Yoruldum! Suratımda sahte mutlulukla dolaşmaktan, insanları anlamaya çalışmaktan, hep yanılmaktan... Yola çıktığım insanların yolun başında geri dönmeleri yordu. Düştüğüm yerden sürekli tek başıma kalkmaya çalışmaktan, aynanın karşısına geçip sürekli bitmiş halime şahit olmaktan çok yoruldum. Ve bu yorgunluk bedenen ruhen! Hayal kurmaya cesaret edememek nedir bilir misiniz? Hayal ettiğim her şey bir anda enkaza dönüştü,ben ise o enkazdan çıkaramadım hayallerimi. Hayal ettim, ettim ve yine ettim. Enkaz üstüne enkaz üstüne enkaz yaşadım. Tecrübe edinemedim, sadece yaşadıklarımın benim üstümde bıraktığı acı ve yorgunlukla kaldım. Kaldım ama olduğunu yerde kaldım. Ne zamanı geriye alabilecek bir teknoloji var ne de bir hayalin enkazına daha dayanabilecek yürek. Yüreğimdeki enkazın ilk sahibi sensin senden sonra bu yürek enkazlar görmeye başladı sevgili. Beni yarı yolda bırakman, sebebsiz kızıp küsmelerin, tavırların ve daha bir çoğu...
Her şeyin yordu beni! Sevmelerin, kıskanmaların, ve de gözyaşların...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ve Sen Geldin
Short StoryHiç gitmezsin sanmıştım. Zaten bu hayatta sanmaktan daha büyük yanılgı yoktu.Bunu da sen öğretmiştin. Ama bir süre sonra güçleniyor insan, onu gördüm. Acılara kuşanıp , insanlara o şekilde gülümsüyorum. hiçbir şey olmamış gibi gibi. Anılar diyorum...
