Amira
We worden nog altijd achternagezeten door de Orken. En er is geen vluchtweg voor ons. Ik besluit om te stoppen.
"Wat doe je nu? Ze gaan je pakken zo!" Brult Legolas.
"Niet waar, niet met deze kruiden."
Ik gooid de kruiden om ons heen en roep de spreuk.
"We kunnen ze beter verslaan, dan onze paarden te vermoorden. Ik wil Appeloose niet kwijt." Ik ga in de aanvalshouding staan en neem mijn boog. Gimli springt ook van zijn paard af en komt naast mij staan: "Ik laat geen vrienden achter!" Legolas springt er ook vanaf en zei toen: "Als die dwerg helpt, help ik ook." We kijken allemaal naar Tauril. "Arrg... ik zal ook mee doen." We staan alle vier klaar onder het schild, wat de Uruk Hai herkenden. De Uruk Hai gingen meteen lopen. De ogers waren vele malen groter dan de Orken en lopen dus voorop. We schieten er een paar pijlen op en 1tje valt dood neer op de grond, de Orken achter zich plettend. Dat deden we ook met al de rest dus er blijft alleen een Orken legertje over. We springen uit het schild en lopen naar ze toe. Gimli begint ineens met tellen: 1,2...3. Legolas doet mee maar telde dan degene die hij doodt: 12,13...14. Ik vind dat wel grappig en roep: "Ik heb er al 30!" En dat is niet gelogen. Tauril staat nog altijd in het schild en schoot af en toe een paar pijlen af. Gimli zwiert met zijn bijl in het rond en hakt zo super veel koppen af. Legolas blijft schieten met pijl en boog, met 1 pijl schoot hij zelfs door 3 hoofden tegelijk af. Ik zelf neem mijn 2 zwaarden en steek de ene na de andere neer. De overgebleven Orken vluchten weg naar, tja, wie weet waar ze naartoe gaan. Maar ik weet zeker dat we ze nog niet kwijt zijn.
Aragorn
Thandruil heeft nog altijd niks gevonden over Amira's moeder en is aan het besluiten om terug naar huis te gaan. Gandalf is met Rohan mee naar Rohan om daar orden op zaakjes te stellen. En ik, ik mis Legolas en Gimli, zij met hun gekibbel en geplaag. Het is hier zo leeg zonder hun. Dit kasteel is gewoon zo joekelig groot vergeleken met mijn oude huisje in Rivendel, stad van de elven. Ik loop naar de living toe waar Arwen ook is.
"Je mist je vrienden." Zei ze ineens.
"Ja, hoe gaat het met jou?"
"Oh, met mij is alles goed. En met kleine Vascus ook. Dat denk ik toch." Ze wrijft over haar buik. "Aragorn,"
"Ja, liefje."
"Ga je vrienden helpen. Ik kan op het koninkrijk letten. Ik vraag mijn vader wel om hulp. Alstublieft, je hebt het nodig."
"Maar Arwen?"
"Niks te maaren. Junipher!"
"Ja, uwe majesteit."
"Ga Gandalf halen. We hebben hem nodig voor een besluit."
"Arwen, ik ga niet weg tot ik met Gandalf gepraat heb."
"Wat jij wilt. Nu, gaan we eten, ik heb honger."
"Hahahahahahaha, natuurlijk."
************************************
Hallooooo, iets korter stukje, ik weet. Maar ik heb gewoon zo veel iedeën.
Luf u all xxx
JE LEEST
The Red Army
AdventureIk zie haar zitten in het gras, spelend met een hertje. Opeens loopt het hertje weg. Ze staat op en tuurt in de verte. Ik tuur ook, ik ben een elf namelijk dus ik kan ver kijken. Ik zie een leger in de verte op doemen op paarden. Ik zie haar schrikk...