Davinson Lucress (UNDER REVISION)

Chapter 6

Dayn

Malakas muling hiyawan ang narinig ko ng bigla ng tumigil ang mga tugtog. The boys then looked at us and smiled. Karl is the youngest of them all and the main vocalist, si Gun naman ang leader, si Kairo ang rapper, si Dame ang visual ng grupo, si Franco naman ang dancer.

They all walk into the center of the aisle before they hold each others hand and bowed to us. The fans then clapped and I even hear others cry.

"This will be our last concert here in the Philippines in this year." paunang sabi ni Gun. "We're gonna be travelling other countries for our world tour. Gusto ko sana kayong pasalamatan TITANS! Kayo ang kauna-unahang taong sumuporta sa amin simula noong una, kahit anong mangyari kayo ang una sa aming mga puso! Mabuhay tayo!" sigaw ni Gun at muling tumong ang panibago nilang tugtog.

Kumakanta pa kaming lumabas ni Davin habang iwinawagayway ang mga hawak naming lightstick. It was the first and the best I ever had! The ocean of red lights and the whole rock song made me forget a lot of things, it was the craziest bands ever no wonder they became the top boy band here in the Philippines.

"That was fun! I didn't know your a fan!" I said as soon as we got out.

I've got a tons of selfies in my phone na kinunan ko kanina magdamag sa concert, there a lot of photos in my phone to at ang iilan doon ay hindi pa maayos ang pagkakakuha.

"Uuwi kana ba?" tanong niya sa akin.

"Oo, I'll justcall Dad." sagot ko naman.

Nakita ko naman ang pag-isip niya kaya kunot-noo ko siyang tiningnan. "Bakit?" tanong ko sa kaniya kaya nilingon niya naman ako.

"Pwede mo ba akong samahan? May pupuntahan lang ako." sabi niya sa akin kaya ibinaba ko na muna ang cellphone ko at binura ang dapat na message ko kay Dad.

"Oo naman, saan ka ba pupunta?"

Dinala ako ni Davin sa hospital kaya hindi ko naman alam kong ano ang gaagwin ko. Sumakit ba ang ulo niya o magpapakonsulta siya? That's when I realize that I didn't even know him so well! Gabi na kaya wala na gaanong mga tao na palakad-lakadsa loob ng hospital. Napatigil kaming dalawa ng may biglang lumabas na doctor sa isang silid, he looked at Davin surprised bago ibinaling ang tingin sa akin.

"Davin." sabi nito bago niyakap si Davin.

He's, I think a man in his mid-40's dahil narin sa physical na kaanyuan nito, he has this dark gray hair at dagdag pa na nakasalamin ito.

"Dad." sambit ni Davin kaya nagulat naman ako.

Bumitaw na ang Daddy niya sa pagkakayakap sa kaniya at doon ko palang napansin ang pagkakahawig nilang dalawa. He's just like him!

"Tulog na siya, kanina kapa niya hinihintay." sabi nito kay Davin. "And you have here, hija?"

He's dad looked at me in pure curiosity kaya ngumiti naman ako sa kaniya. "Adayna sir." pagpapakilala ko sa sarili sabay lahad sa aking kamay.

"Dr. David Lucress, Adayna." pagpapakilala ng Dad niya at nakipagkamay sa akin.

I followed them as they walk through the empty hallway of the hospital.Tumigil sila sa isang room at pumasok, there I saw a young girl with a lot of beeping machines around her. Maraming mga nakakonekto sa kaniyang katawan at mahimbing itong natutulog.

Mala-anghel ang kaniyang mukhang at tahimik na natutulog na tila ba ay wala siyang iniindang bagay. Who is she? Iyon agad ang tanong sa akin isipan ng tiningnan ko siya.

Davin seated beside her and held her hand. "Dayn, nandito na si Kuya." mahina niyang sabi pero hindi naman gumalaw ang batang nakahiga, malamang dahil natutulog na ito.