The Nerdys Checklist (How to Get the Famous Pogi)

Chapter 26: Express

Marahan kong minulat ang aking mata. Ramdam ko na may nakatingin sakin and I'm not comfortable with it.

"Y-yuno?" Sambit ko ng makita ko syang nakatitig sakin pero tanging ngiti lang ang sinagot nito kasabay ng paghawak nya sa kamay ko. Nananaginip ba ko? 

"Nasa hopsital ako?" Tanong ko nang mapansin ko ang kama at pamilyar na mga aparato. Nakayuko lang si yuno at pinapahid ang mata sa dahil sa konting luha dito. 

"What happen?" Tanong ko pero di sya nagsasalita, Parang may nangyari kaya ako naririto.

Pilit kong inalala kung ano nangyari bago ko mapunta dito at nagbalik sa isipan ko ang ginawa ni Lizzy samin ni Jazzle at kung paano ako unti unting nawalan ng malay dahil sa panghihinang dala ng mga dugong nawala sakin. 

"Where's Jazzle? Yuno? Asan sya?" 

Marahan nyang inangat ang ulo nya at doon ko nakita ang namumula nyang mukha. Halatang galing sya sa matagal na pag-iyak. Mababakas din sa kanya ang lungkot at pagod.

"Yuno please answer me. Where is he?" Takot kong tanong dahil sa kalagayan nya matapos syang mabaril ni Lizzy.

"He's fine Porsche Ezra Xenia." Sagot nya sakin sa blankong mukha. I feel relieve when he answer me. Pero nagtataka ako bakit parang napakalungkot ni Yuno.

"He's alright, Then why are you crying?" Tanong ko pero di sya sumagot. Nakita ko syang lumapit ng bahagya at yumakap sakin ng mahigpit, ramdam ko ang sakit ng mga sugat ko dahil sa mahigpit nyang yakap pero hinayaan ko sya, I think he really need this hug right now. 

"I was afraid Ezra, and I'm really happy that you're safe. I thought that I was't able to tell how much I Love you. My tears keep on flowing when I saw you with those blood, and gun shot. My mind and this heart can't afford to lose you this time and every single moment I'm praying na I still have a chance to own you this time. Tinakot mo ko ng sobra alam mo ba yon?"  bulong nya sakin. 

Hindi ako nakapagsalita. Nakikinig lang ako sa mga sinasabi nya na tila musika sa aking tenga. I feel him so real, Ramdam ko ang puso nya sa pagkakataong ito walang halong pag dududa at galit, Walang salita ang lumalabas sa bibig ko kaya I manage to extend my hand to hug him back, bagay na matagal ko ng gustong gawin kapag nasa malapit sya.

Pero hindi nawala sa isipan ko si Jazzle, sobrang nag aalala ako sa kanya kaya bumitaw ako sa pagkakayakap. "What about jazzle? Ligtas naman sya di ba I mean wala namang masamang nangyare sa kanya?" agad din syang bumitaw sa pagkakayakap at nagsalita. "His fine, minor injuries lang naman ang natamo sya mula kay Lizzy."

"That's a relief." sagot ko sa kanya. 

Nakatingin lang sakin si yuno after ko magsalita, hindi ko alam kung ano iniisip nya pero hindi ako komportable sa mga tingin nya dahil hindi naman sya ganito noon sakin.  

"Mabuti naman at gising kana." Napalingon ako mula sa pinto ng marinig ko ang boses ni pastor Elvy. 

"Masyado mo kaming pinag-alala ni yuno, kaya hanggang ngayon ay wala pa syang tulog." Dagdag pa nito. 

"Walang tulog?" 

"Oo, dahil gusto ka nyang bantayan simula kahapon." Sagot ni Pastor. 

"Mabuti pa yuno umuwi at magpahinga kana. Ayos naman na ako, take a rest." Umiling lang si yuno saka umupo malapit sa bintana.

"Tingin ko hindi nya gustong umuwi, pero kaylangan ko muna ayusin ang mga bayarin sa hospital ezra maiwan ko muna kayo." Sagot ni pastor saka ako tinapik sa likod at tuluyang umalis. 

"Yuno pwede mo na kong iwan, maayos at kaya ko na ang sarili ko kaya pwede ka ng magpahinga you look so tired." Tumingin lang sya sakin at umiling. 

"Yuno naman? Wag mo ko pag-alalahin. Baka ikaw naman ang magkasakit kung hindi ka magpapahinga." 

"Kung kaya mo ang sarili mo hindi ka dapat nandito so I'm going stay." 

"It was an accident yuno. Isa pa walang may gusto nito, at walang nakakaalam na may mangyayaring ganito samin, wala namang nangyari saking masama kaya hindi ka dapat mag-alala." 

"It was Mr. Bozan, hindi to aksidente. Pinaglalaruan nya si Lizzy kaya hindi ako aalis sa tabi mo hangga't di ko nasisigurong ligtas ka. Pasensya porsche pero hindi ko gagawin ang paglayo sayo ngayon."

Hindi ko alam kung magiging masaya ba ko dahil sa mga sinasabi nya o matatakot dahil sa ganitong paraan pa kami nagkaroon ng pagkakataong magkasama ng matagal. 

"Mr. bozan? Pero bakit?" Tanong ko dahil tingin ko may nalalaman sya.  

"He's playing around." 

"What do you mean yuno? at Bakit nya pinaglalaruan si Lizzy?" Nagtataka kong tanong pero di sya sumagot. 

"Yuno ano bang alam mo?? Magsalita ka naman." dagdag ko ng hindi sya sumagot. 

"Sumama ka sakin Porsche, Umalis na tayo at magsimula ng bagong buhay. Yung tayong dalawa lang ito naman yung gusto mo dati di ba natakot lang ako kaya ako lumayo?" 

"Pero noon yon yuno, hindi na tayo tulad noon. I mean hindi na ko tulad noon." Sagot ko dahil ramdam kong hindi kami tulad ng dati, mahal ko sya pero tingin ko kaya ko ng mag-isa. 

"Sana naging sakin ka nalang." 

"Yuno ano bang sinasabi mo? Hindi kita maintindihan." Marahan syang lumapit sakin at umupo sa tabi ko at hinawakan ang kamay ko.

"Sana may lugar pa ko sa puso mo porsche." 

"Yuno." 

"Kahit magulo ang sitwasyon natin ngayon isa lang ang nasisiguro ko, Yun ay, Ikaw pa din ang gusto ko. Alam kong maayos din ang lahat at sana kasama ko oras na maging maayos ang lahat sa buhay mo."  -Yuno. 

"Lahat ng bagay naayos yuno, Pero hindi lahat bumabalik sa dati, kaya takot akong mahalin ka ulit gaya ng dati yuno, hindi mo alam kung gaano ko pinilit yung sarili kong kalimutan ka." 

"Alam ko, Porsche wala kang dapat gawin, Pero ako meron. I will sow Love, and i will wait for the result no matter how far." 

"Araw-araw kitang kinukulit noon para ipilit ang sarili ko, then one day naisip ko darating pa kaya yung araw na magugustuhan mo ko? gusto ko na tumigil kasi nakakapagod din pala humabol, hanggang sa narealize ko yung worth ko. I don't deserve what you did sabi ng utak ko, pero lumalaban yung puso ko. Gusto kitang lapitan paulit ulit kahit masakit, nung time na yon handa na kong bumitaw, handa na kong tumigil sa pangungulit, handa na kong magmahal ng walang kapalit kaya heto nasanay ako mag-isa." 

"Sorry porsche." -Yuno

"Bago ako pumasok sa pagiging doctor takot na ko sa lahat, pilit kong binago ang sarili not knowing I lost my self during the process of forgetting you. yung anxiety nagti-trigger kapag may nagkakagusto sakin. Halos di na ko iniwan ng anxiety ko kaya ngayon kahit gusto kitang bigyan ng pagkakataon natatakot pa rin ako yuno. Hindi mo na ko kilala, hindi na ako yung dating Porsche." 

"Gaya ng anxiety mo di rin kita iiwan, kung yung takot mo lagi andyan mas mag iistay ako sa tabi mo, patibayan kami ng pag ooverthink mo. Basta hindi na kita itutulak, hindi na kita iiwan at di na ko lalayo kahit ipagtulakan mo pa ko."

"No, Sinasabi mo lang yan ngayon kasi you don't understand. Yuno I cry for no reason, I doubt for no reason and sometimes I feel like I have no energy to deal with people like I suppose to do, bigla bigla nalang ako nalulungkot, napapagod and I know you will never understand me kasi kahot ako hindi ko na naiintindihan yung sarili ko."

"Then I will always give you a reason for everything. Reason to live, reason to love, reason to continue and  a reason to stay. We will fix this together okay?" 

"You will end up losing interest with me when you found out my dark side. I'm sure with it Yuno."  

"I know what you did. You have scars in your thighs, saan pa meron?" Nagulat ako ng sambitin yon ni yuno, parang kilalang kilala nya ko. Parang lahat ng nangyari sakin ay alam nya. 

"S-Scars?"

"How did you know?" Tanong ko na may kasamang takot, tinago ko ito sa lahat kaya pano nya nalaman?

"Porsche, those cuts on your thigh has a story and I'm not going to blame you for that but I want you to overcome it. Can you?" 

"Y-yuno how did you know, I mean sa panong paraan mo nalaman?"

"I told you. I was really there all of a sudden." 

Hindi na ko nakasagot kay Yuno hindi ako makapaniwalang nasa tabi ko lang pala sya all this time. Again God told me that I am worth more than a thousand sparrow. Sa kabila ng pag ooverthink, pag-iyak takot at kaba God did not forgot to bring someone na makakaabot ng puso ko. 

Nakatitig lang sakin yuno sa blankong mukha, masyado nyang pinapasaya ang puso ko sa kabila ng gulong nangyayari samin nila jazzle. 

"Yuno, Thank you for being my resting Peace specially today, pakiramdam ko merong handang makinig kahit ikaw naman talaga yung dahilan ng mga mental health issues ko."

"Porsche from now on di na ko aalis tabi mo, I will rescue you from your darkest side. Porsche rest when you need to, but please never surrender I will push you around just to make sure na you will continue this beautiful life, but not alone for I will always here at your back.