The Red Army

{A book that can help}

Amira

De koning van Meerstad was heel gastvrij, alsof hij pas koning was en niet goed de regels kende. Nou ja, het geeft geen probleem, denk ik. De zonsopgang was prachtig, een mooie blauwe zon kwam over de bergen piepen, blauwe zon? Waren zonnen meestal niet Orange of geel of rood in het slechtste geval? Ik sprong van het dak af. Ja, ik zat op het dak van het kasteel. En ik liep naar Legolas, die mocht mij wat gaan uitleggen. De zon, de omweg, oh hij zal nog niet jarig zijn. Chips, ik lijk Gimli wel, daar moest ik om gniffelen. Na een paar minuten door de gangen van dit reusachtige kasteel rennen was ik verdwaald. Ik doolde maar wat rond tot ik een oude bruine deur zag. Het was de toegang van de bibliotheek, hier kon ik wel informatie vinden denk ik. Ik liep naar de Z, 'Zand, Zangers en zangeressen, Zolder, Zo Zo Zon ah viola hierzo.'
Gele zon: Er staat iets goed te gebeuren, vannacht was dan ook een vredige nacht.
Orange zon: De oost zal goed zijn dit jaar, zo ook de handel en de veeteelt. (Uitsluitend op Varumsdag [nieuwjaar])
Rode zon: Er is veel bloed vergoten tijdens de nacht.
Groene zon: "tegenovergestelde van Orange zon. (Uitsluitend op Varumsdag)
Blauwe zon:  Viola hier heb je het. De wateren zullen terugkeren. Groen zal zegevieren.

Wateren zullen terugkeren? Wateren... de rivier! Ik liep naar het raam toe en ja de rivier begon weer met stromen. Wat een prachtig zicht. Ik liep terug naar de boekenplank en leg het boek terug. Er scheen een rode schittering in mijn oog, in een ander rek viel een rood boek heel erg fel op. The historie of The red Armie. Ik besloot het boek later te lezen en om terug te gaan naar mijn kamer. Toen ik in een bekende gang liep kwam ik een vrolijk meisje tegen.

"Hallo."

"Hallo Amira, waarmee kan ik je helpen?"

"Je hoeft me niet te helpen, wat is jou naam?"

"Rita."

"Dat is een mooie naam, waarom ben je zo blij?"

"Omdat het mijn verjaardag is!"

"Wouw, Proficiat, hoe oud wordt jij?"

"7 jaar al."

"Wauw, al een echte grote meid. Veel plezier nog vandaag."

"Dankje, zal ik zeker doen."

"Daag."

"Daag."

Ik liep verder naar mijn kamer met het boek in mijn hand. Ik stak het boek in mijn tas tussen het Lembas-brood en de waterzakjes. Ik vulde de waterzakjes bij en ging naar beneden, naar de stallen. Daar wachtte mijn merrie Appeloose (appeloeze) op mij.

Aragorn

Radagast was teruggekeerd en vertelde dat ze nog altijd leefden. We waren allemaal opgelucht, we hadden het eerste gevecht gewonnen dankzij Thranduil en zijn leger. En dat was gisteren geweest. De Orken weten dat Amira hier niet meer is dus ze zullen deze stad, voorlopig, met rust laten. Gelukkig, de 4de era was net begonnen in dit rijk, ik hoop dat er nog lang geen 5de era komt. Arwen is ondertussen in verwachting van een jongen, we hebben hem Vascus genoemd, dat betekent geluk. (Rare naam, ik weet het maar het moest iets speciaals zijn.) In Gondor is alles oké, de teelt verloopt goed en er is weer vers water. De Enten kwamen ons ook bedanken omdat wij zorg droegen voor het bos en de Wood-Elfs zijn blij dat hun prins nog altijd leeft. 1 meisje heette Tauril en ze was, hoe moet ik dat zeggen, nogal gek op Legolas. Ze was hun zelfs achterna gereden om te helpen. Hopelijk volgde de Orken haar niet. Ik loop nu, naar de witte boom toe en verzorg hem door wat water te geven.

"Lord Aragorn, Gandalf heeft u nodig."

"Zeg hem dat ik eraan kom."

Even later liep ik door de gangen van ons kasteel, ik vind het nogaltijd raar om dat te zeggen 'mijn kasteel'. Gandalf stond in de troonzaal.

"Wat is er Gandalf?"

"Ik kreeg vanochtend een bericht van Amira."

"En wat stond erin?"

"Dat ogers hun vonden en dat ze een boek gevonden had wat van pas kan komen."

"Welk boek?"

"The historie of the red Armie."

Ik zweeg een paar minuten, want dat was het leger wat nu een bedreiging vormde.

"Gandalf, laat ze het lezen en stuur daarna Junipher, officier van dit leger."

"Oké, koning Aragorn."

Toen hij dat gezegd had begon hij te lachen. Ik trok waarschijnlijk een raar gezicht.

♡♥♡♥♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♡
Luf u Xxx