CROWN

Chapter 20

THE rain came sluicing down the whole City, which fine to sprouted plants, for harvesting. Malaki ang naitulong nito para magkaroon ulit ng mga halaman na naubos noong nakaraan.

Malaki ang pasasalamat nila, dahil matagal na hindi pag-ulan ay natutuyo na ang kanilang pananim at dala ng gutom dahil sa kawalan ng pag-kain.

Dahil sa mga nangyari ay hirap ang ibang mamamayan, na makakuha ng mga pagkain, ang dating masagana ay lahat ay tila naghihirap na, dahil sa mga kaguluhan ng mga nakaraang tatlong linggo ay nawasak na ang ibang magagandang gusali, mga pananim, at ilang mga trabahador ay wala ng malikom.

Malaki ang naitulong ng palasyo para masulusyunan ang mga ito, nagpabigay ang hari ng mga pagkain, inumin at pagbibigay ng mga salapi sa mga ito para makapagtayo ulit ng mga kabahayan.

Sa nagawa niyang ito ay bumalik ang tiwala sa kaniya at naniniwala sila na matatapos ulit ang kaguluhan, humingi ang ilan ng paumanhin dahil sa pag-sisi sa kanilang hari dahil sa pag-aakalang nawalan na siya ng pakealam sa mga ito.

Maliban sa ibang namatayan, na patuloy ang paghihinagpis.

Napatingin si Zianna sa kaniyang bintana, dala ng pag-ulan ay hindi niya maiwasan ang malungkot, ang mga mamamayan ang iniisip niya.

Nalaman niya ang mga problema na kinakaharap ng mga bansang ito at ang mga sigaw kung paano sisihin ang kaniyang ama sa mga nangyayari, nagpagalit sa kaniya noong mga nakaraang linggo.

Matapos ng ilang araw na pagkakabulag ay nagawa na niyang makaaninag at nabasbasan na rin ito kaya naman maari na siyang makasama sa gawain ng pagiging mandirigma.

Noong mga nakaraan ay pagpapatrol ang ginagawa nila sa labas ng palasyo, na may nakalaban silang mga ilang Garghol, mga minions. Bukas ay 'yon ulit ang gagawin nila nagbabakasakaling may makuha silang impormasyon sa mga ito kung saan sila nagtatago.

She breath heavily, to calm herself, her sadness dissipating.

Inalalala niya ang mga nangyari kahapon kung saan niya nakita ang lalaki, napangiti naman siya bigla dahil sa kakaibang appeal ang meron ang lalaki nakausap niya sa creek.

I want to him see him again.

Matapos ng niyang tignan ang labas ay pumunta na siya sa hapag-kainan kung nasaan ang ibang kasama niya.

Sa iisang malaking bahay ay kasya sila labing dalawa, nakasama niya na rin ang mga panibagong niyang kaibigan, bagong mandirigma katulad niya, iba-iba ang mga ugali ng mga ito.

"O, nandiyan ka na pala, Zia. Kainan na!" Aly said while looking at her, si Aly ang pinakamaingay, pinakamakulit, ang para bata kung kumilos sa lahat, mas matanda ito kung kumpara sa kaniya, siya lang kasi ang pinakabata sa kanilang lahat. Hindi niya alam namay age limit pala sa pagiging mandirigma. Dapat nasa bente pataas, at siya naman ang labing walo.

"Ilang taon ka na?" Napatingin ako kay Arteixec ng tinanong niya ang age ko.

"18 years. Para saan 'yan?" Napansin ko kasing may hawak siyang listahan, sinulat niya kasi ang mga pangalan ng bagong kasama sa mga mandirigma.

"Hindi, halata. Mukha kang 21 o 25." Naningkit ang mata ko sa sinabi niya. What the hell! Mukha ba akong losiyang?

"Nangiinsulto ka ba?" nanggalaiti kong sabi sa kaniya. How dare him!

Umiling lang ito, at ngumisi. "Ang isusulat ko ay 20 years old. Ikaw ang pinakabata. Mamanipulahin natin ang edad mo dahil may age limit ang pagiging mandirigma, 'yun rin kasi ang edad ng kapatid ko, ngayon. Bye." sabi niya at umalis na.

"What the... hindi na nga ako sinagot, nanginsulto pa. Bwisit ka talaga, kuya Arteixec!"

Napiling na lang siya ng maalala 'yun.