The Red Army

{An old enemy is still a life}

Amira

We zijn nu nog maar 3 uur aan het rijden en ik heb het gevoel dat ze iets achterhouden voor mij. Ik haat dat gevoel! We kwamen aan, aan een grote lege vlakte met soms een paar boomen.

"Ehhh. Legolas kunnen we niet beter naar het bos gaan? Daar is minder kans op een val ofzo."

"Neen, een open vlakte met een paar bomen en rotsen lijkt mij beter, want dan kunnen we ze zien en horen aankomen en makkelijker vluchten met onze paarden." Antwoord Legolas terug.

"Legolas, hier is een goeie plek om te overnachten." Zei Gimli zelfverzekerd.

"Ja, inderdaad. We slaan hier ons kamp op. Amira, houd jij de eerste wacht?"

"Natuurlijk, pak jij het eten? Ik ga wat kruiden zoeken, je weet maar nooit." En ik liet hun achter. Na een paar minuutjes kwam ik terug met 3 setjes planten. Voor geneesmiddelen zei ik enkel en ik begon aan het eten. Aléja lekker was het niet, brr elfenbrood. Ik zag dat Gimli en Legolas het ook niet lekker vonden. Ik moest wel lachen om Legolas, hij was tenslotte een elf. Ik kon mijn lach niet meer inhouden en gierde het uit van de pret.

"Wat is er zo grappig?" Vroeg Gimli.

"Legolas, hij is een elf en hij lust geen elfenbrood!"

Gimli barstte ook in lachen uit, we rolden gewoon over de grond. Toen we bijna bekomen waren kwam Legolas met dezelfde vraag dus ik gaf het zelfde antwoord. Toen hij het antwoord hoorde trok hij zo een raar gezicht dat wij gewoon weer de slappe lach kregen. Na een tijdje begon hij ook mee te lachen. Hij vond het zelf ook grappig. Na nog wat gelachen en gepraat te hebben gingen zij slapen. Ik hield de wacht dus ik klom op de rots boven ons en tuurde in de verte, ik heb altijd al heel ver kunnen kijken wat eigenlijk nu wel heel handig is. Toen ik na een paar minuten niks zag keek ik naar de sterren, die gaven mij altijd zo een rustig gevoel. Toen ik terug voor mij keek zag ik in de verte iets naderen. Hij ging staan en kon de kleur rood onderscheiden. Het waren geen mensen, maar wat dan wel. Ik maakte Legolas wakker, hij was een elf dus kon kilometers verder kijken dan wij.

"Legolas, Legolas."fluisterde ik. Hij reageerde niet.

"Legolas!" Zei ik nu al iets luider. Hij werd langzaam wakker.

"Wat is er?" Geeuwt hij.

"Er komt iets aan maar ik kan niet zien wat."

Legolas sprong op en klom met mij mee de rots op. Maar zijn hulp was niet meer nodig want ik kon het nu ook zelf zien. URUK HAI.

"Die waren toch allemaal dood." Bracht ik wanhopig uit.

"Ja, tenzij.."

"Tenzij wat?"

"Zeg ik je later wel, we moeten Gimli wakker maken."

We sprongen van de rots af, terwijl Legolas, Gimli wakker maakt pak ik een setje kruiden.

"Aris kwari soefi!" Zei ik en ik gooide de kruiden om ons heen. Waar eerst kruiden waren was nu een sterk schild.

"Hoe doe je dat?" Vroeg Gimli.

"Van Gandalf geleerd, onze wapens kunnen erdoor maar hun wapens niet. We gingen met ons drieën klaarstaan. Ik nam mijn pijl en boog en richte. Ik schoot, raak. Toen kwamen ze naar ons toegelopen. Ik en Legolas schoten de ene pijl na de andere af terwijl Gimli met zijn bijl degene doorhakt die toch aan het schild komen. Ze botsten er tegen, beten erin maar kregen het niet open. Achter ons kwamen een paar omgelopen, maar ik had hen horen aan komen. Ik pakte mijn zwaarden en ren naar hun toe. En eerlijk gezegt, hakte ik hun in mootjes. De Uruk Hai ging lopen. We hadden gewonnen!

"Legolas, leg me nu eens uit tenzij...."

"Oké, ze bestaan weer als Saruman, The White Wizard, uit zijn toren is ontsnapt."

"Nee hè," Klaagde Gimli, "niet opnieuw!"

"Amira, Gimli, gaan jullie maar slapen. Ik houd de wacht wel." Zei Legolas.

Ik protesteerde niet want ik was echt moe. Voor dat ik in slaap viel bedacht ik mij dat dit nog een lange reis kon worden.

♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡
Heeyyy.... een iets korter stukje maar met wat meer actie. Is het zo beter? Bedankt voor de reeds en votes op bijde boeken
♥♡♥♡_u!!!!!