CROWN

Chapter 15: His mind

MULA sa matatayog na mga puno at matitibay na sanga ay mataang pinagmasdan ng prinsipe ang napakalaking palasyo.

Nakasandal siya rito at nakapamulsa.

Kahit madilim ay nakikita niya ang mga munting maliliit na animo'y alitaptap na pinapasadahan ang buong palasyo at dagdag pa rito ang nagliliwag na buwan.

Hope! I can see this kind of beautiful castle in my own kingdom.

He didn't understand why he always felt something beautiful dahil hindi siya pinalaking maging mabuti at maganda sa paningin ng ilan.

Buong buhay niya nabuhay siya na kinamumuhian ang lahat ng meron sa mundong 'to at ang paghihiganti. 'Yun ang iminulat ng kaniyang mga magulang magmula noong bata pa siya.

Naalala niya pa ang batang tinulungan niya noong bata pa siya na halos mamatay na sa gutom at pinagbubugbog ng hindi kilalang kalalakihan.

He felt that he hate seeing people being suffer. He always help kahit na labag sa magulang ang ginagawa niya. Nakakaramdam siya na hindi maipaliwanag na pakiramdam na hindi tinuro sa kaniya noong pa man.

Ang magmahal at maawa.

Minsan ay nagiging labag sa saloob niya ang ginagawa niya but because of his parent, ipinapaalala sa kaniya ang lahat ng masamang ginawa nila sa buong kingdom na pinanamumunuan ng kaniyang magulang.

Ang City of Night na kung saan isinumpa na ang lugar na 'yon at wala ng kahit ano pang nilalang na nagpupunta 'ron.

Kung mayroon man, ay kukunin niya ang mga 'to para makapag-aklas sa iba't-ibang kaharian.

Kaya naman hindi siya masisisi, kung 'yun ang kaisa-isang bagay para mahalin siya ng kaniyang mga magulang, to become evil.

Siya ang magiging daan para mawasak ang mundong may kasalanan sa kaniyang mga magulang, ang buong Ethereal Kingdom.

Kung saan pinamumunuan ng mga hari at reyna sa iba't-ibang kontinente.

At una rito ang taong makapangyarihan sa buong Ethereal Kingdom para makuha ang makapangyarihang korona, ang hari ng Fantrician City ang siyang nagbababalanse sa mundo ng Ethereal.

He smirk when he saw a woman while carrying a book that lock on her arm, It's Erlina. She stepped near from him.

"Tulog na ang nasa loob ng palasyo. Nagawa ko ng patulugin ang kawal, mahal na prinsipe. Pwede na kayong pumasok. May sampong minuto po kayo para makausap siya at mahanap ang kinalalagyan ng korona dahil pwedeng magising ang mga kawal." saad ni Erlina habang tumitingin sa paligid na nagbabakasaking may nakasunod sa kaniya.

Tumango siya at nagtakip na ng mukha, mata lamang ang makikita sa kaniya.

Mabalis siyang nakalapit sa main entrance at wala pa kundangan pumasok sa palibot ng palasyo. Nakita niya ang mga tulog na kawal na nasa lapag hindi alintana ang pagpasok niya.

Pagpasok ay nakita niya ang lalaking may katandaan at mabilis na yumukod sa kaniya, Kimsoo.

"Nais mo daw ako makausap? Kamahalan. Talagang itataya mo ang buhay mo para lang makapasok dito." Natatawang sabi ng kaharap niya at napailing.

"Tell me. Where the crown is being held," saad niya. Determinado na 'tong makuha ang korona para makapag-aklas laban sa mga heirrs.

Dahil hindi alam ng kaniyang ama't ina ang kinaroroonang ng prinsesa. Mas mabuti ng maunahan ang na niya ang mga 'to bago maipasa sa prinsesa ang korona.

"Alam ba 'to ng 'yong ama't ina na nandito ka? Masyadong kang padalos-dalos, mahal na prinsipe."

Naningkit ang mata niya sa inaasal ng kaharap kaya naman, sinakal niya ito at idiniin sa pader.