Chapter (18) သီးသန႔္ကြၽန္း ( Zawgyi+ Unicode)
Charlesသည္ သေဘၤာေပၚသို႔ဆင္းလာသည့္ ရဟတ္ယာဥ္ေပၚတြင္ တက္လိုက္မိသည္ႏွင့္ သူ၏လက္ကိုင္ဖုန္းကို ထုတ္ယူၿပီး ဖုန္းေခၚရန္ ျပင္ဆင္ေသာ္လည္း ဖုန္းလိုင္းကို အမွန္တကယ္ပိတ္ဆို႔ထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူတို႔ကို လူမ်ားဝိုင္းခံထားၿပီး မည္သူတစ္ ဦး တစ္ေယာက္မွ ႀကိဳတင္သတိေပးမႈ မျပဳခဲ့ျခင္းက အံ့အားသင့္စရာ မဟုတ္ေတာ့ေပ။
"ဒီအ႐ူးေကာင္က တကယ့္ကို ေကာင္းေကာင္းျပင္ဆင္ထားတာပဲ"
Charles ကဖုန္းကို သူ၏လက္ထဲတြင္ နည္းနည္းေဒါသျဖင့္ တင္းက်ပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။ သူက ဖုန္းကို ပင္လယ္ထဲပစ္ခ်လိုက္ ခ်င္ ေပမယ့္ ဒီဖုန္းထဲမွာ သူခ်စ္တဲ့လူရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ရွိေသးသည္ဟုေတြးၿပီး လက္ထဲ ျပန္ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။
"သူက Albert ရဲ႕လက္ထဲမွာရွိေနေသးတယ္။ မင္း ဘယ္လိုလုပ္ သူ႔ကို ထားၿပီး သြားႏိုင္လဲ။ "
Ivan လည္း ရဟတ္ယာဥ္တြင္ရွိေနသည္။ သူထိုင္ေနတဲ့ထိုင္ခုံေပၚမွာ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔တင္းေနေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး Charles ကိုတစ္ခ်ိန္လုံးၾကည့္ေနခဲ့သည္။
" မင္းရဲ႕အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ မင္းက Albert ကို အရႈံးေပးဖို႔ ေ႐ြးလိုက္တယ္ ဟုတ္လား။ Tang Feng နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ထည့္မစဥ္းစားေတာ့ဘူးလား?"
Charles က Ivan ကို ပါး႐ိုက္လိုက္သည္။ Ivanရဲ႕ အဝတ္အစားကို Charles က တင္းက်ပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး တင္းမာစြာေျပာလိုက္သည္။
" ဒီအခ်ိန္ထိ မင္းက အေရးမပါတာကို ေျပာေနတုန္းပဲလား။ တကယ္လို႔ ပာဖို႔အပန္းေျဖေနတုန္းပဲ။ အကယ္၍ Tang Feng သာ တခုခုျဖစ္သြားတယ္ဆိုရင္ မင္း ကို ငါးမန္းစာေကြၽးဖို႔ အပိုင္းပိုင္းျဖတ္ၿပီး ပင္လယ္ထဲ ပစ္ခ်င္လိုက္မယ္လို႔ ငါ က်ိန္ဆိုတယ္။ "
" ခင္ဗ်ား... "
" ဘာျဖစ္သြားတာလဲ။ မင္းကို ငါ မထိရဲေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ေနတာလား။ အရင္က မင္း ငါနဲ႔ အိပ္ခဲ့ရင္ေတာင္ မင္းရဲ႕မိုက္မဲမႈက ဒီေန႔ငါ့ကို ေဒါသထြက္ေအာင္ လုပ္ဖို႔လုံေလာက္ၿပီေလ!"
ခ်ားလ္စ္က လက္သီး ႏွင့္ Ivan ကို တခ်က္ထိုးလိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
" ဒီလက္သီးက Tang Feng အတြက္ပဲ။ "
" Charles "
Ivan က အလန႔္တၾကား ေအာ္လိုက္မိသည္။
"Ivan Grace ငါ ေျပာတာကို ေသခ်ာနားေထာင္ပါ။ မင္းျပန္လာၿပီး မင္းရဲ႕ သခင္ကို အသက္ရွင္လ်က္ လူကိုယ္တိုင္ သြားေျပာလိုက္ပါ။ Albert ကို သူလုပ္ထားတာေတြ အားလုံးကို ငါ ေသခ်ာမွတ္တားတယ္လို႔။ ၿပီးေတာ့ ဒီအတြက္ သူ႔ဆီကို ငါ ျပန္ေပးဖို႔ လုပ္ေနတယ္ဆိုတာ ေျပာလိုက္၊ ၿပီးေတာ့ ငါ့ ေဘဘီေလးရဲ႕ ဆံပင္တပင္ ကြၽတ္သြားတာနဲ႔ ငါ ျပန္ေပးမယ့္ လက္ေဆာင္က ႏွစ္ဆျဖစ္သြားမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာ ျပန္ေျပာလိုက္။ "
Charles က Ivan ရဲ႕ အၤက်ီ ေကာ္လာကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ အရာရွိငယ္ေလး Ivanက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီး သူ႔ရင္ထဲ တင္းက်ပ္ေနသည္ကို မေအာင့္ႏိုင္သျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။
"ဒီလူက မင္းအတြက္ ဒီေလာက္အေရးႀကီးသလား။"
" သူက မင္းရဲ႕ အသက္ကိုကယ္တင္ခဲ့တာေတာင္ မင္းက ခုလိုေမးေသးတာလား "
Charles က တန္ျပန္ေမးလိုက္သည္။ Ivan စကားသံတို႔တိတ္သြားခဲ့ သည္။
" သူက ငါ့အတြက္ ဒီေလာက္ အေရးႀကီးတာ မဟုတ္ဘူး။ အရမ္းအရမ္းကို အေရးႀကီးတဲ့သူျဖစ္တယ္။ "
Charlesသည္ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ေသာပင္လယ္ကိုၾကည့္ၿပီး ညအေမွာင္ထဲမွ ေဝးကြာေသာမိုးကုပ္စက္ဝိုင္း၏ အစြန္းတြင္ က်န္ရစ္ခဲ့သည့္ ခမ္းနားႀကီးက်ယ္ေသာ သေဘၤာတစ္ခု၏ ေရေႏြးေငြ႕ေလးကို ေငးေနခဲ့သည္။
Tang Feng ကို သူ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးတာက လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ဝက္ခန႔္ ကစတင္ခဲ့ၿပီး နည္းနည္းေလးမွ ေလ်ာ့မသြားသည့္ အျပင္ မီးေတာင္တစ္ခုလို ပိုမိုပူေလာင္လာခဲ့သည္။
ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီလိုလူတစ္ေယာက္က သူ႔ကို မခ်စ္ပဲ ေနႏိုင္တာလဲ။
---------------------------
Albert သည္ နာရီဝက္ၾကာေအာင္ မေစာင့္ခဲ့ပဲ ဆယ္မိနစ္ခန႔္အၾကာတြင္ သူတို႔သည္ဝိုင္အနည္းငယ္ေသာက္ၿပီး အျခားေလွတစ္စီးကိုယူၿပီး တစ္နာရီခန႔္အၾကာ ခရီးႏွင္ကာ အျခားသေဘာကႋု ေျပာင္းခဲ့ၿပီး ရဟတ္ယာဥ္ျဖင့္ ခရီးဆက္ခဲ့သည္။
နက္ရႈိင္းေသာ ည၊ အဆုံးမဲ့ေကာင္းကင္၊ နက္ရႈိင္းေသာပင္လယ္ႏွင့္ မၾကာခဏ လႊဲေျပာင္း စီးနင္းရမႈမ်ား။ Tang Feng တစ္ေယာက္ ခရီးေဆာင္အိတ္ သယ္ဖို႔မလိုပဲ ခရီးရွည္ႀကီးကို ဆက္ခဲ့ရသည္။
တစ္ကမာၻလုံးကိုၾကည့္လိုက္ရင္ ေမွာင္မိုက္ေနပုံရသည္။ သူတို႔သည္ ညေကာင္းကင္ယံတြင္ ပ်ံသန္းေနၿပီး ရဟတ္ယာဥ္ အသံမ်ားက သူတို႔နားထဲတြင္ ဆူညံေနသည္။ ႐ုတ္တရက္သူ႔လက္က ေအးစက္သည့္ အထိေတြ႕ကို ခံစားလိုက္ရၿပီး Tang Feng အေတြးလြန္ေနရာမွ သူအနားတြင္ ထိုင္ေနေသာလူကို ၾကည့္လိုက္သည္။
သူႏွင့္ Albertတို႔သည္ တစ္ ဦး ႏွင့္တစ္ ဦး ေတြ႕ဆုံျခင္းမရွိခဲ့သလို စကားမ်ားမ်ား မေျပာဆိုခဲ့ဖူးေပ။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ တစ္ ဦး ႏွင့္တစ္ ဦး သိကြၽမ္းေနသလို ရွိသည္ဆိုသည့္ အခ်က္က ထူးဆန္းေနသည္။ Albert သည္ စင္းလုံးေခ်ာ ၿပီးျပည့္စုံေသာသူကို ႏွစ္ၿခိဳက္စြဲလမ္းသူ ျဖစ္ၿပီး အေၾကာက္လြန္ေရာဂါရွိသူ ျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ကိုယ္ရည္ ကိုယ္ေသြး ရွိေပမယ့္ ဒီလူက သူ႔ကိုယ္သူေအာင္ျမင္မႈ ရရွိေစဖို႔ လြယ္ကူေနသည္။
"မစိုးရိမ္နဲ႔၊ ငါ မင္းကို နာက်င္ေအာင္ မလုပ္ပါဘူး၊ ငါက သူတို႔နဲ႔ မတူဘူး။"
Albertရဲ႕အသံက Tang Feng ရဲ႕နားထဲကို နားၾကပ္ကေနတဆင့္ ရဟတ္ယာဥ္ ပ်ံသန္းသံႏွင့္ ေရာေထြးၿပီး ေရာက္ရွိလာသည္။ Tang Feng သည္ Albert အား ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူက ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာအၿပဳံးျဖင့္ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ၿပီး Tang Feng ၏ လက္မ်ားကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိလိုက္သည္။ Albert ထိထားသည့္ လူက သူ ႀကိဳတင္မခန႔္မွန္းႏိုင္သလို ေအးတိေအးစက္ျဖစ္ေနသည္။ ဒါကလည္း မနက္ေစာေစာ ဘာမွမျမင္ရသည့္ ေကာင္းကင္ျပင္ႀကီးကို ျဖတ္ကာ ခရီးသြားေနရသည့္ အတြက္ တဖက္လူက ခုလို ေအးစက္သည့္ အမူယာျဖစ္ေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။
လမ္းက ဘယ္မွာရွိတယ္ဆိုတာ သူ မသိဘူး။ ဘယ္ကို ေရာက္လို႔ ဘယ္ကို ေပါက္ေနတယ္လည္း မသိဘူး။ ဘယ္ကို ဦး တည္ေနလဲ မသိဘူး။ ဒါေပမဲ့သူတို႔က ဆက္ၿပီး ခရီးဆက္ေနဆဲျဖစ္သည္။
"အျပင္ကိုၾကည့္လိုက္ရင္ ေမွာင္ေနသလို ဘာမွမျမင္ရဘူး။ မင္း စိတ္ရႈပ္ေနတာလား ဒါမွမဟုတ္ ဘာကိုမွ မသိတာရတာေၾကာင့္ မင္း ေၾကာက္ေနတာလား"
Albert က တဖက္လူ၏ လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ ထားၿပီး စကားေျပာေနစဥ္ သူ႔က်န္သည့္ လက္တစ္ဖက္က Tang Feng ၏လက္ကို ညင္သာစြာပြတ္သပ္ေနသည္။
" မဟုတ္ပါဘူး။ "
" ဒါဆို ဘာေၾကာင့္မင္း လက္ေတြ ေအးစက္ေနတယ္ဆို ငါ့ကို ေျပာျပပါလား။ "
Albert ကၿပဳံးၿပီးေမးလိုက္သည္။
" ဘာလို႔ငါမေျပာခဲ့တာလဲေတာ့ ငါ မသိလို႔ပဲေပါ့ "
Tang Feng ကအျပင္ဘက္ကိုၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။
Albertသည္ ထိုလူ၏လက္ကိုပြတ္သပ္ၿပီး အၿပဳံးျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
" ပင္လယ္ေရက အရမ္းေအးၿပီးနက္ရႈိင္းတယ္။ ျပဳတ္က်သြားရင္ မင္းပတ္ပတ္လည္မွာ ဘာမွမရွိဘူး။ မင္းအနားမွာလွည့္လည္သြားေနတဲ့ ငါးမန္းေတြက မင္းရဲ႕ အ႐ိုးေပ်ာက္ဆုံးတဲ့ အထိ မင္းရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို ကိုက္ျဖတ္စားေသာက္ၿပီး ေနာက္ဆုံး မင္းက ပင္လယ္ေရေအာက္ကို နစ္ျမႇဳပ္သြားလိမ့္မယ္။"
"မင္း ငါ့ကို ပစ္ခ်ေတာ့မလို႔လား"
"ေၾကာက္သြားလား ဟား....ဟား...ဟား... ငါက ေနာက္တာပါ"
"ဒါက ဟာသနဲက မတူဘူး"
" ငါ မင္းကို ပစ္မခ်ခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေသဖို႔က နည္းလမ္း အမ်ားႀကီးရွိေပမယ့္ အဆုံးစ မရွိတဲ့ ပင္လယ္ထဲက ေအးစက္စက္ ကြၽန္းေလးမွာ ဖမ္းခံထားရၿပီး အထီးက်န္တဲ့ ခံစားခ်က္က တကယ္ကို မေကာင္းဘူးေနာ္.... "
Tang Feng ကျပတင္းေပါက္ကေန လက္ကို ထုတ္ၿပီး ပင္လယ္ေလးကို ခံၾကည့္သည္။
" ခုနက ေမးခြန္း မင္းကိုေျဖေပးရမယ္ဆိုရင္ အနည္းနဲ႔ အမ်ားေတာ့ သံသယနဲ႔ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈကို ခံစားရမွာ ေသခ်ာေပမယ့္ ဘာမွ လုပ္စရာ ရွိတယ္ မရွိဘူးဆိုတာကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ေ႐ြးခ်ယ္မႈပါ။ ဘယ္ေနရာမွာ ေနေန အထီးက်န္တယ္ အထီးမက်န္ဘူးဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ေပၚမွာပဲ မူတည္ပါတယ္ "
" အိုး? "
"ေန႔ႏွင့္ညအၾကားက တစ္ခုတည္းေသာျခားနားခ်က္ဆိုတာ ေနက ေကာင္းကင္မွာ ရွိေနတာပဲ ျဖစ္တယ္။ တကယ္လို႔ ေန႔ခင္းအခါမွာ ဒီေနရာမွာ လမ္းရွိတယ္ဆိုရင္ ညအခါလည္း ဒီမွာ လမ္းက ရွိေနမွာပဲ။ အလင္းေရာင္မရွိလို႔ မျမင္ရတာနဲ႔ပဲ လမ္း မရွိဘူးလို႔ ေျပာလို႔မရဘူး။ "
Tang Feng က Albert လက္ထဲက သူ႔လက္ကို ျပန္ ဆြဲယူၿပီး ေမးလိုက္သည္။
"Albert မင္းရဲ႕ လမ္းက ဘယ္မွာလဲ"
"ဒီမွာ။ "
မာနေထာင္လႊားစြာႏွင့္ သူက သူ႔ရင္ဘတ္ကို လက္ညႇိဳးႏွင့္ ထိုးျပလိုက္သည္။
ထိုညတညလုံး ရဟတ္ယာဥ္သည္ ပ်ံသန္းခရီးဆက္ေနၿပီး Tang Feng လည္း တစ္ညလုံး မအိပ္လိုက္ရေပ။ သူျပန္လည္ေမြးဖြားၿပီးေနာက္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ေကာင္းကင္ႀကီးထဲမွ ေနလုံးႀကီး ထြက္ျပဴလာသည္ကို အတူၾကည့္ရသည့္သူက Albert ျဖစ္ေနသည္။
ေရျပင္ႏွင့္ေကာင္းကင္တို႔ ဆုံမိသည့္ေနရာတြင္ ငါးျဖဴျဖဴ၏ ဝမ္းထြက္လို ျဖဴေဖြးေနၿပီး အၾကာခင္ လိေမၼာ္နီေရာင္ အလင္းစေလးက အရိပ္အႁမြင္ ထြက္ေပၚလာၿပီး ဟိုးအေဝးဆီကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အလင္းမ်ား ယိုစီးသြားသလို အလင္းတို႔ ျဖာက်လာခဲ့သည္။ Tang Feng သည္ ျပတင္းေပါက္ဘက္ကို တည့္တည့္လွည့္ၾကည့္ရင္း သဘာဝတရား၏လွပမႈႏွင့္ ေမွာ္ဆန္မႈကိုေလးစားစြာ တိတ္ဆိတ္စြာ ၾကည့္ေနသည္။ ေနထြက္လာသျဖင့္ ပင္လယ္မ်က္ႏွာျပင္ေပၚတြင္ အလင္းႏုႏုတို႔ ဖုံးအုပ္ေနၿပီး အနီေရာင္ အလႊာတစ္လႊာက ပင္လယ္၏ အထက္ႏွင့္ေအာက္သို လႊမ္းၿခဳံကာ ေတာက္ပလို႔ေနသည္။
ဟိုးအေဝးတစ္ေနရာတြ ကြၽန္းငယ္ေလးတျဖည္းျဖည္းေပၚလာၿပီး သူတို႔ ႏွင့္ ပိုပို နီးကပ္လာသည္။ ေန၏ ပူေႏြးေသာေနျခည္ေအာက္တြင္ ရဟတ္ယာဥ္သည္ ပင္လယ္ထဲရွိ ကြၽန္းတစ္ကြၽန္းေပၚတြင္ ျဖည္းျဖည္း ခ်င္း ဆင္းသက္ခဲ့သည္။
ေလယာဥ္ေပၚမွာ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ စီးနင္းလာတဲ့သူဟာၿငီးေငြ႕ၿပီး အိပ္ခ်င္ေနေပမယ့္ Tang Feng နဲ႔ Albert တို႔က ရဟတ္ယာဥ္ထဲမွ အတူတကြ ဆင္းလိုက္သည္။ သူက တညလုံး ခရီးထြက္လာၿပီး ႐ုတ္တရက္ အလယ္ေခတ္ဥေရာပကို ေရာက္ရွိလာသည္ဟု ခံစားလိုက္ရသည္။
သူတို႔ဆင္းလာသည့္အခါ ဥေရာပဝတ္စုံမ်ား ဝတ္ဆင္ထားေသာ အမ်ိဳးသားႏွင့္အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ လမ္းႏွစ္ဖက္စလုံးတြင္ ဒူးေထာက္ ကာ ႀကိဳဆိုေနၿပီး ေလးနက္ေသာ အမူယာႏွင့္ လူလတ္ပိုင္း အမ်ိဳးသား တစ္ဦး က Albert ႏွင့္ Tang Feng ကို ေရေႏြးစိမ္ထားသည့္ လက္သုတ္ပုဝါကို ေလးစားစြာ ကမ္းေပးခဲ့သည္။
Albertက ပုဝါကို ယူကာ ပုံမွန္လို သုတ္ၿပီးေနာက္ ေဘးမွ အိမ္ေဖာ္မေလးက ထိုလက္သုတ္ၿပီးသား ပုဝါကို လွမ္းယူလိုက္သည္။
"သြားၾကစို႔ "
Albertသည္ၿပဳံးၿပီး Tang Feng ၏ လက္ကိုကိုင္ၿပီး ဒီသီးသန႔္ကြၽန္း ေပၚသို႔ တက္ခဲ့သည္။ ရဟတ္ယာဥ္သည္ ကြၽန္းေပၚရွိ နန္းေတာ္ ကဲ့သို႔ေသာ အိမ္၏ေခါင္မိုးေပၚတြင္ ဆိုက္ထားသျဖင့္ ထိုေနရာမွ တကြၽန္းလုံးကို ၾကည့္ရႈရန္အေကာင္းဆုံးေနရာျဖစ္သည္။ Tang Feng က ပတ္ဝန္းက်င္ကို အနည္းငယ္ၾကည့္ရႈလိုက္သည္။ ကြၽန္းေပၚရွိ အနက္ေရာင္ဝတ္စုံဝတ္ကိုယ္ရံေတာ္မ်ားသည္ ရံဖန္ရံခါကင္းလွည့္ ေနၾကသည္။ ႐ြက္ေလွကို လူေတြကေစာင့္ေရွာက္ေပးထားၿပီး သူတို႔ ကိုျမင္ေသာအခါ ပ်င္းရိေနၾကပုံေပၚသည္။
ထို႔ေနာက္ သူတို႔ အာက္သို႔ဆင္းလာၾကၿပီး Albert သည္ Tang Feng အတြက္ အခန္းတစ္ခန္း စီစဥ္ေပးခဲ့သည္။ အိမ္ေဖာ္မ်ားသည္ ေရပူျပင္ေပးၿပီး သူ၏ဖိနပ္မ်ားခြၽတ္မည့္အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနခဲ့ၾကသည္။
သာမန္ဆိုရင္ သူကိုယ္တိုင္လုပ္မွာျဖစ္ေပမယ့္ မေန႔က အေတြ႕အႀကဳံေတြ အမ်ားႀကီးေၾကာင့္ Tang Feng က အရမ္းပင္ပန္းေနၿပီ ျဖစ္လို႔ အိမ္ေဖာ္ မေလး မ်ား ဒူးတုပ္ကာ ဖိနပ္ႏွင့္ ေျခအိတ္ခြၽတ္ေပးသည္ကို လက္ခံလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ ေရပူထဲ စိမ္ခ်ိဳးၿပီး အိပ္ယာထက္မွာ ပစ္လွဲၿပီး အိပ္ေမာက်သြားေတာ့သည္။
ထူးဆန္းတဲ့အခန္း၊ ထူးဆန္းတဲ့အိပ္ရာ၊ ၿပီးေတာ့သူစိမ္းတစ္ေယာက္...
Albertက ဒီမွာ သူ႔ကို ေလွာင္ပိတ္ထားဖို႔ ဖို႔မရည္႐ြယ္ဘူးလား။
ေမ့လိုက္ပါေတာ့။ ျဖစ္မယ့္ဟာကို တားဆီးလို႔မွ မရတာပဲ။
ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာ မစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့ပဲ ပင္ပန္းလြန္းလို႔ သူ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။
Tang Feng အိပ္မက္မက္ ေနခဲ့သည္။ ထိုအိပ္မက္၌ အနီေရာင္ A ဆိုသည့္ သေကၤတ တစ္ခုကို အန္ေနသည့္ ေႁမြနီကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေအးစက္စက္ႏွင့္ေခ်ာက်ိက်ိ ေႁမြ၏ ကိုယ္ခႏၶာသည္ သူ၏ကိုယ္ခႏၶာ၏ အထက္သို ေ႐ြ႕သြားေနသည္။ ေႁမြ၏ေအးေသာအထိအေတြ႕က ညင္ညင္သာသာႏွင့္ သူ႔အသားေရကို ီထိေတြ႕မႈက သူ႔ကို ထိရွၿပီး ရႈပ္ေထြးတဲ့ခံစားမႈတစ္ခုျဖစ္ေပၚေစၿပီး ေႁမြက သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို ရစ္ပတ္ၿပီး သတ္ေတာ့မလို တင္းက်ပ္သည္ထက္ တင္းက်ပ္ တင္းက်ပ္ေအာင္ ညစ္ေနခဲ့သည္။
"Ah-"
Tang Feng သည္ အိပ္မက္မွ ႏိုးလာၿပီး ေၾကာက္စရ အိပ္မက္ေၾကာင့္ ေၾကာက္လန႔္ကာမ်က္လုံးမ်ားဖြင့္ေသာအခါ ပိုလန႔္သြားခဲ့သည္။
Albert ၏ မ်က္ႏွာသည္ သူ႔ေရွ႕တြင္ေပၚလာၿပီး အိပ္ယာႏိုးစျဖစ္သျဖင့္ မူးေဝေနၿပီး သူ၏ေခါင္းကို ယမ္းကာ ၂-၃ စကၠန႔္အၾကာတြင္ Tang Feng တျဖည္းျဖည္းတုံ႔ျပန္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ဘာေၾကာင့္ Albert သူ႔ ေရွ႕ေမွာက္မွာ ေရာက္ေနတာလဲ။
မေန႔က Albert က သူ႔ကို ပင္လယ္ထဲက ကြၽန္းတစ္ကြၽန္းဆီကို ေခၚလာတယ္ဆိုတာ သတိရသြားခဲ့သည္။
"မင္း ဘာလုပ္ေနလဲ?"
ေခြၽးေတြက သူ႔ရဲ႕ေနာက္ေက်ာကို မွာ ဖုံးအုပ္ထားသည္ကို သိလိုက္ရသည္။ Tang Feng သည္ႏိုးႏိုးခ်င္း အနည္းငယ္ မူးေဝေနေသာ္လည္း သူ၏လက္ကို ေထာက္ကာ အိပ္ယာထက္မွ ထထိုင္ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔ ဦးေခါင္းကို ေထာင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကိုယ္အေပၚပိုင္းက ၿခဳံထားတဲ့ ေစာင္ကို ဖယ္ခြာထားၿပီး ဗလာက်င္းေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
Albert ၏ေအးစက္ေသာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ သူ၏ခါးနားတဝိုက္တြင္ ရွိေနဆဲျဖစ္ၿပီး ဟိုသည္ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ဒါေၾကာင့္ သူ အိပ္မက္ထဲမွာ ေႁမြႀကီးကို မက္တာ ျဖစ္ရမယ္... ဒီလူေၾကာင့္..
"မင္းမွာ အဖ်ားရွိတယ္။"
Albert သည္ သူ၏ ေဘးတြင္ အဝတ္စား အျပည့္စုံႏွင့္ ဝတ္ကာ ထိုင္ၿပီး စကားေျပာေနေပမယ့္ သူ႔ကိုယ္ေပၚ တင္ထားသည့္ သူ႔လက္ကို ဖယ္မည့္ပုံမေပၚေပ။ Tang Feng သည္ သူ႔ကိုယ္သူ ျပပြဲတစ္ခုႏွင့္ တူေနၿပီး Albert သည္ အႏုပညာကိုတန္ဖိုးထားကာ မွန္ဘီလူး ကိုင္ထားၿပီး ေသခ်ာေလ့လာေနေသာ ေကာင္ေလးႏွင့္တူသည္ဟု ေတြးေနမိသည္။ အေနထားက ထိုသို႔ ေတြးခ်င္စရာျဖစ္ေနသည္။
"မင္း ငါ့ကို ဒီလို ထားမွာေတာ့ အေအးမိၿပီေပါ့"
Tang Feng က ေစာင္ကို လွမ္းယူၿပီ းကိုယ္ေပၚမွာ လႊမ္းၿခဳံလိုက္သည္။ ေႏြးေထြးေသာ ခံစားခ်က္က သူ႔ကို သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္ေစသည္။ သူက Albert ၏ လက္မ်ားကို ဖယ္ထုတ္ပစ္ၿပီး ကိုယ္ကို လုံေအာင္ ေစာင့္ျဖင့္ ရစ္ပတ္ထားလိုက္သည္။
Albert၏စကားႏွင့္အျပဳအမူမ်ားသည္ အၿမဲတမ္း အတိက် ခန႔္မွန္းလို႔ မရႏိုင္ေပ။ Tang Feng သည္ေႏြ ဦး လိပ္ျပာေလးလို မိမိကိုယ္ကို လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင္ႏွင့္ ဖုံးထားသည္ကို ၾကည့္ၿပီး ထိုသူက ေစာင္ေပၚက ေနၿပီး သူ႔ကို ဖက္လိုက္ကာ Tang Feng၏ လည္ပင္းနားတြင္ သူ႔ ေခါင္းကို ထားလိုက္သည္။ ညင္ညင္သာသာ အသက္ရႈထုတ္လိုက္သျဖင့္ သူ႔ကို ေျပာလိုက္ရသည္။
"ငါ အေအးမိေနတယ္၊ ငါ့နားကို မကပ္နဲ႔ "
Tang Feng က သူ႔နဖူးကို လက္နဲ႔ အသာထိလိုက္ၿပီး စမ္းၾကည့္ေတာ့ ပူေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရတာ အံ့ၾသစရာမဟုတ္ေပ။ မေန႔ညက ရဟတ္ယာဥ္ေပၚမွာ ေလအလြန္တိုက္ေနၿပီး အၾကာႀကီး ေညာင္းေနေအာင္ စီးခဲ့ရေတာ့မွေတာ့ အေအးမိၿပီေပါ့။
Albert ကTang Feng ကို တင္းေနေအာင္ ေပြ႕ဖက္ၿပီးနားနားကပ္ကာ တီးတိုးေျပာလိုက္သည္။
" ဒါက မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ရလဒ္တစ္ခုပါ.."
" မင္းဘာကို ေျပာတာလဲ..."
Tang Feng က Albert ေျပာလိုက္သည့္ စကားကို နားမလည္ပါ။ သူ႔လည္ေခ်ာင္းထဲ အက္ကြဲေျခာက္ေသြ႕ေနသလို ခံစားလိုက္ရလို႔ Albert ကိုေျပာလိုက္သည္။
" ငါ့ကို ေရတခြက္ေလာက္ယူေပးပါလား"
" ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ကူညီေပးပါရေစဗ်ာ..."
Albert က ေရတဖန္ခြက္ႏွင့္ ေဆးကို ယူလာၿပီး Tang Feng ကိုေပြ႕ထူကာ ေရႏွင့္ေဆးကို ျငင္သာစြာ တိုက္ေပးလိုက္သည္။ Tang Feng ေဆးေသာက္ေနသည္ကို သူက မ်က္လုံးမလြဲတမ္း ၿမိဳခ် ခ်င္သလိုကို စိုက္ၾကည့္လို႔ေနသည္။
" မင္း င့ါကို ခုလို တခ်ိန္လုံး စိုက္ၾကည့္မေနပါနဲ႔လား.."
" ငါ့မွာ ကေလးရွိတယ္။ ဒါက သူ႔အေမကို ခ်စ္လို႔ မဟုတ္ပဲ ငါက ကေလးတစ္ေယာက္လိုခ်င္လို႔ ရလာခဲ့တာပါ။ ဒီဟာက မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ရလဒ္တစ္ခုပဲ။ ငါ တေလာကလုံးက လူေတြကို ျမင္ခဲ့ ေပမယ့္ မင္း အိပ္မက္ဆိုးမက္ေနတာကို ျမင္လိုက္ရခ်ိန္မွာ ငါ အေရးတႀကီး လိုခ်င္သြားတာ တစ္ခုပဲ ရွိတယ္။ "
Albert က Tang Feng ကို အိပ္ယာထက္ကို ညင္သာစြာ လွဲအိပ္ေစၿပီး Tang Feng ရဲ႕ပါးျပင္ကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ညင္ညင္သာသာ ထိေတြ႕ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
" မင္း မေမွ်ာ္လင့္ပဲ လိုခ်င္တဲ့ အရာက ဘာလဲ မင္းသိလား..."
" ငါနဲ႔ ခပ္ခြာခြာေနေပးစမ္းပါ..."
" မရဘူး..." .
Albert က Tang Feng ရဲ႕နဖူးကို ျငင္သာစြာ ဖိကပ္နမ္းလိုက္ၿပီး တီးတိုးေျပာလိုက္သည္။
" ငါ မင္းကို သိမ္းပိုက္လိုက္ခ်င္တယ္..."
==========================
YOU ARE READING
(V 3+V4) ကောင်းကင်ယံထက်က ငွေကြယ်ပွင့် ( MM translation)
Romance(True Star _ Volume -3) Volume _ 1 https://my.w.tt/0VLPMBzaM0 Volume _2 https://my.w.tt/FiO6qMLaM0 https://www.rabbit-converter.org/Rabbit/ Because of my friend Shiroyuki, now i am ok to up my fiction with both myanmar font. Thanks Shiro.
