Davinson Lucress (UNDER REVISION)

Chapter 10

Set up

I consider the next days of my life as hell, I have never been humiliated this way before. Ang kinakatakutan ko sa buong buhay ko ay nangyari na.

"Siya yung nagnakaw ng answer keys diba?" I heard a student ask her friend habang nakatingin sa akin kaya napayuko ako.

I hold tight at the strap of the bag that I'm holding.

"Nakakahiya nga eh, still she keeps on denying it daw." I heard another said.

"Ka bago bago ganiyan na."

"Baka gusto magpasikat."

"Attention seeker."

"Nakakahiya ka."

Napapikit ako habang dinadama ang mga salitang naririnig ko, I just sigh heavily before and walked fast when a group of students suddenly blocked me.

Inangat ko ang tingin ko at sinalubong ang tingin ni Karen."Stop it students!" she shouted loudly kaya nagulat naman ako.

Nakita ko ang gulat sa mukha ng mga kasamahan niya maliban kay Lumi na ngayo'y nakangiti sa akin. Her friends protest for a second hanggang sa pinagsabihan sila ni Karen.

"Are you okay?" Karen asked.

Nagulat ako sa biglaan niyang pagiging mabait sa akin but I wamt her to remind her place, porket tinulungan niya ako ay akala niya magiging mabait na ako sa kaniya?

"I'm fine." I said and continued to walk when she suddenly spoke.

"Huwag mo nalang pansinin ang mga estudyanteng iyan Adayna, wala silang alam kaya ganiyan sila kung umasta." She said that made me stop.

Base sa tono ng boses niya ay parang may alam siya sa nangyari. Nilingon ko siya par asana tanungin when she smiled at me. I didn't bother to smiled back at her and walk away leaving her and her friends there.

Pagkapasok ko ng classroom ay natahimik ang lahat ng mga kaklase ko. The atmosphere before changed in just seconds, the awkward atmosphere immediately envelope all over the place when I enter.

Inilapag ko ang bag ko at umupo ng tahimik sa upuan ko.

Tahimik naman si Myca sa upuan niya, hindi na kami nagka-usap simula kahapon. Davin keep on messaging me too pero hindi ko siya nireplayan, I don't get it.

Siya, siya na taong alam kung maniniwala sa akin ay ang taong hindi ako pinaniwalaan. My parents were called at school yesterday though I remain quiet the whole time.

I'm mad to be honest, galit ako sa kung sino man ang may gawa nito. It was on our PE time when we are all called to change to our PE uniforms.Myca kept her distance with me, hindi ko alam kung bakit pero mas lumalaki ang pagdududa ko sa kaniya.

I sat there alone when Karen's friend sat beside me. My classmates looked at us confusedly but when Karen looked at them ay nagkunwari silang marami ang ginagawa.

"Split into two groups please." Utos ni ma'am Madriagal sa aming lahat kaya napatingin naman ako sa kanilang lahat.

They looked at me confusely, naka-grupo na ang lahat sa kanila pero mukhang wala ni isa sa kanila ang gusto akong papasukin sa grupo nila. Lumi then walked towards me and invited into their group.

Her group mates protest but then Karen answered her and told her to leave the group kung hindi siya sanay na kasama ako. I then felt guilty because of the way I acted in front of Karen earlier.

Si Myca naman ay parang walang naririnig sa mga sinasabi sa akin ng mga kaklase ko. I lookec at her angrily but she just look away.

We played volleyball peacefull when Ma'am Madrigal announced na babalikan niya kami after five minutes. Akala ko ay magiging maayos na ang lahat pero mali ata ang akala ko.