The Cupids Chain

P

_________________________________

THIS IS A WORK OF FICTION NAMES, CHARACTER, PLACES AND INCIDENTS ARE EITHER THE PRODUCTS OF MY IMAGINATION OR JUST USED IN A FICTITIOUS MANNER.

ANY RESEMBLANCE TO ACTUAL PERSONS, LIVING OR DEAD, OR ACTUAL EVENTS IS PURELY COINCIDENTAL.

----------------------------

Hi! Enjoy, feel free to judge. Thank you for reading and looking forward that you will
going to like it. I'm not good at writing but I'm trying my best. God Bless!

---------------------------

Keep safe! Keep fighting! I know you can do better! You're worth it!

--------------------------

_________________________________

"Paano mo masasabing totoong pagmamahal kung palagi kang nasasaktan? Paano mo matatawag na isang bagay na dapat hindi pakawalan kung nahihirapan? Maraming taong iisipin na baka hindi talaga para sayo, may nakalaan pero bakit kailan tanggalin? May nararapat pero kailangan mong hintayin." habang nag-iinarte ng tugon ng 18 years old kong apo sa aking kapatid.

Putak ng putak na siya, mabilis mag tiwala at hindi man lang iniisip ang mga bagay bago pumasok sa isang relasyon. Sobrang hirap na hirap na akong magpayo kasi hindi naman siya nakikinig.

Tinuon ko na lamang ang oras ko sa pagbabago ng isang libro. Today is my 89th Birthday kaya naman kumpleto lahat ng mag apo ko, tumagal na pala ako ng ganitong taon sa buong buhay ko.

Dahil hindi ko mabasa ang ilang letra nag-decide akong kunin ang aking salamin. Habang ang apo ko nakikinig parin sa nga sad songs at salita ng salita. Iniwan ko ang librong sa maliit na lamesa na katabi ng aking kama ng bigla ko itong nasagi at nahulog sa ilalim ng aking kama.

Dahan dahan ko itong kinuha ng buong pwersa ng bigla kong nahugot ang isang notebook. The notebook was covered with a title "The Cupids Chain". I was about to open the book when I suddenly remember when the last time I saw this.

Kung hindi ako nagkakamali. This notebook is a gift from my grandma. Sabi pa niya sakin na ito na ang pinaka-magandang notebook na nakita niya. Preschool palang ako noon, at syempre dahil bata mas pipiliin mo yung design na barbie at mga pambabae kaysa sa isang Quote lang.

Sinilip ko kung ano man ang sinulat ko sa notebook ng unti-unting bumabalik lahat ng ala-ala ko sa una at huling lalaking minahal ko sa buong buhay ko.

"Stella Celyne Mariano, but you can call me Stacey. 17 years old." pakilala ko sa klase pag-tungtong ko ng Grade 11. Hindi naman mawawala sa pagiging estudyante ang 'Introduce Yourself'.

Mula noon hindi parin ako nag-kakajowa dahil nga bawal at strikto si Daddy at Mommy. Lagi niyang sinasabi na unahin mo ang studies. Actually, nagdecide na rin sila ng Course na kukunin ko which is Med Tech. Hindi ko alam pero ang tinitibok ng puso ko ay Chemical Engineering. Maybe, sooner or later mag-babago parin sila ng isip at hahayaan akong piliin ang Course na gugustuhin ko.

"Siya yung heiress ng M.Love Hospital." isang bulong ang narinig ko mula sa likuran.

Kaya rin siguro ako gustong maging Doctor nila Dad in the future dahil isa sila sa mga yun. Ang mommy ko may company sa America pero si Dad na rin nagmamahal doon. Habang ang mommy wala, she's just a typical wife. Walang ginagawa at mag-wawaldas ng pera kung kailan niya gusto.