The Cupids Chain

C24

Ang susunod na kabanata ay Rated SPG. Striktong Patnubay at Gabay ng magulang ay kailangan para batang nagbabasa. Maaaring may tema, lingwahe, karahasan, sexual, horror o droga na hindi angkop sa mga bata.

Read at you own risk!

Coffin

One week after the incident, I still managed to hide all my pain. Besides ayaw ko na rin pahirapan ang sarili ko. Daddy said na uuwi na siya ng Pilipinas ngayong linggo dahil kailangan niya naman ng pahinga. Miss ko na rin siya, ilang buwan na rin mula ng huli ko siyang makita. Alam ko naman ayos lang siya dahil meron sila Nanay Piling na nag-aalaga sakanya at lagi ko naman siyang kinukumusta.

Habang abala ako sa pag-aayos ng kusina, bigla naman nahulog ang picture frame na may larawan ng buo naming pamilya noong bata pa ako. I was shocked kasi wala naman posibleng malakas na hangin na maaaring makasangga nito. At ayon sa mga pamahiin isa baka may posibleng masamang mangyari na hinihiling ko na huwag naman sana.

Abala naman na ako sa pag-aayos ng Condo bago ko ito iwan. At pumunta na ng Hospital upang makapagsimula ng travaho. Habang nasa biyahe ako hindi parin maalis ang malalakas at mabibilis na tibok mg puso. Noong nakarating na ako ng Parking Lot mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko at ilang buwan na mula ng huli ko itong maranasan.

Normal lang sakin magkaganito sa tuwing may mga masasakit na inaalala. Sabi ng Doctor ko ayos naman daw ang tibok ng puso ko. Huwag lang daw magkaroon ng over na reaksyon na maaaring humantong sa stroke. At umiwas din daw sa mga bagay na maaring maglagay sakin sa kapahamakan. Kahit na Doctor na ako mas gusto ko parin na iba ang tumingin sakin upang mas lalong makasigurado.

Habang papasok ako ng Hospital, napansin ko naman na walang bumabating Nurse sakin. Tumingin naman ako paligid at nakita ko silang balisa at abala. Nandoon sila sa Emergency Area abalang nag-aasikaso ng dalawang pasyenteng galing sa malalang accident. Lumapit naman ako upang makatulong na rin.

"Patient name is Sierra Fernandez. Died November 17, 2020. Dead on arrival." Doctor Ramos declared.

Everything went so slow. Parang wala na akong ibang makita kundi ang nanay at tatay ko na lang. Lahat ng pangyayari hindi ko alam ang gagawin ko. Tulala akong nakatingin sa bangkay ng nanay ko na ngayon punong-puno ng saksak. While on her side is my Daddy, that also experienced the same pain.

I was there standing while they are all busy with my Daddy. I can't breathe, I don't know what to do or even what to say. When the Nurses are about to surrender my Mom in the Morgue. I stopped them.

"Let me talk to my Mom." mahinhin kong deklara na dahilan para ikagulat nila.

"Doc mas maganda po sa Morgue na lang para mas maluwag po ang way at makapasok agad ang isa pang pasyente." the nurse said.

Tumango na lamang ako at hindi makapagsalita. Hindi ko alam kung sino ang uunahin ko or even ang aasikasuhin ko. But when we are in the Morgue, sobrang daming masasakit at masasayang ala-ala ang bumabalik. Hindi ko alam kung anong nangyayari samin. Sobrang bigat ng pakiramdam ko at mas lalo ng napakasakit.

Noong nakapwesto na sa Morgue kumuha ako ng dalawang upuan at tumabi sakanya. Ngumiti ako sakanya at hinawakan ang mukha niya na punong-puno ng dugo.

"You're so beautiful as ever Mom." I said habang hinahawi ko ang mukha niya.

Halos hindi na siya makilala dahil sa dugong bumabalot sa buong katawan niya. Siya parin ang nanay ko laging nandiyan sakin noong bata pa ako.