My Tazgy (COMPLETED)

Chapter 27

"So you're telling me you'll be out of the country for a week?" I asked Jackson.

Nandito kami sa isang restaurant na malapit sa company namin. Dito ako dinala ni Jackson, para kumain kami nang breakfast. Naging kagawian na Kasi Niya na tuwing umaga ay dederitso Ito sa opisina ko o sa condo ko para sabayan akong kumain nang breakfast.

Isn't he the sweetest?

Kahit na Alam na Niya na mahal ko siya, ay tila patuloy pa din Yung panliligaw Niya sakin.

"Yes, Tazgy. I need to go with Dad e." He said.

Nakaramdam Naman ako nang lungkot. Aalis si Jackson nang pilipinas para sumama sa Daddy niya sa isang conference ata. Tapos kailangan din nilang icheck Yung ibang negosyo nila sa ibang bansa.

Tho, I totally understand Jackson. Kasi parehas Lang naman kami nang field when it comes to work, pero Kasi... Hindi ko Naman maiwasan Ang Hindi siya ma-miss. I mean, nasasanay na ako na siya Yung palaging kasama ko. Like every single day, siya Yung kasama ko.

Tapos.... Tapos he'll be gone for a week.

"Hey are you okay?" Tanong neto sakin. Ngumiti Naman ako.

"Yes. Oo Naman." I told him. Nakita Kong tinitigan Niya ako tila binabasa Yung iniisip ko.

"You're sad because I'm leaving?" He said. Natigilan Naman ako sa sinabi Niya.

Ganun ba ako ka obvious? Ayoko Naman na maging ganito ka clingy, pero Kasi... Hindi ko mapigilan e.

"I can't help it." Sabi ko sakanya sabay napahinga nang malalim. Naramdaman ko naman Ang pag hawak Niya nang kamay ko na nasa ibabaw nang Mesa, Kaya napatingin ako sakanya.

"I'll be back. I'll come back for you, okay?" He said bago ako nginitian. I sighed heavily.

"I know that." Sabi ko sakanya. Napatawa naman siya.

"Eh bakit kapa nalulungkot diyan?" He asked. Tinignan ko Naman siya.

"Eh syempre..." Yun Lang Ang nasabi ko. Natawa Naman siya.

"Eh syempre Anu?" He asked.

"Eh syempre... Ma mmiss Kita." Mahinang Sabi ko sabay napayuko ako.

I can feel liquids forming in my eyes. Argh! Bakit ba ako nagiging emotional?

Well, you can't blame me! I'm going to miss Jackson big time! Kahit pa one week Lang siya mawawala.

"I'll miss you too, Tazgy." He said. Napa angat Naman ako nang tingin sakanya.

"Really?" I asked him. Nakita ko Naman Ang pag ngiti Niya.

"Of course. I'll miss you.. I'll miss touching you, I'll miss kissing you, I'll miss eating you--"

"Gray!" Saway ko Naman sakanya, na ikinatawa Niya.

"I mean, I'll miss eating with you." Natatawang Sabi niya. Tinignan ko Naman siya nang masama.

Minsan Ang sarap din hampasin netong si Jackson e. Yung tipong nadadala kana sa emosyon mo at feel na feel mo na Yung pag ddrama mo, tapos bigla siyang mag sasabi nang ganun.

Hay naku na Lang!

"But seriously, I'll miss you."he said. Tinignan ko naman siya at nakita Kong seryoso Ito.

"I'll miss you too.." nalulungkot na Sabi ko sakanya.

"Why don't I stay tonight with you?" He asked. Parang bigla Naman ako nabuhayan dahil sa sinabi Niya.

"You'll do that?" I asked him. Ngumiti Naman Ito sakin.

"Can I?" He asked. Nakatingin lamang ako sakanya.

Gagawin Niya Yun para sakin? Like... Seriously?

Hindi ko maiwasan Ang Hindi makaramdam nang saya. Hindi ko na ata Alam Kung meron pang ibang Tao makaka pag bigay sakin nang ganitong kasiyahan, na tanging si Jackson Lang Ang makaka pag bigay.

"I mean, if you just want. Hindi Naman Kita pipilitin.." he said. Agad Naman akong napailing dahil sa sinabi niya.

"I would love that." I said to him before smiling. Nakita ko Naman Ang pag silay nang isang napaka tamis na ngiti sa kanyang labi.

"And I love you" he said. Mas lalo Naman lumawak Ang ngiti ko.

Damn. Parang kahit kailangan Hindi ako masasanay sa pagiging ganito ni Jackson sakin.

Mga bandang alas otso na nang Gabi nang matapos ako sa pinagawa ni Daddy sakin. After our breakfast date kanina ni Jackson, ay hinatid Niya na agad ako pabalik sa company. Sabi niya sakin ay susunduin Niya daw ako ngayon, Parang Hindi Niya naman ginagawa Yun everyday. Eh nakagawian Niya na ngang sunduin ako dito sa opisina ko e, minsan nga naiisip ko Kung may gas paba Yung sasakyan ko Kasi Hindi na nagamit ulit, simula nung bumalik kami Mula sa pag oout of town namin.

Inayos ko na Yung mga gamit ko at Yung desk ko. Isa Ito sa palagi Kong ginagawa sa tuwing aalis na ako nang office. Sinisigurado ko na maayos Yung desk ko, I don't know if matatawang mong pagiging ozy Yun, pero Parang ganun na nga.

Napatingin Naman ako sa cellphone ko nang biglang umilaw iyun. Agad Kong nakita Ang gwapong mukha nang future husband ko, Hindi na ako nag dalawang isip na sagutin iyun.

"Hello?" Bungad ko dito.

"Guess what?" He said. Kumunot Naman Ang noo ko.

"Hmm.. di matutuloy yung pag sstay mo sa condo ko?" I said to him. I heared him chuckled.

"Why are you so negative?" He asked. Natawa na din ako.

"I'm just being realistic here, Gray." Sabi ko sakanya. Narinig ko Naman Ang tawag Niya sa kabilang linya.

"Well the reality is, I will never leave you. So bumaba kana sa office mo, Kasi nandito ako sa labas nang Kompanya niyo." He said. Napangiti Naman ako dahil sa narinig ko.

"Okay. I'll be there in a minute." I said to him. Ibaba ko na Sana nang mag salita ulit Ito.

"Wait!" I heared him say.

"Bakit? May sasabihin kapa?" Tanong ko sakanya.

"Yes." He said. Kumunot Naman Ang noo ko.

"What is it?" I asked him.

"Mahal Kita." He said.

Bigla ko Naman naramdaman Ang pag bilis nang tibok nang aking puso. Dammit! Kinikilig nanaman po ako.

"Alam mo...." Sabi ko.

"Alam Kong Mahal mo ko, Kaya bilisan mo na diyan, your gray is waiting for you." I said bago binaba Ang tawag.

Hindi ko Naman maiwasan Ang Hindi mapangiti dahil sa sinabi Niya. He know so well Kung paano ako pakiligin! And I hate it! Kasi ramdam ko nanaman Ang paro-paro saking tiyan at Ang pamumula nang aking pisnge dahil sa kilig.