Su içmek için odamdan mutfağa gidiyorum, salondan geçerken gözüm her zamanki aynaya çarpıyor. Bir an durup kendime bakıyorum. Bakıyorum yalnızca kendime. Yaşanmışlıklardan önce saçma salak hareketler yapıp kendine bakıp gülen insan şimdilerde tepkisizce kendini izliyor aynalarda. Mutfağa geçip su içip tekrar odama giderken yine aynanın önünden geçmek zorunda kalıyorum ama bu sefer kendime bakacak cesaretim kalmıyor. Neden mi bu durumdayım? Bunu ben de kendime açıklayabilmiş değilim, fakat biri var ki gittiği her yere beni de sürükleyerek götürüyor. Niye böyle oldu? Aslında gözümde onu bu kadar çok büyütmeseydim bu kadar içten ve benliğimi bu denli ele geçiren duyguları Hayatta bir amacın kalmıyor böyle olunca, var maktan fazlasını yapmak istemiyorsun. Gülmek, eğlenmek, hayal etmek gibi anlamlı şeyleri bile anlam. sız hale getiriyor. Uzun bir süre toparlayamıyor insan kendisini. O umutsuz günlerden birinin gündüzünde onu düşünüyorsun sadece ve bir gün aynı günün akşamında nasıl oluyorsa bir anda her şey bitiyor. Evet evet yanlış anlamadın. Her şey bir anda bitiyor! Kulağa zor geliyor aslında ama o zor günlerin tamamı hiç ummadığınız bir gecede tükeniyor. Bitmez diye gözünüzde büyüttüğünüz aşk o gün tekrar karşına çıksa bir şans vermek istemeyecek hale geliyorsun. Yaşadığın her şey gibi illaki bir iz bırakıyor o iz tatlı bir hatıra olarak kalıyor sende ve sen bundan rahatsız olmuyorsun.
İnsan kendimi tüm yüreğiye bir başkasına.İnsan gün gelir alır tüm verdiklerimi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ve Sen Geldin
Kısa HikayeHiç gitmezsin sanmıştım. Zaten bu hayatta sanmaktan daha büyük yanılgı yoktu.Bunu da sen öğretmiştin. Ama bir süre sonra güçleniyor insan, onu gördüm. Acılara kuşanıp , insanlara o şekilde gülümsüyorum. hiçbir şey olmamış gibi gibi. Anılar diyorum...
