The Red Army

{ diary of my mother }

Ik werd wakker. Het was vroeg in de ochtend, beneden was mijn vader aan het werken. Ik gaf hem een ochtendzoen. Mijn moeder, tja wie weet waar ze is. Ze verdween toen ik 1 jaar was, ik zag vaak dat papa haar mistte. We leefden boven op een berg. Beneden, aan de voet van de berg lag Minas Tirith. Gisteren had er oorlog gewoed. Rohan kwam helpen. Uiteindelijk versloeg het 'Dodenleger' ,laat ik het zo zeggen, onder leiding van Aragorn de veiand. Ik at mijn boterhammen ook en haasten mij naar buiten. Ik ging op de rand van de berg zitten en keek naar beneden. Ik zag dat ze een leger waren aan het klaarmaken voor de laatste strijd. Ze gingen naar Mondor, naar Sauron, ofja wat er toch van over bleef. Ze vertrokken allemaal in een rij. 'Daag', dacht ik, 'veel geluk.' Ik ging weemoedig naar binnen, pakte mijn boog en ging naar de stallen. Mijn paard heette Appeloose, het was een oud elfs paard (Mearas) die ik gered had uit een val. Het was een witte merrie met witte manen en paarse ogen. Ik nam haar mee naar een groot veld, we reden samen, sprongen en liepen door het bos. Met de boog schoot ik alle doelen in de roos. Die doelen had ik daar zelf bevestigd om te kunnen oefenen. Na een uurtje of 7 s'avonds klonk een hoorn. Ik draafde rap naar de rand van de berg om te kijken. Het leger kwam terug, ze hadden gewonnen! Ik liep rap naar binnen.

"Papa... papa!" Riep ik.

"Ik ben hier mijn engel." antwoordde hij.

"Papa, het leger is terug. Een hebben gewonnen van Sauron!"

"Oh, eindelijk stopt de oorlog en heeft de wereld vrede."

Jah we leefden altijd onder spanning maar nu niet meer. Er klonk trompetter geschal. Ik ging rap kijken. De konings vlaggen waren aan het wapperen. Er zou morgen een nieuwe koning gekroond worden.

"Papa, morgen wordt de nieuwe koning gekroond. Gaan we alstublieft kijken?"

"Mijn engeltje, ga maar kijken. Ik ben te oud. Maar vertel mij wel alles erover na de kroning."

"Zal ik doen vader." En ik liep weg naar mijn kamer. Waar ik begon te lezen, in het dagboek van mijn moeder die ik gekregen had op mijn verjaardag.
Liefste dochter van mij,
als je dit leest ben ik waarschijnlijk terug bij mijn stam. Mijn stam kan niet voortbestaan als ik er niet ben, ik mocht 1 jaar weg. Dat was het maximum. Ik ontmoette je vader  en werd verliefd. Ik bleef daar voor 5 maanden. Ondertussen waren we getrouwd en was ik zwanger van jou. Na 9 maanden ging ik terug naar je vader en beviel daar. Je was het schattigste kindje wat ik ooit gezien had. Na weer 5 maanden moest ik weg maar gaf het kindje aan je vader. Ik zou nog 2 maanden terug mogen komen. Dat was bij je eerste verjaardag.
Zr kwamen me morgen halen om te verdwijnen voor eeuwig. Ik was zo verdrietig! Maar ik geef je dit dagboek en mijn naam, zodat je me terug zou vinden.
Liefs je moeder
Artemis Amalia Chester.

Ik las de laatste pagina 30  keer opnieuw en had tranen in mijn ogen.

Ik ging slapen want het was 11 uur. En keek uit naar morgen.

♡♥♡♥♡♡♥♡♥♡♥♥♡♥♡
Heeyyy... weten jullie een meisjes naam #speciaal Xxx dankje voor de reeds....
♡♥♡♥-jes