GÖNÜLÇALAN - RAFLARDA

Bölüm Yirmi Altı

Kürşad Amcanın odasında bol kahkahalarla gülüp, konuşmuştuk. Babam Kürşad Amcayla çok dalga geçmişti. Atlasla odadan çıkmak istediğimizde annem ve Ceren Teyze bolca imalı bir şekilde bakmışlardı. Şimdi de Atlas izinli olduğu için ama babasından dolayı çıkmadığı için onun odasına gidiyorduk. Kolunu omzuma dolamış bende beline sarılmıştım. Odasına girmek üzereyken gözüme Seda denilen hemşire çarptı. Şokla bize bakıyordu. Zaferle gülümsedim. Aptal kız beni Atlas'ın kardeşi sanmıştı. Acaba gerçekten de öyle mi duruyorduk?

''Atlas biz kardeş gibi mi görünüyoruz?'' dedim ciddiyetle.

''O nerden çıktı güzelim?'' dedi anlamayarak. Ama benim aklımda güzelim kelimesi kalmıştı. Her şeyi yok sayıp 'güzelin miyim gerçekteeeen?' demek istiyordum.

Silkelenerek kendime geldim. ''Hiç öylesine. Hem cevap versene öyle mi görünüyoruz?'' dedim.

Karşıma geçti ''Neden sordun anlamadım ama benim açımdan öyle görünmüyoruz. Nasıl gözüktüğümüz de umurum da değil. Senin boyun tam kalbimin üzerine geliyor. Sanki Allah seni oramda saklamam için gibi yaratmış. Ve ben her daim seni orada saklayacağım.'' dedi gülümseyerek.

Mutluluktan gözlerimin sulandığını hissettim. Utanmasam dizlerimin üstüne çöküp hüngür hüngür ağlayacaktım.

''Sen böyle şeyler diyorsun ya içimden sıcak şeyler akıyor ve dilim, beynim işlevini yitiriyor.'' dedim sitemle.

Koca bir kahkaha attıktan sonra sıkıca sarıldı.

''Ah Zeynep o kadar tatlısın ki seni bir gün yiyeceğimden korkuyorum.'' dedi.

Sahte bir korkuyla geri çekildim. ''Ben sevgilinim Atlas. Ne olur beni yeme.'' dedim.

Yüzünde ki gülümseme soldu. ''Neyimsin?'' dedi.

Utansam da tek kaşımı kaldırdım. ''Sevgilin.'' dedim net bir şekilde. İç çekti. Yanağımı okşamaya başlayınca gözlerimi kapatıp yüzümü avucunun içine daha çok yaslandım. Tek eliyle belimden tutup kendine biraz daha yaklaştırdı.

Bir kere sevdaya tutulmaya gör;

Ateşlerde yandığının resmidi.

Âşık dediğin, Mecnun misali kör;

Ne bilsin âlem de ne mevsimidir.

Dünya bir yana, o hayal bir yana;

Bir meşaledir pervaneyim ona.

Altında bir ömür döne dolana

Ağladığım yer penceresi midir?

Bir köşeye mahzun çekilen için,

Yemekten içmekten kesilen için,

Sensiz uykuyu haram bilen için,

Ayrılık ölümün diğer ismidir.

Cahit Sıtkı Tarancı (Kara Sevda)

Güzel ses tonuyla okuduğu şiirle gözlerimi açtım. Atlas güzel seven adamlardandı. Bana öyle bir bakıyordu ki elim ayağım birbirine giriyordu. Ne yapacağımı ne söyleyeceğimi bilmiyordu. Dilim lal kalıyordu. Şiirine karşılık vermeye başladım.

Ne güzel şey hatırlamak seni:

Ölüm ve zafer haberleri içinden,

Hapiste ve yaşım kırkı geçmiş iken...