Fil bile kalbi kırılınca ölüyorken, insanların bu kadar duygusuz olmasına inanamıyorum. Kırmayı seviyorlar, arkalarına dahi bakmadan hayatlarını eskisi gibi devam ettirebiliyorlar. Babamdan gelen ve hakkını vererek yaptığımı düşündüğüm sayılı özelliklerinden biridir merhametim. Tartışılabilir bir konu aslında, ama ben kendimin merhametli olduğunu düşünüyorum. Hiç düşmanın olmayışını nedeni de bu yüzdendir sanırım. Seni bile defalarca affedişimin sebebi bu değil mi? Beni kırp, daha sonra parçalrımı bile kıran sensin ve sen benim tek düşmanımsın aslında. "Böylesine ve güzel bir varlıktan düşman olur mu?" dedirtiyor kimi zaman, ama oluyor. Defalarca kıran bir insan yapılacak sayısız kötülük vardır ama ben umursamamış gibi davranmayı tercih ettim. Umursamadığımı düşünecek kadar akıllıca, fakat yaptıklarına rağmen sevdiğimi hissettirebilecek kadar ahmakça davranıyorum.
Gün gelecek kırıldığım yerden kırılacak seni de, biliyorum ve ben yine de sana üzülüyorum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ve Sen Geldin
Short StoryHiç gitmezsin sanmıştım. Zaten bu hayatta sanmaktan daha büyük yanılgı yoktu.Bunu da sen öğretmiştin. Ama bir süre sonra güçleniyor insan, onu gördüm. Acılara kuşanıp , insanlara o şekilde gülümsüyorum. hiçbir şey olmamış gibi gibi. Anılar diyorum...
