My Tazgy (COMPLETED)

Chapter 32

"So, are you going back to Canada?" I asked Alec.

Nandito kami sa isang restaurant sa LM. Napag pasiyahan ko na din Kasi na mag mall, tutal Wala Naman akong gagawin ngayong araw. Hindi din ako pupuntang office, because, I just don't want to. At... Ayoko din munang Makita si Daddy.

I sighed heavily. It still hurts whenever I remember what Daddy's reaction nung sinabi Kong mag papakasal ako Kay Jackson. Ni Hindi ko man Lang siya nakitaan nang kasiyahan. The way he reacted and the way he talked, was like isa lang Yun na business meeting.

Argh!

Ayokong isipin Yun, because it hurts. At mas lalo akong nasasaktan dahil na kahit Alam ko na na ganun Naman talaga si Daddy, pero nag eexpect pa din ako na mag babago siya. I'm still expecting Daddy to change for me... Sa buong buhay ko, I never heared him say that he's proud of me. I never heared him say that he cares for me. I never heared him say that he loves me.

Lahat nang pinapakita ni Daddy sakin, ay Yung ugali niyang nakikita ko sa opisina... Yung ugali niyang nakikita ko sa tuwing may ka meeting siya. Yung ugali niyang nakikita ko sa tuwing Yung pinag uusapan ay tungkol sa negosyo.

And it hurts.... It hurts again and again. Because he is my Daddy but he never acted like one.

"Are you okay?" Napakurap Naman ako nang Mata ko nang mag salita si Alec at hinawakan Ang kamay ko na nasa ibabaw nang Mesa. I smiled at him.

"I am." I told him at pilit na ngumiti. Nakita ko Naman Ang alanganin sa mukha Niya. Kaya Naman hinawakan ko Ang kamay Niya at pinisil iyun bago siya nginitian nang mas malawak. "I'm okay, G. Anu na nga ulit Yung pinag uusapan natin?" I asked him and changed the topic.

"You asked me if babalik na ako nang Canada." He said. Agad Naman ako tumango bago kumain ulit.

"Yes. What did you answer?" I asked him.

"Well, I'm still thinking about it." He said. Kumunot Naman Ang noo ko dahil sa sinabi Niya.

"Why?" I asked him. Nag kibit balikat Naman siya.

"I don't know. I'm not... I don't know." He said and sighed heavily. Napataas Naman Ang isang kilay ko.

"Tell me about it. What's bothering you?" I asked him. Tinignan Niya Naman ako bago umiling.

"It's nothing, Z." Alec said. Mas lalo Naman akong na curious dahil sa sinabi Niya.

"Oh I know it's not nothing." I said to him. Nakita ko Naman Ang pagtingin Niya sakin. I crossed my arms infront of my chest. "Tell me." I said to him again.

"Really, Z. Wala talaga." He said bago umiwas nang tingin.

"I'm going to call, A." I said to him. Nakita ko Naman na natigilan siya dahil sa sinabi ko.

Now I know Kung bakit ayaw niyang pag usapan Yun. Yun ay dahil tungkol Kay A. Yung best friend niyang babae na in love na in love sakanya. A's name is Andrea. She is Alec's best friend before me. Pero sa pag kakaalam ko, Hindi na sila ulit nag usap nang mag confess si A nang feelings Niya for Alec.

"Don't." He said. Tinaasan ko lamang siya nang kilay.

Of course di ko gagawin Yun! Hindi Naman kami close ni Andrea e. Besides, nakiki sabay Lang ako Kay Alec na tawagin siyang A, it's because I find it cute. Pero Hindi talaga Alam ni Andrea na Yun Yung tawag ko sakanya. Besides, I know she's mad at me dahil akala Niya inagaw ko Yung best friend Niya sa kanya. Well, Hindi ko Naman inagaw si Alec e. Kusa Naman naki pag kilala at nangulit si Alec sakin.

"Oh don't try me." I said to Alec. He sighed heavily.

"She's working in the same hospital, okay?" He said. Agad nanlaki Ang mga Mata ko dahil sa sinabi Niya.