TUTULMA

29.Normal

Uzun zaman sonra yine geldim. Hemen bana bölüm sormayın bu bölümün bile başını milattan önce sonunu milattan sonra yazdığım için geçişlerin nasıl olduğunu ne yaptığımı anlatımımın ne kadar değiştiğini filan bilmiyorum idare edin dostlar yazarınızın üzerinden tır geçti. Eskisi gibi değil artık.

29. Normal

Pınar'dan

İçimde nerden geldiğini bilipte işime gelmediği için bilmemeyi tercih ettiğim bir cesaret vardı. Kollarının arasındaki bedenimi yakan ateşin verdiği aşikardı. Haftalar  önce ikimiz için hazırlanan onun odasında uzun zamandır tek başıma yatağında yatıyordum. Hiç sevmediğini bildiğim rengarenk çarşaflar sermiş, sevdiğim parfümleri sıkmıştım. Beni terk ettiğini düşündüğüm için cezayı kendime kesip kokusunu kovdum onun odasından. Bütün çabam onsuz bir şekilde devam etmeyi kendime öğretmek içindi. Bir an da gelerek her şeyin başa sarmasına neden olduğunun farkında değildi.

Döndüm dolaştım tekrar aynı noktaya geldim.

Onun için neydim?

Benim için candı.
Canandı. Yürek sancımdı.
Soluduğum enfes bir nefesti.
Okudum kitabın en güzel cümlesiydi.
Her şeydi,
Her şeyimdi.

Onun için ister bir hiç olayım ister istemediği çocuğunun annesi. Ne olursa olsun umurumda değildi. Ben sadece onundum.

Uzun zaman sonra yine yeniden aynı yatakta ve onun kollarında olmak, hiç güven vermediği halde kendimi güvende hissetmem acaba ne kadar normaldi? Varlığının verdiği mutluluk, yokluğunun acısından çok çok daha güzeldi. Kokusunu yeniden soluyabilmek hepsinden de güzeldi.

🌖

Hayatımız sessiz sedasız gelişinin ardından olağanın üstünde hızla normalleşmeye başladı. Semih sabah işe gidip akşam geliyordu. İnanması zor ama babasının şirketinde çalışmaya başlamıştı.
Erken doğum riskim olduğu için her hafta doktora beni kendisi götürüyor, en ince detayına kadar doktorla görüşüp benimle birlikte eve dönüyordu. Ona bebeğimizle ilgili bir şeyler anlattığımda beni dinlemediğini bildiğim halde sırf dinliyormuş gibi yaptığı için mutlu oluyordum. Semih kendine neyin bedelini ödetiyordu bilmiyor ama gözlerine baktığımda korkunç gerçeği görebiliyordum. Onun için biz zorundalıktık. 

Bebeğim ve ben onun için istenmeyendik. Ona olan sevgimin onun için bir önemi olmadığını görebiliyordum. Ama onunla sevişirken hiç sevilmediğimi, istenmediğimi hissetmedim. Beni ona bağlayan da belki buydu.

"Tatlım yine derinlere dalıp gitmişsin."

Eda ablanın sesiyle kendime geldiğimde istemsizce utandım. Havaların sıcaklamasıyla havuz başından ayrılmıyordum. Son zamanlarda güneşlenmek yaptığım tek eylemdi.

"Portakal suyu sıktırdım sana. Yine çok solgun görünüyorsun." Bardağı şezlongun yanındaki sehpaya bırakıp diğer şezlonga uzandı.

Portakal suyundan bir yudum alırken gözüm Eda ablanın fazlaca fit görüntüsüne takıldı. Ellili yaşlarda olduğunu biliyordum. Yaşıtı olan kadınlarla alakası yoktu. Resmen genç kız vücuduna sahipti. Yüzüne bakarak evet yaşının ağırlığını görebilirsiniz ama vücudunun o yaşta olduğunu kimse iddia edemez. Sağlıklı beslenmesi ve aktif bir hayatının olmasının getirisiydi fit vücut.

Yedi aylık minik göbeğime baktım. Biraz kilo aldım ama ondan ziyade çöken gözlerim ve solan tenim berbattı. Hafta sonu Eylem ile Metin'in düğünü vardı. Canım arkadaşımın hiç yanında olamamıştım. Oysa o benim her şeyimle ilgilenmişti. Bense telefonda bir iki fikir verip görüntülü konuşurken ona yardımcı olmaya çalışıyordum.