Yağmurlu Geceler /Tamamlandı/Wattys2020

Yirmi birinci gün

Selam canlarım 👋🏻
Nasılsınız?
Bölüm ithafı: cutoluyuz
Bölüm şarkısı: Everything Has Changed
İthaf isteyenler yoruma.
Yeni bölüm 👇🏻

Alarmımın sesine gözümü açtım. Sabah olmuştu. Ben yine rüya görmemiştim. Ama daha önceki rüyalarımı yazmayı unuttuğum için elime rüya defterimi almak için ayağa kalktım. Madeleine hala uyuyordu. Sanırım erken kalktım. Çantamı aramaya başladım. Nerede olabilir diye düşünürken aklıma dolap geldi. Ses çıkarmak istemediğim için kendim aldım çantamı. İçinden defterimi aldım ve odadaki benim tarafımda olan çalışma masasına oturdum. Hızlıca yazdım çünkü aşağı inip bir kahvaltı yapmak istiyorum.

Dolabın karşısına geçip kıyafetlerimi seçtim. Üstümü giyindikten sonra telefonumu alıp kapıya yöneldim ama açılmadı. Kapı deliği dışardan çalışıyor ve ben şu an içeride sıkıştım. Madeleine nasıl yapmıştı? Elini kapıya koymuştu. Elimi kapıya dayadım. Parmaklarımın uçlarında beliren dairelerden sonra kapı açıldı. Dünkü gibi, delik delik olarak. Dışarı çıktım ve merdivenlere yöneldim. Aşağı yavaşça inerken telefonum titredi. Ekranı açtığımda Güneş'in adını gördüm. Telefonu açtım ve sessizce konuştum "günaydın Güneş'im" "günaydııııın, nasıl gidiyor yeni okul hayatı?" "Şey, doğrusu okul daha başlamadı. Erken uyandım. Yani buradakilere göre. Şimdi mutfağa gidiyorum kendime kahvaltı hazırlamaya" dedim merdivenden inmeye devam ederken. "Yaaa, okul nasıl bir yer?" "Normal bir okul işte, he he he" "Yıldız, annen bana söyledi gittiğim okulu, sen bana anlat bakalım ne kadar fantastik bir yer"

İç çektim ve konuştum "Peki, sadece bir gariplik söyleyeceğim" "tamam" "kapı delikleri konuşuyor" dedim ve sessizlik, sonrasında ise çok tiz bir ses "vay canına! Gerçekten mi? Neler söylüyor? Neyse boşver işin vardır senin git kahvaltını yap" "Peki, görüşürüz" deyip kapattım. Annemden güzel bir açıklama bekliyorum. Özellikle beni götürdüğü kadının sahteliği konusunda. Hiçbir garipliği ona anlatmamıştım ama yine de o kadını gerçek biri sanmıştım. Peki ya güçlerimden vazgeçirebilme ihtimali? O nasıl olacaktı? Ya tehlikeli olmam? O da mı yalan? Mutfağa vardığımda birkaç kişi gördüm. Onlarda bir şeyler pişiriyorlardı. Ama bu kişiler öğrenci değildi.

"Günaydın kızım, sen yeni gelensin galiba" "günaydın abla, evet ben yeni geldim. Ben alarmı kapatmamışım kaçta uyanacağımı bilmediğim için erken oldu galiba" "ya evet, bizimle aynı uyanmışsın. Kahvaltı hazırlıyorduk bizde. Gel sen bizimle yap istersen" "olur, sağolun" deyip gösterdiği masaya oturdum. "Adın ne senin?" "Yıldız" "bende Sema, bu İris, o Diana, fritözün önünden geçen Şeyma ve birkaç kişi daha. Doğrusu hepsinin adını bilmiyorum, ezberlemek zor oluyor" "memnun oldum" "bizde" dediler hepsi bir ağızdan. "Sen ne zaman öğrendin güçlerin olduğunu?" "Neredeyse bir ay önce, daha az bir süre önce hatta" "ne güzel. Başka güçler yapabilen insanlarda var ama bu okulda sadece elementlere hükmedebilenler var. Mesela zamanı kontrol edebilenler var" "ne değişik, bilmiyordum" "bizimde element gücümüz var ama biz okuldan mezun olamadık. Yani hepsine istediğimizi yaptıramıyoruz. Çünkü derslerimize dikkat etmedik". "Eee kızım sen zorlandın mı gelirken?" dedi Şeyma abla "evet, bazı insanları bırakmak zor oluyor. Ani bir kararla geldim ben buraya" "sevgilin var mıydı? Ay kesin vardı, kötü olmuştur kızcağız ya" dedi İris abla, ona da Sema abla karşılık verdi "bir dur kız söylesin var mı yok mu" "benim sevgilim yoktu, daha çok arkadaşlarım vardı. Ailem falan" başlarını salladılar.

Kahvaltı masası hazırlandıktan sonra herkes oturdu ve yemeğini yemeye başladı. Yabancıları kendilerine benzetmişler burada. Herkes birbirine çok benziyor. Ama daha Diana ablanın nasıl konuştuğunu duyamadım. Belki aksanı vardır? Umursamadım ve yemeğime döndüm. Bitirdiğimde toplamalarına yardım edecektim ki izin vermediler. Bende odama dönüp içeri girdim. Hazırlanırken büyükçe bir ses oda da yankılandı. Resmen siren sesi. Madeleine yastığı kulaklarına bastırarak "biraz daha!" diye bağırdı. Sanırım alarmdı bu. Sesin geldiği yere bakınca yatağın yanında yukarı aşağı giden bir kırmızılık gördüm. Yanına gittiğimde ona dokundum ve benimki sustu. Ama Madeleine'nın ki hala ötüyordu. Gidip onunkine dokundum ama susmadı. Galiba biraz da parmak iziyle çalışıyor. Maddie kalktı ve alarmını kapatıp banyoya gitti.

Komodinimin çekmecesine alimi attım, açtığımda içinde aradığımı buldum, ders programım. Elime aldığımda önce hangi derse gideceğime kendim karar verebildiğimi ama güm içinde yazılan derslere gitmezsem yok yazılacağımı belirtmişler. Her gün aynı dersler vardı, tek fark normal derslerdeydi. İlk önce normal derse, yani biyoloji dersine gitmeye karar verdim. Sonrasında aklıma neresi eserse. Benim daha defterlerim hazır olmadığı için yanımda götürmek zorunda olduğumu anladım. Hazır olduğumda kendime boy aynamda baktım. Kendime bakarken aklıma ne kadar çok değişmiş olduğum geldi. Çok sakin bir insanken şu an neşe saçıyordum. İnanılmaz bir değişiklik. "Hey, Maddie, ben çıkıyorum. Ah özür dilerim. Sana Maddie demem rahatsız eder mi?" "Hayır, bende adımın çok uzun olduğunu düşünüyorum Yıldız"

Kapıya elimi dayayıp çıktım. Aşağı sonuçların olduğu kata indim. Aradığım sınıfı bulunca içeri girdim. Birkaç kişi gördüm, kimse birbiriyle konuşmuyordu. Herkes önünde duran kitabına bakıyordu. Sanırım burada dersleri eklemeliyim. Sınıfın kapısı kapanınca herkes bu tarafa döndü. Bana baktılar ve yanlarına gitmem için bir hareket yaptılar. Yanlarına vardığımda "merhaba, sen yenisin değil mi?" dedi içlerinden biri. "Evet, merhaba" "gelsene, otur" dedi aynı kişi. Geçip yanına oturdum, arkadaş yapma. "Adın ne?" "Yıldız, senin?" "Beatrice, ama bana Trice derler. Daha kolay geliyor" "memnun oldum Trice" "yanım boş kalıyor genellikle, benimle oturmaya ne dersin? Yani başka birinin yanına oturmayı düşünmüyorsan tabi" dedi kapıya bakarak. O tarafa döndüğümde Maddie'yi gördüm. "Aslında ben yalnız oturacağım galiba" "sen bilirsin, yeni olduğun için yanını boş bırakacaklarını sanmıyorum"

Boş bir yere geçip bekledim. Kitaplarımı masanın üstüne koyduğumda masa hepsini yuttu, ve sonra biyoloji kitabımı geri çıkardı. Not almak için yanımda getirdiğim defteri de masaya koydum. Not defterime bakarak düşünürken yanımda, arkamda ve önümde birkaç kişinin varlığını hissettim. Etrafıma baktığımda 5 kişi etrafımda durmuş bana bakıyordu. "Okula hoşgeldin... adın neydi?" "Yıldız" "hoşgeldin Yıldız. Benim adım Sefa, o Elena, bu Marco, şu Grimm, arkanda ki gereksiz de benim kankam Mia" "ha ha ha" dedi adının Mia olduğunu öğrendiğim kız. "Memnun oldum" dedim. Hepsi bir ağızdan "bizde memnun olduk" dediler. ARKADAŞ YAPMA SENİ GERİZEKALI. Gülümsedim. "Oh unutuyordum, bu senin için, yeni gelenlere veriyoruz" dedi Marco elindeki kalemi bana uzatırken. "Bu kalem kendi kendine yazıyor deftere, ne istersen onu yazıyor" dedi Grimm.

Karşımdakilerin arkasından bir ses geldi "dağılın millet". O tarafa baktığımda Maddie'yi gördüm. "Rahat bırakın kızı" dedi. "Özür dileriz Yıldız, rahatsız ettiysek kusura bakma" dediler ve dağıldılar. Maddie yanıma geldi ve "ben bu okulun korkulan kızlarından oluyorum, çünkü dövüş derslerinde birinciyim" deyip göz kırptı. Sonra ders başladı.

*******

Günün sonunda odama çekildim. Ama hala vakit ve enerjim vardı. "Maddie" "Efendim?" "bana dışarıyı gezdirebilir misin?" "Hafta sonu hariç dışarı çıkmamız yasak ama" "Hmm, tamam. O zaman, okulda teras var mı?" "Evet var, en üst katta, seninle gelmemi ister misin?" "Olur" dedim. Beraber en süt kata çıkmak için asansöre bindik. Varmak için uzun bir süre bekledik. Çünkü okul çok yüksekti. Terasa vardığımızda Maddie işi olduğunu ve gitmesi gerektiğini söyleyip ayrıldı. Bende bir yere oturup annemi aradım. "Anne" "Efendim kızım?" "Bana her şeyi açıklamanı istiyorum" iç çekti ve konuştu "seni götürdüğüm karın sahteydi. İllüzyon gücü olan bir arkadaştan yardım aldım. Benim saçlarım da seninkiyle aynı renkte Yıldız. Ve sana yalan söylememeliydim" bu açıklamadan sonra biraz daha konuştuk ve telefonu kapatıp odama döndüm.

Ödev kontrolü, kitap okuma gibi normal aktivitelerden sonra pijamalarımı giyip yatağa girdim. Dışarıda fırtına vardı, yine. Terasa çıktığımda hava zaten soğuktu, yağmur atıştırıyordu ama bu kadar hızı yağmıyordu. Güçlerimin olduğu derslerde yapabildiğim her tür şey tekrardan öğretildi. Yağmurlu gecelerim en güzel ve huzurlu gecelerim olmuştu, ama artık öyle değildi...

Nasıl bir bölümdü sizce?
Ben şahsen beğendim.
Evet evet güzel oldu.
Sizce artık eskisi gibi arkadaşlıklar kötü mü bu okulda?
İthaf isteyenler yoruma.
Neyse benim yine gevezeliğim tutacak artık.
👋🏻