İnsanın sevilmediğini bilmesinden daha kötüsü varsa o da sevildiğini zannedip, sevilmemesidir. Anlamak zor oluyor ama bir şekilde hissediyorsun sevilmediğini. Sevmediğine değil sevmiş gibi yaptığına üzülüyorsun. Acıları göğsüne sıkıştırıp, tırnaklarıni kalbine basıp terk ediyorsun o lanet şehri. Bir yer olsun kimse beni aramasın sormasın istiyorsun. Ki arayan soran da olmuyor zaten. Mutluluktan uçarken beynin tavana çarpar gibi oluyor sevildiğini zannedip sevilmediğini görünce. Gerçeklerle yüzleşince kör olmak geliyor içinden. İçin içinden geçiyor ama o içinden gitmiyor bir an bile. Sonra bir sabah uyanıyorsun toz pembe zannettiğin herşeyin aslında siyah olduğunu fark ediyorsun. Kapkaranlık. İşte o zaman büyümeye başlamış oluyorsun.Elinden renkleri alınmamış hic bir aşk olgunlaştırmaz insanı. Daha bir anlamlı buluyorsun şimdi annenin sakladığı eskileri, babanın dinlediği türküleri.
Her yanılgıda biraz daha eskiyor insan, ve eskidikçe değerleniyor sahici duygular...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ve Sen Geldin
Historia CortaHiç gitmezsin sanmıştım. Zaten bu hayatta sanmaktan daha büyük yanılgı yoktu.Bunu da sen öğretmiştin. Ama bir süre sonra güçleniyor insan, onu gördüm. Acılara kuşanıp , insanlara o şekilde gülümsüyorum. hiçbir şey olmamış gibi gibi. Anılar diyorum...
