Davinson Lucress (UNDER REVISION)

Chapter 5

Concert

I woke up the next day like it was the saddest day of my life. I didn't bother to brush my hair like I usually do at dire-diretsong bumaba para kumain ng almusal. When I came into the kitchen I felt my moms confused eyes stared at me at ganoon din ang kapatid kong napatigil pa sa pagkain ng makita ang mukha ko.

"Hindi ka man lang nanghilamos Adayna."si Mama, habang tinitimpla ang gatas ko. 

I just stared at my food for a few seconds before I eat it in a very...slowly way. I felt their eyes stared at me habang kumakain ako kaya kunot-noo ko silang nilingon but they immediately look away. Dumating naman si Dad na may dala-dalang grocery at mukhang kakagaling lang sa supermarket para bumili ng stock ng pagkain namin sa bahay, and just like how my sister and my mom stared at me is how he stared at me too, kaya mas lalo akong nagtaka. 

I know I look hideous when I don't brush my hair and I don't put on my powder but I didn't expect, that this would be their reaction kaya pagkatapos kong kumain ay tiningnan ko ang sarili ko sa salamin. 

Muntik pa akong mapasigaw ng malakas ng makita ang sarili sa salamin. I looked like a drug addict with my swollen eyes and big eye bags underneath my eyes, para akong ilang araw na umiyak ng todo at hindi nakalabas ng bahay nilang araw. Hinawakan ko ang mukha ko at tiningnan ng mabuti, amumula ang ilalim ng mga mata ko dahil sa pag-iyak kagabi dagdag pa na hindi ko sinuklay ang buhok ko. I looked like a drug addict, more like a zombie. Malamang sa malamang ay tatanggapin ako ng productions ng walking dead bilang isa sa mga zombie dahil sa hitsura kong ito. 

Napatigil naman ako sa pagtingin at pag-ayos ng mukha ko ng biglang tumunog ang cellphone ko. Bumilis ang tibok ng puso ko ng makita ang pangalang lumitaw sa screen. It's Davin Lucress calling. Ilang segundo pa ata akong nakatitig sa screen ng cellphone ko bago inihanda ang sarili sa pagsagot nito. 

Huminga ako ng malalim bago nagsalita. "Hello?"

I heard a loud slam of a door from the background kaya nagulat ako doon. I heard a lot of voices from the background kaya pinakinggan ko iyon ng maayos. A loud beeping sound from the background made me looked at my phone oddly.

"Hello?" I asked again pero wala naman akong narinig na kung ano mula sa kabilang linya.

"Karen! Kill him!" malakas na sabi ng boses lalaki na nasa kabilang linya kaya nanlaki ang mata ko. 

I felt my heart beat doubled when I heard Karen shrieked in the background. Nanindig ang balahibo ko dahil doon. What is this? Was this a prank call? I'm pretty sure it was Karen on the background!"Kill him!" malakas ulit na sabi nito kaya napatigil ako. "Or else I'll kill you!" dagdag pa ng lalaking nasa kabilang linya kaya napahawak na ako sa dibdib ko dahil sa sobrang gulat at kaba. Malademonyo itong tumawa kasunod ng malakas na pagsigaw ni Karen.

Para siyang nagmamakaawa na ngunit malakas na tawa lang ng kausap ang sunodna narinig ko.Biglang namatay ang tawag kaya nakatulala akong nakatingin lang sa kawalan.

Nabitawan ko ang cellphone ko dahil sa sobrang kaba, malakas iyong tumunog dahil sa malakas na pagkakabagsak nito sa sahig. Napaatras ako at natulala dahil sa narinig kong iyon. Nanlambot din ang mga tuhod ko kaya napa-upo ako sa upuan ko, hindi malaman ang gagawin.

Hindi ako halos makagalaw sa estado ko ngayon, hindi parin nagsi-sink in sa akin ang lahat ng narinig ko. It was a phone call from Davin ngunit bakit iyon ang narinig ko? Kinuha ko ang cellphone kong hanggang ngayon ay naroon parin sa sahig at binuksan iyon, nanginginig ang mga kamay kong tiningnan ang mga recent calls, hoping that, that was just a dream but it wasn't! 

I gather all my courage to call the caller, ilang ulit muna akong huminga ng malalim bago pinindot ang call at mabilis naman iyong sinagot. 

"Adi?"the voice from the other line asked.