BİR RÜYA (DÜZENLENİYOR)

3.BÖLÜM

Geçen bir hafta da Güney kendine o kadar çok alıştırmıştı ki beni ona o kadar çok bağlanmışım ki . Hayatımda birine karşı ilk defa böyle duygular besliyordum sanırım. Bunun Bir Rüya olmaması için içten içe dua ediyordum her şey o kadar güzel gidiyordu ki sanki rüyaymış da her an uyancakmışım gibi bir his vardı içimde.

Bir Rüya'ydı da hikayemiz her an her yerde bitip gerçek lanet yerde uyanacakmışız gibi.

Şuan Güney elimi o kadar sıkı tutuyordu ki beni hiç bir zaman bırakmayacağına inandırmak ister gibi. Biliyordu içimdeki korkuları endişeleri ve yanımda olup onların dediği değil bizim dediğimizin yazılacağına inandırmak istiyordu bana.

"Ne düşünüyorsun Ecmel" diye seslendi bir anda gerçekten ilham falan aldığını düşünmeye başladım ne zaman böyle dalsam kendimi kapatırsam düşüncelere hemen müdahele ediyordu. Bir nebze de olsa içimdeki umutsuzluğu kırıyordu.

"Sadece bu yaşananların Bir Rüya olmamasını diliyorum"

"Sana kaç kere söyleyeceğim bilmiyorum ama yaşadıklarımız yaşayacaklarımız asla bir rüya olmayacak sana söz veriyorum''dedi ona inanmak istemiştim şimdilik.

Evden alalacele almıştı beni bir yere götüreceğini söyleyip. Arabayla yarım saatte gelmiştik hatta yarım satte patika bir yolda yürümüştük ama şuan karşımda duran manzaraya değmişti. Gölün üzerinde kuğlar adeta dans ediyordu.

"Ecmel sana bir şey söylemem lazım" dedi ama sözüne devam edemedi çünkü telefonum hunharca çalmaya başlamıştı. Pardon deyip cebimden telefonumu çıkarttım arayana baktığım da canım Vera'nın aradığını görmemle otuziki diş sırttım hemen gelen aramayı kabul edip telefonu kulağıma dayadım.

"Ooo Ecmel hanım geldik ama siz yoksunuz acil gel ya ben yokken neler olmuş."dedi evet biraz onu boşalmış olabilirim ama kesinlikle bunları telefonda anlatmak istemediğim için hiç anlatmadım.

" Tamam bebeğim sakin ol 1 saate oradayım" deyip telefonu kapattım.
Güney anlamaya çalılır gibi bana bakıyordu demekki Vera olanları duymuş hemen bilgi toplamak için İngiltere'den gelmişti hiç aklı yok bu kızın diye düşünmeden edemedim.

"Güney eve gitsek olur mu Vera gelmiş beni bulamayınca sinirlenmiş söz bunu telefi edeceğim." deyip gülümsedim.

"Hiç önemi yok Ecmel sen mutlu olsan yeter benim için" deyip ayağa kalktı bende kalkıp yanında yürümeye başladım. Ben ona karşı yakın davransam da o bana karşı biraz mesafaliydi ama yani benim yaptığım yanlış aslında kim daha yeni tanıdığı birine yakın olur ki. Ama Güney'de anlam veremediğim bir yakınlık vardı sanki daha önceden tanışıyormuşuz gibi ama ben bunu ne zaman dile getirsem nerden tanışacağız Ecmel deyip beni geçiştiriyor du.

O sırada aklıma Vera'yla konuşmadan önce Güney'in bana bir şey diyeceği aklıma geldi.

"Güney sen bana bir şey söyleyecektin ama yarım neydi o" deyip ona baktım yüzünde sıkılmış bir ifade vardı.

"Sonra Ecmel başka zaman" deyip konuyu geçiştirmişti bende çok fazla üstünde durmayıp uzatmadım ne de olsa elbet bir gün anlatırdı.

Eve gelene kadar Güney hiç bir şekilde konuşmamıştı onda ki durgunluğu anlamasam da canımı sıkmaya başlamıştı artık. Eve geldiğimizde neden böyle davrandığını soracaktım ama sağol deyip arabadan indim o da zaten bir şey demedi iner inmez arbayı hızl7ca hareket ettirdi.

Şimdi onu düşünecek değildim kapıya gelip zile bastım iki dakika geçmeden Vera kapıyı açar açmaz kucağıma atladı. Sıkıca birbirimize sarıldık.