The Red Army

{A detour after an 'funny' surprise}

Amira

Na gisteren is Legolas heel oplettend, hij slaapt amper en eet amper. Maar ik ga daar verandering in brengen, dat hoop ik toch. We zijn nog altijd in Gondor, maar wel bijna aan de grens. De nacht valt langzaam en de maan schijnt. Onze paarden, oeroude elfse paarden of ook wel Mearas genoemd, slapen al lang. Want morgen gaan we de grens oversteken.

"Amira"

Ik hoor een stem achter mij en draai mij om. Ik zie Legolas.

"Amira, ga slapen. Ik houd de wacht."

"Nee, je slaapt niet, je eet niet. Jij gaat nu eerst eten en daarna slapen. Ik houd de wacht wel!" Begon ik rustig.

"Maar..."

"Niks te maar, je hebt het nodig. Ik heb het met Gimli besproken, hij vond het ook beter dat je ging slapen. Alstublieft, we hebben je morgen wakker, goed en wel nodig."

Ik keek hem aan met een pruillip. Hij pruttelde eerst nog tegen maar gaf het daarna op. Hij ging liggen en viel bijna meteen in slaap. 'Slaap lekker.' Dacht ik bij mezelf en ging aan het vuur zitten terwijl ik rond keek. Het was een stille nacht, bijna te stil. Omdat de stilte op mijn zenuwen begon te werken probeerde ik eerst naar de sterren te kijken. Jammer genoeg was het bewolkt dus moest een andere manier vinden.
(Dit liedje word ook in de derde lord of the rings gespeeld)
Home is behind
The world ahead
And there are many paths to thread.
Throught shadow
To the edge of night
Until the starts are all alight

Mist and shadow
Cloud and shade
All shall fade
All shall
Fade

Ik was helemaal rustig na het liedje, zo rustig dat ik Gimli niet had gehoord.

"Gaat het, hoe ken je dat liedje?"

"Ja, het gaat en... ik was in het paleis toen Pippijn het zong. Ik herinnerde me toen dat mama dat ooit ook eens gezongen had."zei ik terwijl ik naar de sterren keek.

"Weet je? Wij dwergen hadden ook zo'n liedje."

"Echt? Hoe ging dat?"

(Dit liedje zingt Gimli en speelt in de eerste Hobbit)
Far over the Misty Mountains cold
To dungeons deep and caverns old
We must away ere break of day,To find our long-forgotten gold

The pines were roaring on the height
The winds were moaning in the night
The fire was red, it flaming spread
The trees like torches blazed with light

On silver necklaces they strung
The flowering stars, on crowns they hung
The dragon-fire, in twisted wire
They meshed the light of moon and sun.

"Gimli, dat was prachtig."

"Ja, weet ik. Ga nu maar slapen, de verdere wacht hou ik wel."

"Dankje."

Ik knuffelde hem en ging slapen. Terwijl het liedje nog bleef nagalmen.

~~de volgende morgen~~
Legolas

Het eten en de nachtrust hadden mij goed gedaan. Ik had heerlijk geslapen. Ik werd ergens midden in de nacht wel wakker omdat ik voor te gaan slapen niks gegeten had. Toen had ik Amira horen zingen, ze kon echt heel mooi zingen vind ik. Nu zijn we onderweg naar de grens van Gondor en we zijn er bijna. Omdat we al effen vandaag op weg waren stopten we even voor een pitstop. Amira was afwezig en ik snapte niet waarom.

"Gimli" fluisterde ik

"Wat."

"Wat heeft Amira?"

"Ze .... Gisteren had ze een flash-back van haar moeder, daarom is ze nu zo depressief. Maar wat boeit jou dat?"

"Ah nee, gewoon. Het viel op."

Na wat gegeten te hebben reden we verder en Amira is al een stuk levendiger, ze rijd voorop want ze wil de grens van het rijk zien. Het Demster woud. Ik zag Amira ineens stil staan met open mond, ik dacht dat ze het woud gezien had maar dat is niet juist. Ik ging langs haar staan en keek in de richting naar waar zij keek. De Glousteser rivier was helemaal opgedroogd. De rivier ontsprong in de bergen en kwam uit in het meer van Areas aan de rand van Enedwaith. In dat meer lag meerstad. Misschien waren ze in de problemen. Ik paste onze reiskoers aan dus nu gingen we via Enedwaith naar Minhiriath in Eriador. Vervolgens langs de bleu-mountains richting de Far Downs en ten slotte komen we dan aan in de Shire (gouw). We hebben dus nog een lange reis voor de boeg. Dus op naar Areas, naar meerstad.