Bir başına bırakın beni. Sahil kenarında bir evde uzunca bir süre yalnız başıma kalmak istiyorum. Kimseyle konuşmadım, bir başım. Hesap verme derdin olmadın, bolca düşünme vakti olacak şekilde. Sabah uyandığımda kuş seslerinden başka hiçbir ses duymamak, akşam ise koca bir sessizlik içinde uyumak. Bu kadar yalnızlık bir insana zor gelmez mi? Bana gelmez. Onca ikiyüzlü samimiyetsiz insanın arasında kaldıktan sonra, yalnızlığımla baş başa kalmak istiyorum biraz da. Bir başıma bırakın beni; aramayın sakın, zira ulaştığınız tanıdığınız ben değilde içindekileri yalnızlığına kusmuş bana ulaşabilirsiniz.Gülmemi isteyin benden, bırakın beni bir başıma o zaman gülerim belki yalnızlığıma. Hem gülmeyi unuttum ben, hatırlamadı kimse bana, güldürmedi hiçbir şey. Sevmedi kimse beni, değer görmedim ailem hariç başkasından. Şimdi siz söyleyin bana:
İnsan bu kalabalık samimiyetsizlikte mi kalmayı ister? Yoksa benim gibi, yalnızlığıyla başbaşa mı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ve Sen Geldin
Short StoryHiç gitmezsin sanmıştım. Zaten bu hayatta sanmaktan daha büyük yanılgı yoktu.Bunu da sen öğretmiştin. Ama bir süre sonra güçleniyor insan, onu gördüm. Acılara kuşanıp , insanlara o şekilde gülümsüyorum. hiçbir şey olmamış gibi gibi. Anılar diyorum...
