elimi tuttuğunda acıyla elimi çektim. Gözlerim dolmuştu.

"Bana dokunma." Dedim.

"Hastaneye gitmemiz gerekiyor." Dedi.

Hiçbir şey söylemedim beraber evden çıkacaktık ki merdivenlerden gelen Asya'yı gördük.

"Baba?"  Dedi.

Selim ona dönerek konuşmaya başladı.

"Asya hiçbir şey sorma. Biz çıktıktan sonra kapıyı kilitle ve uyumaya devam et. Tamam mı?" Dedi.

Asya bana bakarak yavaşça kafasını salladığında Selim'le evden çıktık. Arabasına bindiğimizde elimdeki acı git gide artmaya başladı. Arabayı sürerken konuştu.

"Çok mu acıyor?" Dedi.

Bu onu ilgilendirmezdi susmayı tercih ettim.

"Çok kanıyor. S*ktiğimin trafiği!" Dedi.

Kanlarım arabaya akarken yavaşça ona döndüm.

"Küfür etme artık hoşlanmıyorum." Dedim.

Hiçbir şey söylemedik. Hastane gibi bir yer gördüm. Selim arabayı oraya sürdü. Küçük bir hastaneye gelmiştik. Kapıyı açarak indiğimde sol elimdeki camları hissebiliyordum. Ve gerçekten acıdan dişlerimi öyle bir sıkıyordum ki kırılabilirlerdi. Selim'le içeriye giriyorduk.

"Şşş dayan şimdi yarana bakacaklar." Dedi.

Acıdan gözlerim dolmuştu ama sadece acıdan değildi. Selim yüzündendi. Onun yüzünden sürekli acı çekiyordum. Belki de annem haklıydı. Selim bana hep acı çektiriyordu.