Glimpse Of Memories [On-going]

Chapter 17: Avoid (Part 2)

Dedicated to Mythicius

A/N: I know ang tagal na naman ng update ko🤣. Tinatamad na naman kasi si akow. You know hindi kasi madali mag-isip ng plot hahaha. Ayun lang naman. Eto na ang chapter 17. Enjoyyzz!!

******

Chapter 17

"Wazzup mga mananap." pagsasalita ko ng bisaya.

Napatingin ako kai Ellaise nang mabilaukan ito. Pfft. Natatawa kasi ako sa mukha nito. Ang kinakain kasi nito nasa ilong na nya parang 'yong ilong nya na yata ang kakain hindi siya.

"Oh anong nangyari sayo?" Natatawang tanong ko sa kanya.

"Fishte ka!' Wag ka nga magsalita ng ganun."sabi nito sabay sikma sa kanin na pumasok sa ilong nya. Gumamit siya ng tissue ah. "Hindi ka namin naiintindihan."

"Pfft! Naiintindihan kaya ako ni Aya." Kinalabit ko pa si Aya. "Diba Aya?"

"Oh yeah! Hahaha. Tinuturuan nya ako ghurl. Kapag naghihintay kami sayo dito sa canteen everyday." Tumikhim ito. "Sampulan kita." Sabi nya sabay tawa.

Hinahawak-hawakan pa niya ang lalamunan at umaaktong kumakanta habang nakapikit. Muntanga lang.

"Eto na. Palita kog softdrinks kay giuhaw ko." sabi nito sabay turo sa parang counter basta yung kung saan ka bibili ng pagkain.

Napatingin naman kaming dalawa ni Aya kai Ellaise at nakita namin itong nakanganga. Nagtawanan kami ni Aya sabay apir.

"Hahaha! Epik mo bes." umapir ulit ito sakin na sinabayan ko naman.

"Ano yun? Hindi ko maintindihan." humawak pa ito sa sintido at umaktong nag - iisip.

"Hahaha. Gusto mo paturo bes? Tuturuan kita." sabi ko sabay tawa. "Para 'di ka naman ma left-behind."

Humawak pa ako sa tawa dahil sa dami ng tawa ko. Ang sakit na ng tiyan ko sa kakatawa kaya uminom muna ako ng tubig nang hindi mapasadyang malingunan ang papasok na si panot. Break narin ata nila. Dali-dali akong tumayo at kinuha ang aking bag. Nagtataka namanng tumingin sa akin ang dalawa.

"Oh! Saan ka pupunta? Hindi pa tayo tapos kumain ah." nagtatakang tanong skain ni Aya.

Natataranta naman akong sinagot ito, "E-h. Na-naiihi kasi ako." sabi ko saka pakeng ngumiti.

"Pupunta ka sa cr na may dalang bag?" sabi ni Ellaise sabay turo sa bag ko na naksukbit sa aking kamay.

"Oo. Magpupulbo kasi ako." tumingin ako sa kanan at nagpasalamat na hindi pa ako napapansin nito. Busy kasi itong nakikipag-uusap kela Leo. Mga tropa nya.

"Sige babye na. Kita nalang tayo mamaya girls." nagmamadaling paalam ko.

Ginamit kong pantakip sa aking mukha ang aking bag para hindi ako mapansin ni Vlad. Nasa kaliwa ko ito kaya nasa kaliwang banda nakatakip 'yong bag ko. Alam kong para na akong baliw dito. Pake ba nila. May tinataguan ako eh. Malapit na ako sa may exit palabas ng canteen nang may humablot sa kamay ko. Akala ko si Vlad pero hindi.

Si Jace.

Hinila ako nito palabas sa canteen at dinala sa kung saan. Hindi ako nagpumiglas dahil baka makaagaw atensiyon pa kami sa ibang students dun. Isyu na naman.

Tumigil kami sa isang lugar sa school. Tahimik din dito. Maliban sa tinatambayan ko isa rin to sa paborito kong lugar dito sa university. Wla kasing katao-tao masyado at konti lang rin ang pumupunta.

Agad kong binawi ang aking kamay mula kay Jace at magpapasalamat na sana dahil na rin sa pagtulong niya sa'kin para makalabas ng canteen nang hindi napapansin ni Vlad na hindi lingid sa kaalaman niya.

Ilang linggo ko rin itong hindi nakita sa school mula nong engkwentro nila ni panot. Hindi ko alam kung bakit. Gusto ko sana magtanong pero baka ma-misinterpret nya.

Napatigil ako sa aking malalim na pag-iisip nang lumingon ito sa akin. He have this genuine smile when he turn his gazed at me. I was shock for a minute then I asked him. Nakalimutan ko ng magpasalamat.

"What is that?" Sabi ko sabay turo sa ngiti niya. Nagtataka.
"I just wanna say sorry." He said while holding both of my hands.
I stared at him. I was shock at him for acted this way. Nagbukas-sarado ang aking bibig dahil wala akong masabi.

"For everything. Alam kong mali na ipagpilitan ulit ang sarili sa iyo ulit. Ako nang-iwan, ako ang sumuko at alam kong ang kapal ng mukha ko na angkinin ka uli and I am sorry for that. I know that I hurt you 2 years ago. I am sorry for that too. I have my reason pero I know na hindi mo na kailangang malaman. I know that your happy now and I dont want to ruin your happiness. I want you to be happy and I know Vlad will make you happy. I forgot to say this after that encounter with him." Tumingin ito sa akin ng seryoso pero may ngiti parin sa mukha. "Congrats for the both of you. Really." I saw tears falling from his eyes.

At first, I was confuse and shock about what he acted. I thought he was only saying this because I thought he has his motive. But when I saw tears rolling down on his cheeks. I know that he is sincere about what he said. The way he acted now is totally different from Jace before yes before. Hindi kasi agad siya papatalo kaagad. Kung anong gusto niya makukuha niya. In his own way. Kaya ako gulat na gulat ngayon. Jace never accepted defeat.

"Are you for real?" gulat kong tanong sa kanya, "and about Vlad, there is nothing going on between us. We're just friends. Well maybe. But we are not in a relationship status." Hindi ko alam kung bakit ako nagpapaliwanag sa kaniya pero alam ko iyon ang tama kasi ayokong mamisunderstand niya ang namamagitan sa amin ni panot. I just want to clear things between me and panot.

"Don't try to hide it Nix. Alam kong nahihiya ka lang ayaw mo ng isyu at mapag-initan ni Amber at ng mga alipores niya."

"No, seriously. We are not in a relationship thingy." tanggi ko sabay paikot ng mata.

"He confessed at me that it's true." he said.

Hindi ako makapaniwalang tumingin sa kanya at nagtanong, "He? Who?"

Hinawakan nito ang labi at umaktong parang may nasabing hindi dapat sabihin.

"My mistake. Just forget it." he uttered while avoiding my eyes.

"Tell me! Who is it?" Pamimilit ko sa kaniya pero ayaw talaga nitong umamin. Hinawakan nito ang baba para pilitin ang sarili na 'wag sabihin. Bumabalik na naman ang pagka-isip bata niya.

"I swear Jace if you won' t tell me. Hindi kita mapapatawad even if you said sorry." Pananakot ko sa kaniya.

Nanlaki ang mga mata nito at gusto ng sabihin pero parang may pumipigil dito. Hindi parin ata natitinag sa pananakot ko ah.

"I swear Jace. I will not forgive you." Tumingin ako ng seryoso sa kaniya para mas epektib. "I'm serious."
Natakot naman ito at tinaas ang dalawang kamay na parang sumusuko.

"Okay okay. Sasabihin ko na. Just forgive me first." sabi nya sabay ngisi.

I look at him flatly.

"Okay. Chill." Huminga ito ng malalim saka nagsalita, "It's Vlad."

I knew it.

Napapakit ako ng mariin at handa na sanang puntahan at komprontahin si Vlad nang makita ko ito 'di kalayuan sa kung saan kami banda. Our eyes lock but he just give me cold stare that went shivers to my body.

My lips parted in shock at lalapitan ko na sana siya nang tumalikod ito at naglakad papaalis.

Vlad...

******

Bug Out😉