Hayatım sanki daha da karmaşık hale geliyordu kollarında olduğum adamdan şüphe ediyordum. Aslında şüphe etmem normaldi daha bir ay olmuştu onu tanıyalı ama içimde ona karşı nerden geldiğimi bilmediğim bir güven vardı. Şuan verdiğim bir kararla ondan uzak durmalıydım bana ne yaptığını bile bilmezken onunla aynı evi paylaşamazdım.
Hala bana sarılırken kollarından ayrıldım.
"Arel bana böyle yaklaşmanı istemiyorum hatta hiç yaklaşama hayatım zaten çok güzel değilken sen ve Güney beni iyice raydan çıkarıyorsunuz. Seni tanımıyorum ve beni bu denli koruman beni rahatsız ediyor" deyip salondan çıktım ayakkabılarımı giyip kendimi sokağa attım arkamda ne denli bir enkaz bıraktığımdan haberim yoktu ne yapmaya çalıştığını öğrenecektim.
Yanımdan geçen bir taksiyi durdurup evin adresini verdim gerekirse yurt dışına çıkıp kendime yeni bir hayat kurabilirim artık buralar bana dar geliyor. Kimseyi görmeye katlanamıyorum. Yarım saatin ardından eve geldiğimde içeriye girdim Leyla sultana taksiciye para vermesini söyleyip kendimi odama attım. Üzerimdekilerden kurtulmam lazım ona dair bir şeyler görmek istemiyorum. Aslında biraz abartıyor olabilirim küçük bir not beni kendime getirdi desem daha yeridir aslında.
O adama neden sorgusuz sualsiz güvendim neden evinde kaldım neden bana yardım edeceğine dair sözler verip duruyor. Üzerime rahat bir şeyler giyip kedimi yatağa attım. Canımın sıkkın olduğu zamanlar en çok yaptığım şeyi yapıp uyumaya karsr verdim uyuyunca en azından zaman hızlı geçer.
"Ecmel hayatım hadi uyan"
Annemin bu seslenişlerini başta rüya sansamda kısa bir süre sonra gözlerimi açabildim.
"Hayatım yemek yiyeceğiz seni bekliyoruz hadi elini yüzünü yıka da gel" deyip odadan çıktı. Hayatıma onlar girmemiş gibi yapabilirim nasıl yıllar önce olanları unutmayı başardıysam şimdi de 1 ay öncesini unutabilirim tramvaya sonuç olacaklar şeyler yaşamadım sonuçta dünya da benden daha kötü olan insanlar var değil mi?
Elimi yüzümü yıkayıp odamdan çıktım aşağı indiğimde herkes masanın başında beni bekliyordu. Onlara gülümseyip masaya oturdum.
"Kızım Vera nasıl oldu keşke burada kalsaydınız" dedi babam ah tabi ya beni onun yanında sanıyorlardı.
"İyi baba ailesi de geldi daha iyi olur"
"Sen nasılsın baya yüzün solmuş her şey yolunda mı?"
"Yolun da baba sadece halsizim biraz"
"Hayatında bir sorun olduğu zaman ilk bana gelmeni istiyorum herşeyden değerlisin benim için"
Hiç bir şey demeyip yemeğimi yemeye başladım.
"Aşk olsun baba çok kırdın biricik oğlunu benden demi değerli ben senin biricik varisnim"
"Sus eşşek sıpası şu kız senden dsha cesaretli" deyip Burak'ı susturdu. Ben yemeğimi bitirip yine odama geçtim bu sıralar en çok zevk aldığım şeyi yapıp kendimi uykunun kollarına bıraktım.
AREL'İN ANLATIMINDAN
Şuan Ecmel'e o kadar çok ihtiyacım vardı ki sanki yıllar öncesine gitmiştim yine o günleri hatırlamak beni sıkıntıya düşürüyordu yıllar önce benden koparılmıştı ama bu sefer o Ayaz şerefsizi yüzünden gitmişti bunlar baba oğul bize takmış durumdalar ama bu sefer izin vermeyeceğim yıllar öncesinde karşılarında güçsüz bir Kuzey vardı şimdi ise Arel onların hayatlarını mahvetmeye hazırdım. Telefonu elime alıp Bulut'u aradım.
"Bulut oyun başlıyor Ayaz Ecmel'in karşısına çıkacak onu ondan uzaklaştırmamız lazım"
"Ne diyorsun abi o adam akıllanmaz onu Ecmel'den uzak tutmamız lazım sen Ecmel'i yanından ayrıma ben halledeceğim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR RÜYA (DÜZENLENİYOR)
Teen Fictionİki çocuk Birbirine bu kadar güzel bakarken harelerinde parlayan o ateşti onları ayıran. O ateş ki onlara çocukluktan hatıra kalan. O ateş ki onlara birbirlerini bulduran . Bu Arel ile Ecmel'in hikayesi bir rüyayla başalayıp bir rüyayla biten... Kap...
