Chapter 20

749 36 2
                                    


Kinabukasan, pumasok na naman ako sa trabaho. Kailangan paring kumayod para makapag-ipon ako para sa Papa ko.

"Hoy! Anong meron sa inyo ni Austin? Kayo na ba talaga?"tanong sa akin ni Sev pagkapasok ko palang sa opisina namin. Kararating ko lang din at wala pa si Austin.

"Hay, ewan ko sayo Sev!.."

"Di nga? Kayo na ba talaga?"

"Oo nga! He claimed it though. So, kami na nga talaga.."nakangiti kong saad sa kanya.

"Oh! Wow! Congratulations cousin in law."

"Pinagsasabi mo dyan?"saad ko sabay upo sa upuan ko.

"Sus! Kunwari pa 'to.."tudyo nya sa akin. Napailing nalang ako at hindi sya pinansin.

Alas diyes na wala parin si Austin..

"Sev, alam mo ba kung bakit di pumasok si Austin?"

"Hindi, bakit? Tawagan mo kaya.."

"Naiwan ko phone ko."busangot ko. "Kaw nalang kaya ang tumawag Sev?"

Nakasimangot syang nakatingin sa akin sabay iling. Pero kinuha din naman nya ang phone nya kalaunan at tinawagan si Austin..

"Yeah, she's asking why you are not here. Oh! Okay? What time? Isabay ko nalang sya..Okay, sige.."aniya sabay baba ng phone.

"Anong sabi? Saan daw sya?"

"He's inviting us for lunch.."

"Bakit daw?"tanong ko but he just shrugged his shoulders.

At exactly eleven thirty ay nagsara kami ng clinic. Wala din namang customers e..

Isinabay na ako ni Sev kasi daw Austin invited us for lunch daw.

Nang makarating kami sa isang Korean restaurant ay nauna ng bumaba si Sev at ipinagbukas ako ng pintuan ng kotse nya.

Sosyal ko pero yung suot ko, naka-clinic uniform pa ako.

"Ah, Klay, mauna ka na sa loob sabihin mo lang ang Williams reservation..may kukunin lang ako saglit sa kotse ko."sabi nya.

I nodded at nauna ng pumasok sa loob. Kaagad akong tinanong nung crew at nung sinabi ko ang reservation ni Austin ay iginiya ako kung saan ako pwedeng dumerecho..

Pagkapasok ko ay nagulat ako nang nakasabay ko sa pagpasok ang nakangiti kong ama.

"Pa? Ano hong ginagawa nyo rito?"

"Congratulations 'nak.."nakangiting saad nya at sabay kaming naglakad dun sa kinaroroonan ng reservation ni Austin.

"Para saan ho?"

Pero ngiti lang ang tugon nya.

Pagkapasok ko sa room na naka-reserve para sa lunch namin ay pumainlang ang kanta ni Jason Derulo.

105 is the number that comes to my head
When I think of all the years I wanna be with you
Wake up every morning with you in my bed
That's precisely what I plan to do

And you know one of these days when I get my money right
Buy you everything and show you all the finer things in life
Will forever be enough, so there ain't no need to rush
But one day, I won't be able to ask you loud enough

I'll say will you marry me
I swear that I will mean it
I'll say will you marry me

How many girls in the world can make me feel like this?
Baby I don't ever plan to find out
The more I look, the more I find the reasons why
You're the love of my life

Destined For You [ COMPLETED ]✔️Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon