BEGONVİL|| YARI TEXTİNG

23. Bölüm

Herkese merhaba begonvillerim.

Haziran ayının güzelliği ile begonvillerimiz açmış mı Bodrumlular?

Özlendik mi?

Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin..

Bölüm şarkısı: Duman, yürek.

**
"Sana inanamıyorum." diyen Nur ile kahkaha attım.

"Birazda ben oynayayım, o izlesin." dedikten sonra valizimi alıp kapıya koşturdum.

"Adem ile ne oldu?" dedi sakince.

"Sıkıntı yok, biraz geciktiğimi söyledi ama o da bende biliyoruz benden iyisi olmadığını." dediğimde,

"Sen ve egon bir iş açacaksınız başınıza." dedikten sonra bana sıkıca sarıldı: "Çok dikkat et kendine."

"Ederim, sık sık araşırız." dedikten sonra evden çıkıp Uğur'un taksisine bindim: "Kanka naber ya?" demesiyle gülümsedim: "Eniştene ayar verme durumları yiğido." dediğimde kıkırdadı.

"Enişteye üzülmüyor değilim." dediğinde güldüm.

"Valla bu sefer ben bile üzülüyorum!" dedim üzüntüyle.

"Geldik, kanka." demesiyle teşekkür edip ücretini verdikten sonra taksiden inip havaalanına ilerledim. Andaç'ı henüz burada göremiyordum. Yüksek ihtimalle kendi uçağıyla gidecekti, kodamandı işte!
Uçağa binip arkama yaslandım ve Duman'ın, Yürek şarkısını açtım.

Varamadım, doyamadım, kokusuna tadına
Adım adım, kovaladım, bulamadım izini
Salınarak, gezinerek, beni deli ediyor
Ölene dek, mezara dek, yüreğimi yakıyor
Aman Allah
Ölene dek, mezara dek, yüreğim yanıyor

Doyamıyordum Andaç'a, bu şarkı ona ve bana çok uyuyordu. Andaç kalbimi kırmıştı, ama benimde onun kalbini kırabilmem için önce kalbinde olmam gerekiyordu. Andaç'ın kalbini kırmak istemiyordum, sadece neden kaçtığını merak ediyordum. Ve beni kırdığı için kenara çekilip özür dilemesini beklemeyecektim, onu yok sayacak olduğu yerde dikkatleri üzerime çekecek ve onu pişman edecektim.

Bu ne kaçış, bu ne gidiş, öyle delice bir aşk
Varılmaz, dönülemez, gel benimle dolaş
Aman Allah
Ölene dek, mezara dek, gel benimle dolaş

Çocuk gibi benden kaçıp duruyordu, inanamıyordum ya!

Ah, kimin için atıyor bu yürek?
Söyle kimin için atıyor bu yürek?
Ne yapıp ediyor, sevdiğini üzüyor, aklımız ermez
Aman Allah
Naz mı ediyor gözlerimi süzüyor?
Ah geri gelmez

Ah Andaç Haznedaroğlu, ne hallere düşürdün beni?
Ben düşüncelerimin içinde boğuşup dururken uçak indi uçaktan inip kaldığım otele gitmek için taksiye bindim.

"Nur'um indim ben." dedim hafifçe.

"Oh, aklım sendeydi. Otele yerleşincede arıyorsun, Tanem!" dedikten sonra telefonu kapatmıştı. On dakika sonra ihtişamlı bir otelin önünde taksinin durmasıyla sinsice sırıttım, Andaç'a da başka bir otel yakışmazdı değil mi?

Otelden içeri girip lobide işlerimi hallettikten sonra odama çıkmak için asansöre bindim:

Bugün Tanem Deniz değildim, bugün Vera Altıneri'ydim.
***
Bölüm Sonu.
Hadi bakalım demet akalın!