Aragorn
"Kom Junipher."
"Oke uwe majesteit."
We vertrekken met wind in de rug naar Nandor, naar de roodlingen. Het is niet koud en mijn paard Bruno is zeer snel. We komen aan in Mordor, we stoppen. We bekijken de plek en zien dat er iets verandert is. Ik kijk naar de grond, ik zie voetstappen.
"Euh, majesteit? Wat is er?"
"Hier zijn pas geleden nog... euh... personen geweest."
"Mensen of Orken?"
"Allebei."
"We moeten door."
"Eerst een plek zoeken om te overnachten."
Na een paar minuten rond kijken vinden we een oude grot, hier is al lang verlaten. We stoken een vuurtje aan en zien rare weefsels. Ik voel gewoon dat hier iets niet klopt. Ik vind een flesje met een vloeistof in, ik bekijk het. Er staat ele kalina Sarou. Ik herken het flesje, Galadriel (zie foto) gaf het aan Frodo voor we vertrokken naar Mordor. Hoe komt het hier terecht? We lopen verder de tunnels in en vinden overal skeletten, griezelig. We hebben ook ondervonden dat de weefsels zeer plakkerig zijn.
"Sire!!"
"Hmm"
"Spin!!!"
Ik draai me om en zie de reuzenspin, nu weet ik waar we zijn. Dom van mij, Frodo had erover gehad. We lopen door de gangen terwijl de spin ons achtervolgde en kreten slaat. Na een paar minuten besef ik dat we hopeloos verdwaald waren. We draaien ons om, om te kijken waar de spin was. Ik blijf staan en kijk rond me, ik vertrouw het niet. Ineens hoor ik een geluid boven mij, ik kijk omhoog, recht in de ogen van de spin.
Gandalf
"Arwen? Ken je die paarden?"
"Eens zien, ja! Het zijn de paarden die Gimli, Legolas en Amira meenamen. Op één van de paarden rijdt Galadriel."
"Waarom sturen ze hun paarden? En waarom komt Galadriel terug uit de eeuwige landen?"
"Geen idee, kom naar de poort."
"Oke, majesteit."
"Je weet dat ik daar een evengrote hekel aan heb als Aragorn."
"Ja, maar het moet nu eenmaal. Kom, koningin."
We lopen naar de poort en zien dat ze er is. De paarden worden naar de stallen gebracht. Ik merk dat er iets vast hangt aan de teugels van Appeloose. Het is een briefje.
Liefste Gandalf, koning en koningin.
Ik heb het boek gelezen en ben tot een mening gekomen. De roodlingen hebben de stone of elements nodig om over de wereld te heersen. Nu, omdat ik voor onderduiking, ja ik heb het door, naar de Hobbits moet, dacht ik dat jullie hem misschien kunnen zoeken en dan goed beschermen, zodat Azor er niet aan komt. De reden waarom ik dit briefje met de paarden stuur is simpel. Wij zijn aan een kloof aangekomen en daar kunnen de paarden niet over, we zullen nu dus alles te voet moeten doen. Zorg goed voor de paarden, ik zal Legolas en Gimli snel sturen. (Tauril ook)
Groetjes Amira.Ik doe de brief toe en loop naar Arwen, als zij de brief gelezen heeft roept ze de raad bijeen. Jammer dat Aragorn op missie is.
Aragorn
Ik blijf staan en kijk rond me, ik vertrouw het niet. Ineens hoor ik een geluid boven mij, ik kijk omhoog, recht in de ogen van de spin. Ik haal mijn zwaard uit en steek het in zijn hoofd. Daarna loop ik snel weg. "Junipher!!" "Hier, uwe majesteit!" "Stop daarmee, alstublieft!" Samen lopen we verder door de gangen. Overal hangen skeletten en webben. Ineens is de doorgang afgesloten door al die webben, en terug kunnen we ook niet. De spin wandelt (kan een spin wandelen?) richting ons en wij zitten vast. Ik kijk achterom en zie licht aan het einde. Ik begin te hakken in het web en het web komt langzaam los, maar de spin komt dichterbij. Ik blijf hakken tot ik een doorgang gemaakt heb, net groot genoeg voor ons. We glippen erdoor en lopen richting het licht. Als we buiten zijn lopen we nog even door en zakken uiteindelijk uitgeput neer. Dat scheelde geen haar!
"Euhm, Aragorn?"
"Danku voor geen koning te zeggen en ja?"
"Dit is de grens naar Nandor."
************************************
Heeeyyy, wat vindt je van onze vriend spin? Haha, ik vond dat die terug mocht komen.
Don't forget to vote xxxx
Luf u xxx
JE LEEST
The Red Army
AdventureIk zie haar zitten in het gras, spelend met een hertje. Opeens loopt het hertje weg. Ze staat op en tuurt in de verte. Ik tuur ook, ik ben een elf namelijk dus ik kan ver kijken. Ik zie een leger in de verte op doemen op paarden. Ik zie haar schrikk...