Struggles Between You and me (BL) (Completed)

Part(26)

Zawgyi

ကုတင္ထက္မွာ လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ဝမ္နင္ေဘးနား
မွာ သူထိုင္ေနမိတယ္။ မထိရက္မကိုင္ရက္ တစိမ့္
စိမ့္ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ သူ႕ခ်စ္ရတဲ့သူ။

နည္းနည္းပိန္သြားသလို အစာေသခ်ာမစားျပန္
ဘူးလား ေကာင္ေလး။ ေကာင္ေလးရဲ႕ပါးမို႔မို႔ေလး
ကို သူကိုင္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ႏူ႕ညံ့လိုက္တာ ဂြမ္း
သားေလးလိုပဲ။

ဝမ္ေခ်ာင္သူ႕မ်က္ႏွာမွာ အၿပံဳးတစ္ပြင့္ထြက္ေပၚ
လာခဲ့တယ္။ မင္းကိုေတြ႕ခ်င္တိုင္းမွာ ကို႔ဟာအၿမဲ
ၿပံဳးေနတဲ့သူပါ။ မၿပံဳးခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေန႐ံုပါပဲ။

ခဏေနေတာ့ ဝမ္နင္မ်က္ခြံေလးေတြ လႈပ္ရွားလာ
တာမို႔ သူဝမ္နင္မ်က္ႏွာမွ လက္ဖဝါးကို ခ်က္ခ်င္း
ဖယ္ျပစ္လိုက္တယ္။ အခုနက အၿပံဳးေတြေနရာမွ
ခပ္တည္တည္ပံုစံက အစားထိုးဝင္ေရာက္လာတယ္

ဝမ္နင္အနားမွာ ထိုင္ေနရာမွ မတ္တပ္ရပ္လို့ ဝမ္နင္
ကို ေနာက္ေက်ာလွည့္ထားလိုက္တယ္။ ဝမ္နင္သူ
အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ ႏိုးလာေတာ့ ပါးေပၚမွာ အေႏြးတစ္ခုခုကို ခံစားေနရသလိုပဲ။ ေဘးဘီဝဲ
ယာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႕ကိုေက်ာေပးထားတဲ့
သူ။ သူသိပါတယ္ သူေယာက္ဖဝမ္ေခ်ာင္။

“မင္းႏိုးလာၿပီလား”
“ဟုတ္...ဟုတ္ကဲ့”

ေအးစက္စက္စကားတစ္ခြန္းသာ ထြက္ေပၚလာတဲ့
သူ။ ဝမ္နင္သူ႕ကို ေၾကာက္တယ္။ သူ႕အသံမာမာ
ေအာက္မွာ ျပန္ေျပာလာတဲ့စကားသံ ေသးေသး
ေလးေၾကာင့္ သူႏွလံုးသားေလးက တၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႔ လႈပ္ရွားေနတယ္။  အား.....႐ူးေတာ့မွာပဲ

“မင္းဒီေန႔ လန္က်န္တို႔နဲ႔သြားေတြ႕တယ္ဆို ဝမ္က်ဴ
လ်ဳိေျပာတယ္ ဟုတ္လား”
“ဟုတ္....ဟုတ္...ပါတယ္”
“ဘာေၾကာင့္လဲ”
“ေဝရင္းက က်ေနာ့္ကိုတခါကူညီေပးဖူးပါတယ္ အဲ့
အေနနဲ႔ သူကိုျပန္ကူညီ႐ံုပါ”
“မင္းအသတ္ပါပါသြားႏိုင္တာကို မင္းကသူ႕ကို ကူညီမယ္ေပါ”
“က်ေနာ္ကနဂိုတည္းက ေသလူပါပဲ လူသတ္လို႔
မေသရင္ေတာင္ ေရာဂါနဲ႔ေသမဲ့သူပါ”
“ငါခြင့္မျပဳဘူးဆိုရင္ေကာ မင္းေသမွာကိုေလ”
“အဟန္႔! အကိုနဲ႔က်ေနာ္က ဘာဆိုင္လို႔လဲ က်ေနာ့္
ေသေရးရွင္ေရးက က်ေနာ့္ကိစၥပါ”
“မင္း.....!!!”