Chapter XXIX

6 0 0
                                    



For the last time, I cried because of Asher, not because he hurt me again— it's because of happiness. Ang gaan sa pakiramdam kapag nagkaroon kayo ng closure ng isang tao. Sobra.

And to Johaness, I should really start giving him a chance. One week na mula nang kasal ni Deborah at nasa Maldives na sila ngayon ni Angelo for their Honeymoon. At nandito naman ako sa bahay, I've decided na magta trabaho na ako, two years is already enough.

Nag decide ako na pumunta sa dream station ko na hindi ko napasukan dahil sa pag alis ko. Sana may opportunity pa rin ako dun. Pagkarating ko , naaalala pa ako ng mga nandun kaya naman 'di ako nahirapan masyado. I just talk to the higher position. Atsaka pinapa ayos na yung mga kailangan ko. Sinabi ko na rin kina mommy na magta trabaho na ako and they're happy kasi alam nila na pangarap ko talaga 'to.

Nang palabas na ako, hinahanap ko yung susi ng kotse ko nang may mabangga ako.

"Sorry." Sabi ko nang 'di nakatingin dahil hinahanap ko susi ko

"It's okay."

Nakilala ko yung boses kaya naman napatingin ako sakanya

"Johaness, what are you doing here?"

"Processing papers." He shrugged

"Why?"

"I'll work here. You, what are you doing here?"

"Will work here too."

He grinned "talagaaaa?"

Natawa ako sa reaksyon niya "yess."

"That means, you'll stay here for good na." He grinned again

"Yes. Ayoko na mapending. Gusto ko na mag trabaho."

"Good for you."

"I gotta go. May aayusin pa ako. Goodluck."

"Thankyou. Ingat ka ha? Kailangan ko pa Oo mo." Natatawa niyang sabi

"Whatever." Tumalikod ako sakanya pero nang maka ilang hakbang palang ako humarap ako ulit sakanya "And Johaness" tawag ko sakanya

" Pumapayag na ko na manligaw ka." Nanlaki naman yung mata niya, naglakad na ako papunta sa sasakyan ko, nang nasa loob na ako nandun pa rin si Johaness sa kinatatayuan niya. Atsaka tumakbo patungo sa kung nasaan ako.

Kumakatok siya sa bintana ng driver's seat kaya binuksan ko 'yun.

"Seryoso??? 'Di ka nagjo joke??" 'Di makapaniwala niyang tanong

I nodded "Yes. I'm serious. Really" Napasuntok naman siya sa hangin atsaka ginulo yung buhok niya

"Shit. I'm the happiest man alive. Thankyou for telling me this, I'll take this as a motivation. Last interview ko na 'to eh." He sighed  "thankyou, Athalhia. I promise you, I won't get tired asking you to be with me. Gotta go. Baka ma late na ako." Atsaka siya nag flying kiss sa'kin napailing nalang ako.

Naayos ko na yung mga papers ko, kaya naman sa interviews nalang ako nagpe prepare, kinakabahan akoo.

Paglabas ko sa garahe ng bahay nandun si Johaness, nagtaka naman ako kasi wala kaming usapan dalawa na aalis kami. Kasi mula nang sinabi ko sakanya na payag na ako na manligaw siya— officially, lagi siyang pumupunta sa bahay para lumabas daw kami, nung nagpa process naman ako ng papers kasama ko rin siya.

"Uhm hi, aalis ba tayo? Wala tayong usapan."

"No. Pero gusto ko na sumama sa'yo para sa interview mo." He simply said

" I can manage you know."

" I know, galing mo kaya. But I know too that you're nervous right now."

Beautiful Broken RulesWhere stories live. Discover now