The Red Army

{Love comes en goes but sometimes it's the other way}

Legolas

Every end is good. If it isn't good, it isn't the end.

Dat zij ze tegen mij gisteren, ik was depressief want we zouden morgen al wegmoeten. Tauril was veel bij ons geweest, alleen deed het mij niks meer. Ik voelde niks meer voor haar en mijn vader leek het te merken want hij zuchtte opgelucht. Zoals gewoonlijk zou normaal iedereen op wacht staan omdat we anders toch niks te doen zouden hebben. Maar nu luisterde iedereen geboeit naar Amira, die vertelde over legendes en verhalen, dingen die gebeurt waren en die nog moesten gebeuren. 1 keer had ik meegeluisterd, toen had ze vertelt over de nederlaag van Sauron. Ik kende het verhaal waar al te goed want ik kwam er zelf in voor. Maar naar haar kon je uren luisteren. Ze vertelde het altijd op een speciale manier. Zelfs mijn vader betrapte ik een keer met luisteren. Nu zat ik ook mee te luisteren naar een legende van de toekomst of wat er nu gebeurde dan toch maar die link kon ik nog niet leggen.
Zij zal geboren worden of zijn, de nederlaag van een veiand pas voorbij. Alleen met een vader, haar moeder verdwenen.
Ze was nog nooit opgemerkt, nog nooit gezien. Maar die momenten zijn gedaan, want er staat iets groots te gebeuren. Verder dan de bergen, verder dan Mondor maakt een leger zich klaar voor de strijd. Klaar om de wereld over te nemen. Alleen zij samen met 4 dapperen zullen slagen, zullen overwinnen en verslaan, alleen dan zal de vrede terug keren. Een nieuwe oorlog komt eraan, de grootste tot nu. Het is tijd om het vergeten volk te herinneren en te verslaan.

Iedereen zat met open mond te kijken. Amira ging verder: het kan nu ook al aan het gebeuren zijn dus pas op. Elke dag opnieuw.

Ik vroeg me af of het al begonnen zou zijn. Terwijl iedereen een conclusie aan het bedenken was riep mijn vader mij, wat zou hij nu te zeggen hebben.

"Mijn zoon, hoe kom je aan die oeroude elfen paarden?"

"Van Amira, zij heeft ze geroepen."

"Je hebt naar haar verhalen zitten luisteren. Wat heeft ze verteld?"

"Een legende, iets wat aan het gebeuren is of iets wat nog gaat komen."

"Die van dat meisje en dat leger?"

"Ja, hoe weet u dat?"

"Ik ken die legende al. Tauril heeft je nodig, iets van de handel met het nieuwe meerstad: 'Nieuw Enewarn"

"Oké, ik ga al."

"Ze haar dat ik haar nodig heb. Oké?"

"Oké, ik ga nu."

~~bij Tauril in de kelder~~

"Je had me nodig?"

"Ja, ehmm... de tonnen ik krijg ze niet op elkaar en iedereen is aan het luisteren naar Amira, ik dacht jij niet dus ik vroeg jouw hulp dan maar."

Terwijl ik de tonnen op elkaar zet, kijk ik door mijn haar naar Tauril. Ik zie dat ze de hele tijd naar mij kijkt. Wat is er toch met haar?

"Zo, ik ben klaar en de koning heeft jou nodig. Succes."

"Dankje" en daarna liep ze weg. Ik ging terug naar Amira om te luisteren naar haar verhalen en 'hoofdzakelijk' op de anderen te letten.

Tauril

Nadat Kili gestorven was, voelde ik mij rampzalig. Na een paar maanden ging het wel over maar nog niet helemaal. Toen ik hoorde dat Legolas terug was haastte ik mij naar hem toe, ik zag hem boven staan met een ander meisje. Ik keek naar hem en ik kreeg klamme handen. Hij was veel knapper geworden, opslag voelde ik de kriebels weer zoals ik doe had bij Kili, betekende dat dat ik terug verliefd was? Ik had geen idee. Ik haastte mij naar hem toe en knuffelde hem, we hadden veel te vertellen en deden dat in het Elfs, maar goed ook, zo kon dat meisje niks verstaan. Nadat hij besloot effen hier te blijven bleef ik de hele tijd bij hem, maar Amira (Zo heette ze blijkbaar) ook. Logisch eigenlijk want ze kende niemand anders, na een paar dagen deed bijna niemand weer wat hem of haar gevraagd werd. Ze zaten allemaal naar Amira te luisteren, aarrgg, straks was ze nog populairder dan ik. Ik was namelijk het populairste meisje en gaf die plaats niet zo rap op. Vandaag moet ik de tonnen op elkaar zetten en ik heb eerlijk gezecht geen zin in. Plots kreeg ik een idee, ik zou Legolas vragen om hulp, ik zocht hem overal maar hij was nergens. Toen ik terug naar de tonnen ging zag ik hem zitten bij Amira en CO. zo niet eerlijk. Ik ging naar zijn vader en zei dat ik hulp nodig had met de tonnen. Hij zou Legolas zo sturen, tevreden ging ik weg, mijn sluwe plannetje was gelukt. Na 10 minuutjes was hij er.

"Je had me nodig?" Zei hij nors. Ik schrok, waarschijnlijk had hij geen zin om te werken.

"Ja, ehmm... de tonnen, ik krijg ze niet op elkaar en iedereen is aan het luisteren naar Amira, ik dacht jij niet dus ik vroeg jou maar."

"Ik help je wel." Zei hij terug en vriendelijk. Ik juichte inwendig. Terwijl hij de tonnen opstapelde keek ik naar hem, hij was gespierder, knapper en veel socialer dan vroeger. 

"Zo, ik ben klaar en de koning heeft je nodig. Succes"

"Dankje" zei ik en daarna liep ik  weg.

♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡
Heeyyy...  hoe vinden jullie het boek?????
Thanx forum reading this book
♥♥♥-jes