1.Bölüm:'Benim Hikayem'

119K 2.6K 1.9K
                                    

Selamlar Benim Minik Ailem!

Hoşgeldiniz. Sağ ayakla içeri girelim
\(^o^)/

Başlama tarihimizi şuraya yazalım.
17.04.2021/ 21:00⏳

İkinci Askeri kurgu kitabım. Umarım bunu da seversiniz. Her türlü yoruma açığım. Fikirlerinizi benimle paylaşırsaniz sevinirim. Dikkate alacağımdan emin olabilirsiniz.

Bol bol satır arası yorum ve beğenilerinizi bekliyorum. (Her bölümde en az 500 yorum)

Ve unutmayın ki bu benim kafamda oluşturduğum bir kurgu. Gerceklerle alakası yoktur. Her şey hayal ürünüdür.

Bu kitabı ben değil, biz yazacaz😘😘


İyi okumalar dilerim❣

İyi okumalar dilerim❣

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

1.Bölüm: Bu Benim Hikayem

'Başlıyoruz'

Bir sonbahar günü, hava hafiften kararmış insanlar ıslanmamak için hızlı hızlı adımlar atıyordu. Sonbaharın sararan yaprakları içime işlemişçesine beni de sarartıyor, yağmur taneleri kalbime düşüyordu. Her damlanın yere düşme sesi kalbime saplanan bir çivi gibiydi. Gözyaşlarım yağmur damlalarına karışıp koybolup gidiyordu. Artık milimi milimine ezberlediğim spor ayakkabılarımdan başımı kaldırıp, ona baktım; Kalbimin katiline.

"Sayın yolcularımız! Şehirlerarası yolculuğumuz birazdan başlayacaktır. Lütfen yerlerinize geçin."

Muavinin anonsundan sonra yere düşen fakat nasıl düştüğünü bilmediğim çantamı elime aldım. Arkamı dönüp ilerleyecekken kolumu tuttu.

"Gitme... Küs, ne yaparsan yap hatta belindeki silahı çıkar kafama sık ama gitme. Gidersen kaybederiz."

Derin bir nefes aldım daha doğrusu alamaya çalıştım. Burnumu çekip boşta kalan elimle saçlarımı geriye attım.

"Belki de vazgeçmenin zamanı gelmiştir..."

Kolumu elinden kurtarıp ilerledim. Her ne kadar kalbim gitmemi istemese de bu defa onu dinlemiyecektim.

Bu belki de imkansız aşk hikayesi, bu Vatanıma olan aşkımın hikayesi.
BU... BENIM HIKAYEM!!!


◀️⏪⏮️

"Kafana kurşunu yemek istemiyorsan bırak onu." dedi. Omuzumun üzerinden bakıp gülümsedim. Tekrardan önüme dönüp elimdeki adamın yüzüne son kez yumruk attıktan hemen sonra arkamdaki şerefsizin karnına tekmeyi geçirdim. Acıyla yerde kıvranırken elindeki silahı aldım. Şarjörünü çıkartıp bir köşeye attım.

Dünya Ellerimde 'Vatan Uğruna' Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin