Hayatımda sevdiğim iki insanı da kaybetmiştim. Babam ve Selim bende asla unutamayacağım acılar bıraktılar. Selim'i çok özlüyordum. Bir hafta geçmişti bir haftadır onunla karşılaşmamak için dışarıya bile çıkmıyordum. Çünkü biliyordum karşılaşırsak kendimi tutamayacaktım. Telefonum çaldığında oturduğum yerden kalkarak yatağımın üstündeki telefonumu aldım. Arayan canım arkadaşım İlayda'ydı. Açtım.
İlayda:Kanka acil sahile gelebilir misin?
Dilara:Bir şey mi oldu?
İlayda:Sadece gel.
İlayda telefonu kapattığında kötü bir şey olmaması için dua ederek aşağıya indim. Annem telefonuna bakıyorken ona seslendim.
"Anne ben İlayda'nın yanına gidiyorum." Dedim.
Beni umursamadığında bunu takmadım. Bunu babamı kaybettiğim günden beri yapıyordu. Televizyon izleyen kardeşime baktım ve gülümseyerek evden çıktım. Ayakkabılarımı giyerek hızlı adımlarla sahile ilerledim. Selim'i görmemem gerekiyordu. Sahile geldiğimde İlayda ve Tayfun oturuyorlardı.
"İlayda?" Dedim.
İlayda bana baktığında gülümsedi.
"Arkana bakmak isteyebilirsin." Dedi.
Kaşlarım anlamadığım için çatılmıştı. Arkamda biri mi vardı? Arkaya döndüğümde Kerim'i gördüm. Bana gülümseyerek bakıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Merhaba Dilara." Dedi.
Kerim'i karşımda görmeyi beklemiyordum.
"Ke-Kerim." Dedim.
Kerim bana gülümsemeye devam ederken olduğum yerde durdum.
"Be-B-Benim gitmem gerekiyor." Dedim.
Kerim'in yanından geçerek hızlıca eve gidiyordum. Arkamdan İlayda'nın bağırışlarını duysamda umursamadım. Bir kaç kere gözlerimi kırpıp açarken uzaktan bana bakan bir çift gözle karşılaştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
