Till Next Time

Part 9

Kinabukasan, dahil nakalimutang dalhin ni Milagring ang gamot niya sa rayuma ay hinabilin nya sa sinakyang tricycle na isunod 'yun ni Arnold sa kanya sa bahay ng mga Valentin. Nag-iwan na lang ito ng tatlong pisong pamasahe na ikinatuwa ni Arnold dahil makakapasyal na siya sa bahay nila Cecille pag-uwe niya at lalakarin na lang niya kahit may konting kalayuan pa ito. Nakita pa niya ang bagong gising na si Lukas nung nagpunta siya.

"O eto tatlong piso pamasahe mo pabalik." sabi ni Aling Milagring sa anak na si Arnold.

"Nay, pwede n'yo po ba gawing limang piso? Dadaan lang po ako sa kaibigan ko, kila Cecille." pakiusap ni Arnold sa ina.

"Ah 'yung anak ni Upeng? Araw-araw na kayo nagkikita ano pa at dadaan ka pa dun?"

"Makikipagkwentuhan lang po 'nay."

"Naku bata ka alam mo namang wala tayong pera eh, oh eto." at dinagdagan pa ng dalawang piso ni Aling Milagring ang perang iniabot sa anak.

Alam ni Arnold na naririnig ni Lukas ang usapan nilang mag-ina.

Gulat na gulat naman si Cecille sa biglaang pagpunta ni Arnold sa kanila.

"Buti alam mo 'tong amin." bungad ni Cecille.

"Madali namang magtanong sa mga kapitbahay nyo. Tagal na nating magkakilala ngayon lang ako napunta dito senyo. Wala kasi pamasahe o kaya kahit bisikleta man lang." sagot ni Arnold.

"Huy 'di ba ikaw yung anak ni Milagring? Buti napadaan ka. Cecille papasukin mo 'yang kaibigan mo." bati ni Aling Upeng ng matanawan si Arnold.

Gawa sa kahoy ang bahay nila Cecille. Hagdan agad ang bungad nito papanhik sa sala nila. May silong ito pero lupa lang ang sahig kaya't ginagawa nilang silungan ng mga manok na alaga ng tatay niya.

"Naabala ba kita?" si Arnold.

"Katatapos ko lang magbunot ng sahig." sagot naman ni Cecille.

"Wow, kaya naman pala ang kintab ng sahig nyo. Kakahiya namang tumapak."

"Sus, pasok ka na, madali lang namang maglinis at kakapiraso lang 'tong bahay namin."

"Cecille pagtimpla mo ng kape si Arnold." singit ni Aling Upeng.

"Sige po 'nay. Sandali lang Arnold ha."

Natutunan ni Arnold na magtipid ng baon niyang limang piso isang araw. Tinatabi niya ang bawat piso nito para may pamasahe siya sa bawat pagpunta niya kina Cecille tuwing araw ng linggo.

"Cecilia, nanliligaw ba sa 'yo si Arnold?" minsang naitanong ni Aling Upeng kay Cecille dahil napansin nito ang napapadalas na pagpasyal sa kanila ni Arnold.

"Hindi po 'Nay. H-hindi ko po alam eh." sagot naman ni Cecille.

"Alam mo Cecille masipag na bata yang si Arnold. May mararating yan kaya lang masyado pa kayong mga bata para sa mga ganyang ganyang ligawan ha. Saka ikaw,mag co-commerce ka pa kamo. Abe hindi tayo makakaahon sa hirap kung pag-aasawa agad 'yang aatupagin mo."

"Nay naman, hindi pa nga po nanliligaw mag-aasawa na kaagad. Magkaibigan lang po kami ni Arnold. Mataas pa pangarap nu'n. Gusto daw niya maging doktor, kaya matagal pa 'nay."

"Ade naghihintay ka pala. Lalapirutin ko 'yang singit mo Cecilia. Kumekerengkeng ka na yata ha."

"Hindi po Nay."

Mabilis na dumaan ang araw at nag-graduation na ang mga bata.

Si Arnold ang naging valedictorian at may mga ilang awards pa siya sa mga extra-curricular niya. Tuwang-tuwa ang mga magulang nito na ibinalita sa mayor. Ibinili naman ng biskleta ni Mayor si Arnold bilang regalo nito sa nakuha nitong karangalan. Subalit ang pinakamalaking regalong natanggap ni Arnold ay ang sagutin na siya ni Cecille sa mismong araw ng graduation nila. Makalipas lang ng ilang araw ay pinagtapat nila sa mga magulang nila ang kanilang relasyon at hindi naman nagalit ang mga ito.