The Red Army

{soldiers, weapens and trix}

Tauril

Het is avond en wij hebben een slaapplek gevonden. Nu zitten we allemaal rond het vuur, verzonken in gedachten. Het is veel te stil naar mijn zin. Ik kijk ze allemaal één voor één aan, en zie dat sommigen nog verder dan de anderen in gedachten verzonken zijn. Ik zie dat Amira gaat slapen, de rest volgde haar. Ik niet, ik moest de wacht houden. Ik loop naar de rand van het bos en zie een witte vlag op mij afkomen. "Wacht niet roepen, we hebben een voorstel voor jou." "Euh, oké?" Ze leggen het voorstel uit en ik vind het prachtig. "Maar, euhm, wat krijg ik ervoor terug?" "De liefde van Legolas." Ik lachte gemeen en knikte, ik zal het doen, was mijn antwoord. Ik draai mij om want ik hoor een geluid, shit de volgende wacht. Ik wil hem net waarschuwen maar hij was al weg, alsof hij nooit hier was geweest. Rotmens had nu de wacht, Amira als je niet weet wie ik bedoel. Ik zeg tegen haar dat ik nog wel kan, en zij lacht dankbaar. 5 minuten later is ze weer aan het slapen, goed, waar zijn haar wapens.

Amira

Ik wordt wakker, de zon schijnt vrolijk op het bos en het bos geeft groen licht af, precies alsof ze met elkaar praten. Ik sta op en neem een paar van mijn andere kleren, ik doe mijn haren in een hoge staart en loop naar buiten. Ons kamp is langs de rivier dus in die rivier was ik mijn kleren en als ze droog zijn, doe ik ze aan. Het is een blauw kort kleedje met een legging en een paar botten. Het loopt gemakkelijk, vind ik. (Zie foto). Mijn groene kleren die ik eerst aan had, was ik nu zodat ik ze morgen kon aandoen. Zo kon ik nog afwisselen van kleren. Ik loop terug naar het kamp en zie dat de anderen net wakker worden. Ik neem het Lembasbrood en deel het in 4 stukken. Daarna ga ik mijn wapens nemen. "Oh, nee." Gimli komt naast mij staan en vraagt wat er is. Dan ziet hij mijn wapens en gaat de rest halen. Mijn 3 zwaarden zijn gesmolten tot een bal en mijn boog is in tweeën gebroken. Ik barst in tranen uit, ze zeggen dat het maar wapens zijn en dat het niet zo erg is. Mijn zeg eerlijk waarom ik ween, ik ween amper, normaal gezien nooit maar nu?: "Het zijn niet zomaar wapens. De zwaarden zijn het enige wat ik nog van mijn moeder heb en de boog is het enige wat ik nog van mijn vader heb." Ik neem mijn wapens en gooi ze in de rivier, daar hadden ze tenminste nog een rol, dat zei mijn vader toch altijd. Zelf snap ik het niet. We zadelen de paarden en vertrekken weer. Ik in het midden, ongewapend, alleen mijn vuisten. We rijden tot de middag door het donkere bos. Daar stoppen we en eten ons middag eten op. Ik loop effe verder alleen het bos in en kijk naar de bomen. "Ik heb dringend nieuwe wapens nodig." fluister ik, en alsof de wind mij gehoord heeft begint het mij te leiden. Het klinkt raar ik weet het, maar toch is het zo. Ik volg het tot we bij een rots aankomen ik zie een spleet en loop erdoorheen. Ik zie dat het een grot is en dat er verschillende wapens in liggen. Ik zoek naar bogen en vind een hele stapel, allemaal zilver en van metaal. Ik kijk ertussen en vind een houten boog, ik besluit die te nemen want die zit het gemakkelijkste. De koker met pijlen was niet moeilijk te vinden en ik vind ook al rap 3 zwaarden. Niet zoals de mijne maar wel handig.

Tauril

Vandaag rond de middag zouden de soldaten Amira komen halen. Als we stoppen besluit ik om me even naar de rand van het bos te wagen, ik zie hun leider al staan en loop naar hem toe. "Is ze er?" "Ja, maar even het bos in, val aan binnen 10 minuten." Hij grijnst en ik loop terug naar de rest.

Legolas

Ik ga staan, ik ga achter Amira aan, ze blijft te lang weg en ze heeft geen wapens. We horen een hoorn, we kijken allemaal verbaasd op, behalve Tauril, vreemd. Er kwam een leger op ons af en wij, wij zaten te eten. We springen op en nemen onze wapens. We beginnen te vechten, en we verliezen, zo goed als. Ineens springt Amira uit de bosjes, met een boog in haar handen, hoe komt ze daar nu weer aan? Ze schiet pijlen af en raakt vele soldaten, maar ze dood ze niet. Na een paar minuten trekt de vijand terug. Ze geeft Gimli een hi-five en knuffelt hem. Daarna zegt Gimli: "He, vanwaar heb jij die boog?" "De wind heeft me meegevoerd naar een grot en daar lagen wapens in." "Echt waar?" "Nee, ik heb ze zelf gemaakt." Zegt ze op eende duuhh toon. Gimli begint te lachen: "Oh, ik dacht al..." maar hij stopt meteen met lachen toen hij zag dat Amira serieus keek. "Heb je ze echt in een grot gevonden?" "Jep, in een donkere vieze grot." "Ik dood je persoonlijk, hoe durf jij mij zo voor de gek te houden." Daarna barsten ze in lachen uit. We wandelen naar onze paarden en steigeren op. Gimli komt er niet op, en ik... ik lach me te pletter. "Typisch dwergen, net kleine kinderen." Zeg ik. "Oh ja? Elven zijn lange zwiebers!" Ik stop met lachen. "Niet grappig." Nu begint Amira te lachen: "Wel grappig. Gimli heb je een opstapje nodig?" "Met plezier!" Als Gimli er eindelijk opzit rijden we verder. En Tauril, die kijkt boos naar de lucht. Waarom dat nu weer?
************************************
Heey, sorry dat het zo lang duurde, ohh.. Tauril helpt de vijand, allemaal voor Legolas.. ttt, hoe zou dat aflopen.
Luf u all xxxoooxxx